Οποια κι αν είναι η έκβαση του σχεδίου, η Ουκρανία άνοιξε ένα νέο μέτωπο προκαλώντας αμηχανία στη Μόσχα
Της Μαρίας Δεναξά
Η εισβολή του ουκρανικού στρατού στη Ρωσία, με τις ευλογίες του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μπορεί να θεωρηθεί ένα ιδιοφυές χτύπημα ή, αντίθετα, μια πράξη αυτοκτονίας. Από τότε που οι ουκρανικές δυνάμεις εισήλθαν στο ρωσικό έδαφος, στις 6 Αυγούστου, οι δύο αυτές απόψεις αντιτίθενται…
Δώδεκα ημέρες μετά τη στρατιωτική επιχείρηση του Ζελένσκι και του αρχηγού του στρατού του Ολεξάντρ Σίρσκι, τα ουκρανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν μια περιοχή περίπου 1.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην περιοχή του Κουρσκ. Δεκάδες Ρώσοι στρατιώτες έχουν αιχμαλωτιστεί. Σχεδόν 120.000 άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από την περιοχή. Σε αυτό το στάδιο η Ρωσία δεν έχει καταφέρει να απωθήσει τους Ουκρανούς στρατιώτες. Την Παρασκευή οι ουκρανικές δυνάμεις κατέστρεψαν στο Κουρσκ μια γέφυρα στρατηγικής σημασίας, μέσω της οποίας τροφοδοτούνται οι ρωσικές δυνάμεις. Την Κυριακή και τη Δευτέρα ανακοινώθηκε από τις ουκρανικές Αρχές πως καταστράφηκαν άλλες δύο γέφυρες, μέσω των οποίων ανεφοδιάζονταν οι ρωσικές δυνάμεις.
Το ουκρανικό χτύπημα στο Κουρσκ είναι σημαντικό και ασήμαντο ταυτόχρονα. Σημαντικό, γιατί αυτή η αντεπίθεση είναι μέχρι στιγμής επιτυχής, με αποτέλεσμα την κατάληψη ενός μέρους της Ρωσίας. Ασήμαντο, επειδή η αχανής αυτή χώρα καλύπτει περισσότερα από 17 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ο ρωσικός στρατός κατέχει περίπου το 20% του ουκρανικού εδάφους. Η ουκρανική κατάληψη ισοδυναμεί με ένα κλάσμα του χιλιοστού της ρωσικής επικράτειας, με μια καρφίτσα σε έναν τεράστιο γεωγραφικό χάρτη.
Ωστόσο, η Ουκρανία φαίνεται ότι αιφνιδίασε τους πάντες, όχι μόνο τη Ρωσία αλλά και τους ίδιους τους συμμάχους της. Όποια κι αν είναι η έκβαση του σχεδίου του, ο Ζελένσκι άνοιξε ένα νέο μέτωπο και προκάλεσε αμηχανία στο Κρεμλίνο, καθώς με την επιχείρησή του ανέδειξε ένα ρωσικό τρωτό σημείο και έδωσε στους συμπολίτες του ένα κίνητρο για να αναθερμανθεί η υποστήριξή τους προς το πρόσωπό του, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται να επανήλθε στα ραντάρ των δυτικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία όλο αυτό το διάστημα είναι απασχολημένα με τη σύγκρουση μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ, αλλά και με τις δικές τους ανησυχίες.
Με λίγα λόγια, η αφήγηση με το ουκρανικό χτύπημα αλλάζει εκ νέου τα δεδομένα. Τα ρωσικά στρατεύματα προέλαυναν αργά, αλλά τώρα οι Ουκρανοί ταρακούνησαν τη ρωσική αρκούδα, χωρίς ωστόσο να φαίνεται πως αλλάζει η δυναμική του πολέμου.
Πιθανές συνέπειες
Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν αυτή την ενέργεια επικίνδυνη πρόκληση. Ποιοι είναι οι πιθανοί κίνδυνοι; Βίαια ρωσικά αντίποινα που θα πλήξουν αμάχους, κλιμάκωση η οποία θα μπορούσε να ενεργοποιήσει την πυρηνική απειλή μετά την υπέρβαση μιας κόκκινης γραμμής και επέκταση του πολέμου εναντίον χωρών του ΝΑΤΟ, καθώς ορισμένα από τα μέλη της συμμαχίας, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, υποθέτουν τώρα ότι ο στρατιωτικός τους εξοπλισμός χρησιμοποιήθηκε σε αυτή την επίθεση.
Για την ώρα, η πιο σοβαρή εξέλιξη είναι η ανακοίνωση του προέδρου της Λευκορωσίας και στενού συμμάχου του Βλαντιμίρ Πούτιν, Αλεξάντερ Λουκασένκο, πως στέλνει στρατό κατά μήκος της μεθορίου με την Ουκρανία, καθώς υποστηρίζει πως η τελευταία έχει αναπτύξει πάνω από 120.000 στρατιώτες στα σύνορα με τη χώρα του. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες που δημοσίευσε η «Washington Post» το Σάββατο, η ενέργεια των Ουκρανών ενδέχεται να φρενάρει τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν στο Κατάρ αυτόν τον μήνα.
Το τι θα συμβεί στη συνέχεια θα εξαρτηθεί από την ικανότητα του Ζελένσκι να κινητοποιήσει τους συμμάχους του. Παρά την τόλμη του, δεν θα μπορέσει μόνος του να κάνει τον Πούτιν να οπισθοχωρήσει. Δεν υπάρχει τίποτα στις τελευταίες δηλώσεις του επικεφαλής του Κρεμλίνου που να δίνει κάποιο σημάδι πιθανής παραίτησης από τις ρωσικές απαιτήσεις, παρά τους Ρώσους στρατιώτες που αιχμαλωτίστηκαν πρόσφατα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες αλλάζουν πρόεδρο, η Γαλλία αναζητεί κυβέρνηση και η Γερμανία, που παλεύει να αποτρέψει την ύφεση της οικονομίας της, μόλις αποφάσισε να μειώσει στο μισό τη βοήθειά της προς την Ουκρανία. Από την άλλη, το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να διαχειριστεί ένα οργισμένο τμήμα του φτωχοποιημένου πληθυσμού του.
Περιμένοντας τις δυτικές πρωτεύουσες να ξελασπώσουν από τα δικά τους προβλήματα, ο Ζελένσκι με το χτύπημά του στο Κουρσκ ήρθε να υπενθυμίσει πως δεν θα τα παρατήσει, ακόμη και μετά τριάντα μήνες μάχης που κατακρεούργησαν τον στρατό της χώρας του. Ίσως αυτός να ήταν και ο πραγματικός στόχος της επιχείρησής του: να υπενθυμίσει την αποφασιστικότητά του στον εχθρό και στους συμμάχους του, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες…
