Κι αυτό που λέγεται στα παρασκήνια -προκαλώντας σύγκρυο σε ορισμένους- είναι ότι εάν ως τον Ιούνιο το (πολιτικό και ψυχολογικό) φράγμα είχε οριστεί στο 30% -που έσπασε στις 9 Ιουνίου- τώρα μετατοπίζεται στο …20%. Και καθημερινώς μεγαλώνουν οι φόβοι ότι είναι θέμα χρόνου να πέσει και αυτή η “γραμμή Μαζινό”. Ήδη στη δημοσιοποιηθείσα μέτρηση της Interview τις προηγούμενες ημέρες η ΝΔ βρίσκεται μόλις στο 22,2%.
Αυτή βεβαίως είναι η πρόθεση ψήφου. Ωστόσο και με την αναγωγή την οποία έκανε το Europeelects (η εταιρεία την απέφυγε επειδή προφανώς δεν βρισκόμαστε σε εκλογική, αλλά μετεκλογική, περίοδο) το ποσοστό της ΝΔ δεν θα υπερέβαινε, εάν στήνονταν κάλπες την ερχόμενη Κυριακή, το 26%. Από τα ιστορικά χαμηλά κι αυτό – και περίπου 15 ποσοστιαίες μονάδες κατά από τις επιδόσεις του 2019 και του 2023…
Η ουσία είναι ότι το κυβερνών κόμμα εμφανίζεται μέσα σε λιγότερους από τρεις μήνες από τις ευρωεκλογές να έχει απολέσει τουλάχιστον 2,3% μονάδες (στην καλύτερη περίπτωση γι αυτό), χωρίς ακόμη να έχουν μπει το φθινόπωρο και ο χειμώνας στη διάρκεια των οποίων η φθορά θα μεγαλώσει νομοτελειακά κι άλλο. Κι ας μην “υπάρχει” αυτή τη στιγμή αντιπολίτευση…
Το ενδιαφέρον πάντως είναι ότι το ερώτημα που απασχολεί τους πολιτικούς καφενέδες -με τη “διαστροφή” που χαρακτηρίζει τους θαμώνες τους- είναι τι είδους κυβέρνηση και με ποιους θα μπορούσε να σχηματιστεί με αυτά τα ποσοστά…
Για παράδειγμα, με ταβάνι το 26% η ΝΔ θα κέρδιζε με το ζόρι γύρω στις 101 έδρες, ανάλογα και με τα εκτός Βουλής κόμματα. Περίπου 80 με την απλή αναλογική και 21 με το μπόνους για το πρώτο κόμμα…
Ε, και με ένα τέτοιο αποτέλεσμα -εάν όχι και χειρότερο- είναι προφανές ότι για το σχηματισμό κυβέρνησης δεν θα αρκούσαν δύο κόμματα. Τρία τουλάχιστον…
Και κάπως έτσι -παρά τις επίσημες διαψεύσεις- αναζωπυρώθηκαν οι ορέξεις για νέα αλλαγή του εκλογικού νόμου. Και μπορεί να ρίχνουν στην πιάτσα την αύξηση του ορίου εισόδου αλλά αυτό που τους καίει είναι η μείωση του πήχη για αυτοδυναμία…
