Από τον Κώστα Πρώιμο *** Δεκαπενταύγουστος 2024. Η πεμπτουσία του Νεοέλληνα! Με τόσες εναλλακτικές που του έχει διαθέσει το υπάρχον σύστημα θα μπορούσε κάλλιστα ακόμη και να αυτοκτονήσει ηθικά νομιμοποιημένος και συνάμα βαθύτατα ευτυχισμένος! Η ζωή είναι ωραία, ακόμη και αν τη θωπεύει άλλος, εξάλλου αφού μας έχουν
Του Μανώλη Κοττάκη «Οι πολίτες απομακρύνονται από τα κόμματα διότι έχασαν ή χάνουν την εμπιστοσύνη τους προς αυτά, στις πολιτικές τους, στα προγράμματά τους. Βλέπουν, οι πολλοί τουλάχιστον, το βιοτικό τους επίπεδο να επιδεινώνεται, τις κοινωνικές υπηρεσίες να συρρικνώνονται, τις βασικές παραδοσιακές τους αξίες να περιφρονούνται
Του Σάββα Καλεντερίδη Την 1η Απριλίου 2024 η ισραηλινή πολεμική αεροπορία βομβάρδισε το προξενείο του Ιράν στη Δαμασκό, σκοτώνοντας υψηλόβαθμο αξιωματούχο του Σώματος των Φρουρών της Επανάστασης. Τότε η Τεχεράνη αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει στο Ισραήλ για τον θάνατο του αξιωματούχου αλλά και για το γεγονός
https://youtu.be/5MGDAeg7YKM
Του Απόστολου Αποστόλου* Το κατεστημένο έχει μια λειτουργία μοναδική, να αναπτύσσεται παρασιτικά ως βάρος ενός συστήματος ώστε να παραχθεί μια γενική ισορροπία. Το σύστημα και το αντισύστημα εξακτινώνονται στο κοινωνικό σώμα παντού σε όλες τις διαστρωματώσεις των τάξεων. Αντίφα, φιλανθρωπία νεοταξιτών, ουτοπικοί χιλιασμοί αποτελούν την άλλη
Η χθεσινή ημέρα είναι συνδεδεμένη με μια “ξεχασμένη” επέτειο η οποία όμως εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρη
Από το «μάθημα των Ιμίων» στην αποθέωση του… outsourcing και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Σκόπιμη απαξίωση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων την ώρα που όλες οι αμυντικές βιομηχανίες θησαυρίζουν λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Η ΕΑΒ δεν μπορεί πια να ανταποκριθεί ούτε στον εκσυγχρονισμό των F-16. Λεφτά υπάρχουν!
Το θράσος και η αλαζονεία έχουν καταστεί συνώνυμα της σημερινής διακυβέρνησης προ πολλού. Εάν όχι από την αρχή της παρουσίας της στην εξουσία ύστερα από τις εκλογές του 2019, που ο ελληνικός λαός θέλοντας να τιμωρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ εκτίναξε το ποσοστό της ΝΔ στο 40%,
Του Γιώργου Χατζηδημητρίου Οι αθλητικές επιτυχίες στάζουν σαν βάλσαμο στην ψυχή των λαών. Οι λεπταίσθητοι θεωρητικοί του κοσμοπολιτισμού θεωρούν τις εκδηλώσεις λατρείας για τις επιδόσεις και τη χαρά που δίνουν οι αθλητές στους στίβους, στις παλαίστρες και τις κλειστές σάλες ως εκδήλωση συναισθηματικού αναχρονισμού, που έρχεται