Της Μαρίας Δεναξά
«Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα οδηγήσει σε Παγκόσμιο Πόλεμο με πυρηνικά όπλα» ήταν η άμεση αντίδραση του προέδρου της Δούμας, της Κάτω Βουλής του ρωσικού Κοινοβουλίου, σχολιάζοντας το ψήφισμα της Πέμπτης που ρίχνει λάδι στη φωτιά του πολέμου της Ουκρανίας.
Με 425 ψήφους υπέρ, 131 κατά και 63 αποχές, οι ευρωβουλευτές, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας Γιώργος Αυτιάς, Ελίζα Βόζεμπεργκ, Μανώλης Κεφαλογιάννης, Ελεονώρα Μελέτη, Διονύσης Μπελέρης, Δημήτρης Τσιόδρας, Σάκης Αρναούτογλου και Γιάννης Μανιάτης, ζητούν η Ουκρανία να είναι σε θέση να πλήξει νόμιμους στρατιωτικούς στόχους στη Ρωσία, κάτι που ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει χαρακτηρίσει «κόκκινη γραμμή» για τη Μόσχα, ενώ έχει τονίσει πως αν χρησιμοποιηθούν όπλα δυτικής προέλευσης, τότε οι χώρες του ΝΑΤΟ θα βρεθούν σε πόλεμο με τη χώρα του. Επίσης το ψήφισμα ζητά την αύξηση της στρατιωτικής και οικονομικής υποστήριξης προς την Ουκρανία και αίρει όλους τους περιορισμούς στη χρήση δυτικών όπλων στο ρωσικό έδαφος.
Προς ενημέρωσή σας, ο χρόνος πτήσης ενός ρωσικού πυραύλου Sarmat, που φέρει πυρηνικές κεφαλές, είναι μόλις 3 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα για να αφανίσει το Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο. Ούτε οι πιο φανατικοί Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί δεν θα τολμούσαν να εγκρίνουν αυτό το άκρως κατάπτυστο ψήφισμα, που φέρνει την Ευρώπη και την ανθρωπότητα ακόμη ένα βήμα προς ένα προαναγγελθέν ολοκαύτωμα, το οποίο ο περισσότερος κόσμος απεύχεται, ωστόσο, εξαιτίας της παραπληροφόρησης που τα τελευταία χρόνια αντικατέστησε την ενημέρωση, έχει μαύρα μεσάνυχτα.
Γενικευμένη σύρραξη
Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ποτέ δεν υπήρξαν τόσοι πολλοί πόλεμοι στον πλανήτη. Φυσικά οι πιο πολυσυζητημένοι στη Δύση την τελευταία διετία είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι εχθροπραξίες στη Γάζα, που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν μια γενικευμένη σύρραξη στη γηραιά ήπειρο και τη Μέση Ανατολή ταυτόχρονα. Εξίσου θανατηφόρες συγκρούσεις καταστρέφουν χώρες, όπως για παράδειγμα το Σουδάν και η Βιρμανία.
Μπροστά σε αυτή την παραπαίουσα ατμόσφαιρα ο κόσμος μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχίσει έτσι. Αυτό θα σήμαινε παραίτηση από τον πολιτισμό μας. «Θα πρέπει να επιλέξουμε […] μεταξύ της συλλογικής αυτοκτονίας ή της έξυπνης χρήσης των επιστημονικών κατακτήσεων […], μεταξύ της κόλασης και της λογικής» φώναζε ήδη προς κάθε κατεύθυνση ο Γάλλος συγγραφέας και διανοούμενος Αλμπέρ Καμί, δύο ημέρες μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα της Χιροσίμα, τον Αύγουστο του 1945.
Για να καταπολεμήσουμε λοιπόν τις εμμονικές παρορμήσεις που πάντα κυρίευαν ορισμένους από τους ηγέτες του κόσμου, με συνέπεια να οδηγούν τους λαούς τους στην καταστροφή, είναι καιρός να δοθεί μια ευκαιρία στην καταδιωκόμενη ειρήνη, που ξεχάστηκε ακόμη και η παγκόσμια ημέρα της – ήταν το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου.
Ωστόσο οι δυτικές χώρες, η ευημερία των οποίων εξαρτάται από ένα σταθερό διεθνές περιβάλλον, έχουν την ευθύνη να πιάσουν τον ταύρο της διαμεσολάβησης από τα κέρατα. Η κατάσταση είναι επείγουσα και δεν είναι μόνες τους. Κράτη όπως η Κίνα, η Βραζιλία και ορισμένα του Κόλπου μπορούν να λειτουργήσουν ως νέοι διαμεσολαβητές ειρήνης.
Προς το παρόν, όμως, λείπει η πολιτική βούληση. Από αυτή την άποψη, δικαιούμαστε να περιμένουμε από την Ευρώπη να γίνει επιτέλους πιο τολμηρή απέναντι στους Αμερικανούς κηδεμόνες της. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως η σύμπραξη, η ατολμία και τα κατάπτυστα, επικίνδυνα ψηφίσματα δεν είναι η καλύτερη εγγύηση για την ασφάλειά της.
Εφόσον λοιπόν οι πόλεμοι ξεκινούν στο μυαλό των ανθρώπων, είναι εκεί που πρέπει να οικοδομηθούν οι άμυνες της ειρήνης, με τη βοήθεια ειρηνοποιών, οι οποίοι ακόμα αναζητούνται. Μια πρόκληση την οποία καλείται να αντιμετωπίσει το συντομότερο δυνατόν η Ευρωπαϊκή Ένωση, που διανύει την πιο σκοτεινή περίοδο από την ίδρυσή της.
