Του Κώστα Πρώιμου
Η χώρα ομολογουμένως «βαράει» γενικό ξεπούλημα και διάλυση. Ασφαλώς και προτεραιότητα έχουν τα ζητήματα υγείας και δικαίως το ηρωικό στην πλειοψηφία του ιατρικό προσωπικό στήνει χουνέρια στον προκλητικότατο Άδωνη.
Αυτές τις ημέρες, παρουσιάζονται οι νεοπροσληφθέντες μόνιμοι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης στα σχολεία που έχουν διοριστεί ανά την ελληνική επικράτεια. Λίγο η μοριοδότηση βάσει της προϋπηρεσίας, τα μεταπτυχιακά που με χρήμα και κόπο αποκτήθηκαν αλλά και τα διαθέσιμα προσωπικά κοινωνικά κριτήρια κατανέμουν σε γεωγραφικές ενότητες και συγκεκριμένες σχολικές μονάδες τον καθένα ή την καθεμία τους ξεχωριστά.
Το κραυγαλέο και εξευτελιστικό περιστατικό του δάσκαλου στη Ρόδο που κοιμόταν στο αυτοκίνητο, γιατί δεν έβρισκε έστω μια γκαρσονιέρα με ενοίκιο στο οποίο μπορούσε να ανταπεξέλθει δεν είναι το μόνο που στιγματίζει την κατάντια που επικρατεί και στον χώρο της Ελληνικής Παιδείας. Διότι προβλήματα δεν εντοπίζονται μόνο στις πρωτόγονες και αναχρονιστικές υλικοτεχνικές υποδομές των σχολείων αλλά και στο αλγεινό επίπεδο διαβίωσης σημαντικής μερίδας εκπαιδευτικών. Γιατί ναι μεν «τρώγεται» αν με βάση φερειπείν τα κοινωνικά κριτήρια ένας εκπαιδευτικός καταφέρνει να μην ξεσπιτωθεί και να ζήσει σε άλλη γη σε άλλα μέρη ως εσωτερικός μετανάστης, ωστόσο αυτές οι περιπτώσεις είναι λίγες. Οι περισσότεροι νεοδιόριστοι θα κληθούν με μηνιαίο καθαρό μισθό στα… οκτακόσια ευρώ περίπου να αντιμετωπίσουν σε μια νέα πόλη ή χωριό τις ανάγκες και τις δαπάνες της σκληρής καθημερινότητας. Ενοίκιο και ρεύμα με τις τιμές στα ύψη, διατροφή κλπ. Μετά απορούμε και ενοχλούμαστε από το επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης όταν ο κοινωνός της είναι αναγκασμένος αν δεν έχει χρήματα στην άκρη να τη βγάζει με μακαρόνια μπλουμ ή να δανείζεται λεφτά από την οικογένειά του. Σε πολλές περιπτώσεις, οι καθηγητές επιλέγουν υποχρεωτικά την καθημερινή μετακίνησή τους από την οικογενειακή τους εστία προς το σχολείο που διδάσκουν, δαπανώντας μηνιαίως απίστευτα ποσά για βενζίνη μόνο και μόνο για να μη διαταράξουν τη σχέση με τα παιδιά και την ή τον σύζυγό τους, ενώ διακαώς ελπίζουν πως κάποτε θα τοποθετηθούν στην πόλη τους.
Είναι πραγματικά αξιομνημόνευτη η ενέργεια ορισμένων κατ’ εξαίρεση καθηγητών που παρά τις τριτοκοσμικές αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν διαχρονικά επιμένουν να υπηρετούν με αφοσίωση το ύψιστο λειτούργημά τους προκειμένου να παιδεύσουν τη νεολαία και να συμβάλουν από το μετερίζι τους σε έναν καλύτερο μελλοντικό κόσμο του οποίου η έλευση δυστυχώς δε διαφαίνεται.
Ωστόσο, τη σήμερον ημέρα πολλοί εκπαιδευτικοί με την ψυχολογία τους κυριολεκτικά τσακισμένη, αν δεν έκαναν προσωπικές θυσίες και οικονομικές υπερβάσεις θα ήταν υποχρεωμένοι να δημιουργήσουν σκηνές απείρου κάλλους, κοιμώμενοι ακόμη και σε sleeping bags εντός των σχολικών προαυλίων, αν και εκτιμούμε ότι εν προκειμένω θα αντιμετώπιζαν πειθαρχικές διώξεις, διότι με τον πιο ταιριαστό και συνάμα χαρακτηριστικό τρόπο θα διέσυραν το σύστημα και θα επικοινωνούσαν το τραγικό αδιέξοδο της δημόσιας εκπαίδευσης. Μάλλον ο πολυδιαφημισμένος υπουργός Πιερρακάκης μετά τη φαεινή ιδέα της σύμπτυξης σχολείων ανά τη χώρα, η οποία δημιουργεί σε αρκετές περιπτώσεις ασφυξία στα τμήματα, πρέπει να προχωρήσει σε ακόμη ένα ρηξικέλευθο μέτρο και σαφώς αναφερόμαστε στη ρητή εφαρμογή της υποχρεωτικής διαμονής τουλάχιστον πέντε εκπαιδευτικών ανά γκαρσονιέρα, ώστε να εξοικονομούν χρήματα για τις λοιπές ανάγκες διαβίωσής τους.
Με αυτό τον τρόπο, το πρόβλημα ή αν προτιμάτε το χάλι θα κρυφτεί εκ νέου κάτω από το χαλάκι και για την ακρίβεια πίσω από την πόρτα μιας ταπεινής οικείας εμβαδού σαράντα τετραγωνικών μέτρων.
Ε, όχι δα, στην Ελλάδα 2.0 και της άκρατης προόδου να απαθανατίζουμε καθηγητές με sleeping bags στα προαύλια και τις αίθουσες! Αυτές οι εξωσυστημικές και αντικοινωνικές πρακτικές αρμόζουν μόνο σε νεολαίους καταληψίες!
ΥΓ. Φυσικά ορισμένοι και «δικαίως» από τη σκοπιά τους καθώς δε γνωρίζουν τη σκληρή αλήθεια θα αντικρούσουν τα ανωτέρω με τη γνωστή «καραμέλα» των δίμηνων διακοπών του θέρους που απολαμβάνουν οι εκπαιδευτικοί, τα δεκαπενθήμερα των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Πολλοί δε, θα κάνουν λόγο και για τα ιδιαίτερα μαθήματα. Πράγματι όλα αυτά ισχύουν, όμως και πολύ καλά κάνουν! Διότι αν ένας αριθμός καθηγητών δεν είχε την εναλλακτική αυτή και το έξτρα εισόδημα δουλεύοντας 12ωρα αδιάκοπα, από το πρωί στο σχολείο μέχρι το βράδυ στο φροντιστήριο, το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα θα είχε καταρρεύσει ολοκληρωτικά, δεδομένου πως σχεδόν άπαντες θα «κρεμούσαν» τα πτυχία τους και θα αναζητούσαν εργασία σε super market ή ως ντελιβεράδες.
