Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Το λοιπόν, για να μην το ζαλίζουμε και μακρηγορούμε, το νέο δόγμα για τη δασοπυρόσβεση έχει ως εξής: αφήνει ο Κικίλιας (είναι ο αρμόδιος υπουργός για όσους τον αγνοούν) γένια τεσσάρων ημερών, κι ύστερα εμφανίζεται προσποιητά εξουθενωμένος και με ύφος τεθλιμμένου συγγενή με φόντο τα αποκαΐδια και δασικούς χάρτες για να μας πείσει για τη δυσκολία της μάχης. Κατά τα λοιπά, εμφάνισε σαν αλλαγή τη μετατροπή της δασοπυρόσβεσης σε αεροπυρόσβεση και ό,τι αφήσει η λαίλαπα από κει και πέρα, σε συνδυασμό με το 112 για το «σώζων εαυτόν». Φυσικά, δεν έχει τσίπα, αν ενδιαφέρεται να μάθει κανείς.
Μέλος μιας κυβερνητικής πινακοθήκης είναι, όπου το παράδειγμα δίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την κληρονομημένη του άνεση να λέει τα πιο απίθανα ψέματα με την πιο μεγάλη φυσικότητα. Στα χέρια του Μητσοτάκη καταστράφηκε η Δαδιά, το στολίδι της χώρας, κατακάηκε η Εύβοια και χάθηκαν οι προοπτικές της βάσει σχεδίου, χάσαμε τον σιτοβολώνα της χώρας, τον μισό Θεσσαλικό Κάμπο, χάσαμε τις περασμένες μέρες το Πάικο και το «Φαλακρό», που μόνο φαλακρό δεν είναι, όρος στη Δράμα, την ώρα που τα εξαγορασμένα κανάλια λέγανε «καίγεται χαμηλή βλάστηση» (η πολύτιμη χλωρίδα αυτών των βουνών είναι μοναδική παγκοσμίως, ενώ τα νερά του Πάικου υδρεύουν ακόμα και τη Θεσσαλονίκη και φτάνουν ως τα Γιαννιτσά), διαλύεται ο χαρακτήρας των Κυκλάδων, γέμισαν τα βουνά ανεμογεννήτριες, γιατί στόχος της πρωθυπουργάρας είναι «να γίνουμε η μπαταρία της Ευρώπης» και σταματώ εδώ γιατί το θέμα μας είναι το περιβάλλον και δεν θέλω να επεκταθώ σε άλλα, καθώς τα βάσανά μας με αυτόν τον «αχμάκη», όπως θα ‘λεγε κι ο σοφός παππούς μου, πληθύνανε και γινήκαν κατά τον στίχο του Καρούζου «όσα κι η Δοτική στα Ευαγγέλια».
Το ότι ο Μητσοτάκης θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας που θα αφήσει ερείπια πίσω του -όχι απλά καμένη γη-, όταν γκρεμιστεί από τη σκοτεινή και διεφθαρμένη εξουσία του, έχει ήδη προεξοφληθεί ακόμα και στις εταιρίες στοιχημάτων. Το ερώτημα που προσωπικά με απασχολεί είναι από πού κληρονόμησε τόσο μίσος για την Ελλάδα. Τον κρατάνε από κάπου και είναι τόσο ευάλωτος ώστε να σκύβει τόσο εύκολα τη μέση; Μισεί τη δική μας πατρίδα περισσότερο ακόμα κι από τον πατέρα του, που δεν είχε πρόβλημα να συζητά με τους Τούρκους, όπως έχει γραφεί από σοβαρούς δημοσιογράφους χωρίς ποτέ να διαψευστεί, τη μοιρασιά του Αιγαίου; Ή μήπως νομίζει ότι η καταστροφή του περιβάλλοντος θα αφήσει έξω το σπίτι που αγόρασε -με τι λεφτά άραγε;- στα Ζαγόρια και φρόντισε να το περιλάβει στα προστατευόμενα μέρη η UNESCO;
