Tης Μύρνας Νικολαΐδου
Η Χειμάρρα τελικά «έπεσε» μετά από μια γενναία ομολογουμένως μάχη με το αλβανικό καθεστώς. Ο εκλεκτός του Ράμα κέρδισε τις εκλογές και η πρώτη αντίδρασις της Αθήνας ήταν να εκφράσει «σοβαρές αμφιβολίες για το αδιάβλητο της διαδικασίας». Η αλήθεια είναι ότι το τέλος αυτής της «μάχης» ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο. Ο Μπελέρης καθαιρέθηκε ως δήμαρχος και ακόμη παραμένει στις αλβανικές φυλακές παρόλο που εξελέγη ευρωβουλευτής. Κενό γράμμα αποδείχθηκαν οι προειδοποιήσεις της Αθήνας προς τα Τίρανα ότι οι μεθοδεύσεις τους θα έχουν επίπτωση στην ευρωπαϊκή τους πορεία. Δεν φάνηκε να ιδρώνει το αυτί κανενός στα Τίρανα και εν τέλει οι Βορειοηπειρώτες θα συνεχίσουν τον μοναχικό αγώνα τους για επιβίωση σε ένα εξαιρετικά αφιλόξενο περιβάλλον. Η Βόρειος Ήπειρος κείται μακράν….
Μαύρες ημέρες βιώνει και ο Κυπριακός ελληνισμός κατά την τραγική επέτειο των 50 χρόνων από τον Αττίλα 2. Όχι μόνο γιατί μισός αιώνας εισβολής και κατοχής δεν χωράει εύκολα στον νου, αλλά διότι ταυτόχρονα βλέπει τις ελπίδες του για την επανένωση της νήσου διαρκώς να απομακρύνονται. Σε μια ακόμη ένδειξη αδιαλλαξίας και αυταρχισμού, ο κατοχικός ηγέτης Ερσίν Τατάρ απέρριψε το ενδεχόμενο πραγματοποιήσεως τριμερούς συναντήσεως με τον ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη στις 13 Αυγούστου καθώς δεν υπάρχει «κοινό έδαφος». Ωστόσο το πραγματικό παιγνίδι του Κυπριακού παίζεται στο παρασκήνιο, αφού θα καταβληθούν προσπάθειες να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών και προφανώς να πεισθεί ο Ερσίν Τατάρ να λάβει μέρος στην τριμερή. Ακόμα όμως και αν πειστεί, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν αποδέχεται την έναρξη των συνομιλιών αν δεν επέλθει κάποιου είδους αναγνώριση του ψευδοκράτους, την οποία παρουσιάζει με διάφορους τρόπους έχοντας πάντα στο πλευρό του την εξίσου αδιάλλακτη Άγκυρα. Η Αθήνα από την άλλη πλευρά παρακολουθεί τις εξελίξεις άνευρα και αμήχανα, επαναλαμβάνοντας ότι η όποια λύσις πρέπει να επιτευχθεί στο πλαίσιο των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δείχνοντας όμως παράλληλα ότι δεν έχει καμία διάθεση να συγκρουστεί με την Άγκυρα για το… Κυπριακό. Και η Κύπρος κείται μακράν…
Αλλά και στην Βόρειο Ελλάδα, οι Μακεδόνες για μια ακόμη φορά αισθάνονται προδομένοι. Γιατί η Αθήνα δεν έκανε τίποτα για να τους προστατεύσει από τους αδίστακτους Σκοπιανούς, που για μια ακόμη φορά οικειοποιούνται το όνομα τους, τις ρίζες και την ιστορία τους. Η νέα εθνικιστική κυβέρνησις δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα πίσω παρά τις κούφιες, όπως αποδεικνύονται στην πράξη, απειλές της Αθήνας. Απτόητος ο πρωθυπουργός Χρίστιαν Μίτσκοσκι προχώρησε σε νέα πρόκληση, δίδοντας το παρών σε εκδήλωση μνήμης για την εξέγερση του Ίλιντεν. Στην ανάρτηση που έκανε στο Χ, ο πρωθυπουργός των Σκοπίων όχι μόνο αναφέρθηκε στην χώρα του ως «Μακεδονία», αλλά και στις φωτογραφίες που ανήρτησε φαίνεται καθαρά υψωμένη η παλιά σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας, κάτι που συνιστά σαφέστατη παραβίαση της συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία απαγορεύει ρητώς τη χρήση της. Το σχέδιο των Σκοπιανών είναι ξεκάθαρο, θέλουν να εδραιώσουν τον όρο «Μακεδονία» στην συνείδηση των λαών, μπαινοβγαίνοντας από την Συμφωνία των Πρεσπών, που λένε ότι την σέβονται, αλλά ουσιαστικά καταπατούν σε κάθε ευκαιρία.
Και στις τρεις περιπτώσεις που αναφέραμε ένα πράγμα είναι σαφές: ότι η πολιτική του κατευνασμού έχει αποτύχει παταγωδώς και εκκωφαντικώς. Στην περίπτωση του Ράμα, τα «κόκκινα χαλιά» στο Ζάππειο έγιναν αίφνης οι «αγχόνες» των Βορειοηπειρωτών. Στο Κυπριακό τα «ήρεμα νερά» των ελληνοτουρκικών σχέσεων έχουν προκαλέσει τρικυμία στο Κυπριακό, ενώ στο Σκοπιανό η Αθήνα δίδει την εντύπωση ότι παίζει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Χωρίς όμως να έχει στην διάθεσή της καμία φάκα για να το αιχμαλωτίσει.
