Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια υπερμαζικής μαύρη τρύπα που εκτοξεύει αστροφυσικούς πίδακες στο διάστημα έχει δημιουργήσει τη μεγαλύτερη δομική κατασκευή γαλαξιακής προέλευσης που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
Η νέα αυτή δομή ονομάζεται Πορφυρίων, προς τιμήν του βασιλιά των γιγάντων στην ελληνική μυθολογία, και εκτείνεται σε 7 megaparsecs από άκρη σε άκρη, δηλαδή περίπου 23 εκατομμύρια έτη φωτός. Αυτό την καθιστά σημαντικό κομμάτι του κοσμικού ιστού που συνδέει το Σύμπαν. Πριν από την ανακάλυψη του Πορφυρίωνα, το μεγαλύτερο επιβεβαιωμένο πιδάκων ήταν ο Αλκυονέας, που πήρε επίσης το όνομά του από έναν γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας. Ο Αλκυονέας ανακαλύφθηκε το 2022 από την ίδια ομάδα που βρήκε τον Πορφυρίωνα.
«Αυτή έχει καταφέρει να φτάσει σε μέγεθος τόσο μεγάλο», είπε η Eileen Meyer, η οποία μελετά τις μαύρες τρύπες στο Πανεπιστήμιο του Maryland, στην κομητεία της Βαλτιμόρης και η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Η ανακάλυψη, που έγινε χρησιμοποιώντας εικόνες από ένα ευρωπαϊκό ραδιοτηλεσκόπιο, δημοσιευθεί στο περιοδικό Nature.
Οι μαύρες τρύπες καταπίνουν τα περισσότερα διαστημικά συντρίμμια που βρίσκουν στο δρόμο τους. Οι αστροφυσικοί πίδακες που δημιουργούνται από μαύρες τρύπες έχουν μηχανισμούς σχηματισμού που δεν κατανοούμε πλήρως.
Οι υπερμαζικές μαύρες τρύπες περνούν από περιόδους τροφής και ανάπτυξης, και οι πίδακες είναι μια φυσική συνέπεια. Ωστόσο, οι πίδακες των Αλκυονέα και του Πορφυρίωνα παρουσιάζουν αρκετές προκλήσεις.
Οι πίδακες μπορούν να διασπαστούν αμέσως μετά τη δημιουργία τους, να κινούνται από διαστημικές αναταράξεις ή να πεθαίνουν απουσία νέας ύλης. Αλλά οι πίδακες από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες μπορούν να γίνουν υπερμεγέθης.
Οι πιο πρόσφατοι συνδυασμένοι πίδακες από μια μακρινή υπερμεγέθη μαύρη τρύπα έχουν μήκος περίπου 23 εκατομμύρια έτη φωτός. Αυτό είναι περίπου 7 εκατομμύρια έτη φωτός μεγαλύτερο από τον προηγούμενο κάτοχο ρεκόρ. Ένα έτος φωτός είναι 5,8 τρισεκατομμύρια μίλια.
Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Martijn Oei είπε ότι οι ερευνητές δεν περίμεναν να βρουν μακριές μαύρες τρύπες τόσο νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος. Οι πίδακες χρονολογούνται από τότε που το σύμπαν ήταν λιγότερο από το ήμισυ της τρέχουσας ηλικίας του.
Το πώς οι πίδακες των Αλκυονέα και του Πορφυρίωνα παρέμειναν σταθεροί σε τέτοιες τεράστιες αποστάσεις είναι ένα μυστήριο. Ωστόσο, θα μπορούσαν να μας δίνουν κάποιες ενδείξεις για τη δομή του Σύμπαντος. Στον κοσμικό ιστό – ένα τεράστιο σύστημα ινών, που αποτελείται από σκοτεινή ύλη που συγκρατεί γαλαξίες – οι πίδακες της Porphyrion μπορεί να παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της. Θα μπορούσαν, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, να είναι υπεύθυνοι για τις υψηλές θερμοκρασίες που ανιχνεύονται σε κενά και τις δομές μαγνητικού πεδίου που βρίσκονται εκεί.
Αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, καθώς η μαύρη τρύπα ανήκει σε μια κατηγορία που συναντάται αρκετά συχνά στο πρώιμο Σύμπαν – μια ακτινοβολούσα μαύρη τρύπα που παράγει πολύ ακτινοβολία. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι υπήρχαν πολλές γιγάντιες τρύπες στο πρώιμο Σύμπαν που διαμόρφωσαν τον κοσμικό ιστό. Αργότερα, η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι το Σύμπαν μπορεί να είναι γεμάτο με τέτοιους γαλαξίες. «Νομίζω ότι οι γαλαξίες με γιγάντιους πίδακες είναι πιο συχνοί απ’ ότι συνειδητοποιούμε», δήλωσε δήλωσε ο αστρονόμος Martijn Oei από το Πανεπιστήμιο Leiden και το Caltech.
«Αυτό συμβαίνει γιατί τα γιγάντια συστήματα πίδακων γίνονται πιο δύσκολα να παρατηρηθούν όσο μεγαλώνουν. Είναι επίσης πιο δύσκολα να παρατηρηθούν στο πιο απομακρυσμένο Σύμπαν. Έτσι, ο αριθμός των γιγάντιων πίδακων που έχουν ανιχνευθεί μέχρι στιγμής περιορίζεται από τις ικανότητες των οργάνων μας. Μόλις βελτιωθούν τα όργανα τα επόμενα χρόνια, περιμένω να βρούμε πολλούς περισσότερους γαλαξίες με γιγάντιους πίδακες.», συμπλήρωσε.
Πηγή: physicsgg
