Μια νέα έρευνα αμφισβητεί το τι γνωρίζουμε ήδη για τον πλανήτη μας, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι ορισμένοι δακτύλιοι είχαν δημιουργηθεί γύρω από τη Γη μας πριν από 466 εκατομμύρια χρόνια. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε όχι μόνο να εξηγήσει μια ασυνήθιστα υψηλή περίοδο συγκρούσεων αστεροειδών που καταγράφηκε στο γεωλογικό μας αρχείο, αλλά θα μπορούσε να επηρεάσει και το κλίμα του πλανήτη.
Η αλήθεια είναι ότι η Γη έχει μια άκρως περίεργη ιστορία αλληλοεπιδράσεων με υλικά από το ηλιακό μας σύστημα. Το μεγαλύτερο και πιο γνωστό είναι η πρόσκρουση αστεροειδούς που προκάλεσε τον κρατήρα Chicxulub και σκότωσε τους δεινόσαυρους πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο είναι πολύ πρόσφατη.
Πριν από περίπου 466 εκατομμύρια χρόνια, πλήθος μετεωριτών βομβάρδιζαν τη Γη, αφήνοντας ένα εκτεταμένο γεωλογικό αρχείο. Όταν οι αστεροειδής πέφτουν στη Γη τείνουν να το κάνουν σε τυχαίες τοποθεσίες. Ωστόσο αυτό δεν συνέβη με τους αστεροειδείς της Ορδοβίκιας περιόδου. Κάτι τέτοιο έχει προβληματίσει τους επιστήμονες εδώ και αρκετό καιρό δεδομένου ότι το 70 % του ηπειρωτικού φλοιού της Γης βρίσκεται εκτός αυτής της περιοχής.
Όταν οι αστεροειδείς χτυπούν τη Γη, τείνουν να το κάνουν σε τυχαίες τοποθεσίες. Αυτό δεν ισχύει για τους κρατήρες πρόσκρουσης της προαναφερθείσας περιόδου.
Κατά τη διερεύνηση της κατανομής αυτών των συγκρούσεων, ο καθηγητής Andy Tomkins και οι συνεργάτες του, υπολόγισαν την ηπειρωτική επιφάνεια που είναι ικανή να διατηρήσει κρατήρες εκείνης της εποχής. Επικεντρώθηκαν σε μερικούς συγκεκριμένους παράγοντες: σταθερούς κρατήρες που είχαν πετρώματα παλαιότερα από τα μέσα της Ορδοβικίας περιόδου. Απέκλεισαν όμως τις περιοχές που θάφτηκαν κάτω από ιζήματα ή πάγο, τις διαβρωμένες περιοχές και όσες επηρεάστηκαν από τεκτονική δραστηριότητα.
Διαπίστωσαν ότι μόνο το 30% της κατάλληλης χερσαίας έκτασης βρισκόταν τότε κοντά στον ισημερινό, και όμως όλες οι καταγεγραμμένες συγκρούσεις είχαν συμβεί σε αυτή την περιοχή. Οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο πολύ μικρές.
Η ομάδα πιστεύει ότι το εν λόγω μοτίβο πρόσκρουσης δημιουργήθηκε όταν ένας τεράστιος αστεροειδής προσέγγισε τον πλανήτη. Ουσιαστικά, όταν ο αστεροειδής πλησίασε πολύ κοντά στη Γη, διαλύθηκε και έγινε ένας δακτύλιος συντριμμιών που έκανε κύκλους γύρω από τον πλανήτη μας. Κάτι τέτοιο συνέβη λόγω του ορίου Roche.
To όριο του Ρος (αγγλικά: Roche limit), όπως εξηγεί η wikipedia, αναφέρεται στην ελάχιστη απόσταση που μπορεί να πλησιάσει ένα σώμα που διατηρείται αποκλειστικά από την δική του βαρύτητα σε ένα άλλο σώμα πριν διαλυθεί εξαιτίας των παλιρροϊκών δυνάμεων που αναπτύσσονται επάνω του.
Με την πάροδο εκατομμυρίων ετών, υλικό από αυτόν τον δακτύλιο έπεσε σταδιακά στη Γη, δημιουργώντας την αιχμή των συγκρούσεων μετεωριτών που παρατηρείται στο γεωλογικό αρχείο», εξήγησε ο καθηγητής.
Πηγή: Techmaniacs
