Το μόνο που ενώνει τον Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, τον Ρόναλντ Ρέιγκαν, τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, τον Φρανκ Ντελάνο Ρούζβελτ και τον Τζο Μπάιντεν είναι το αξίωμα του προέδρου των ΗΠΑ.
- «Η θέση μας», εφημερίδα «δημοκρατία»
Όλα τα υπόλοιπα είναι διαφορετικά και κυρίως το κύρος που είχαν οι τεθνεώτες ηγέτες της υπερδύναμης σε σχέση με τον εν ενεργεία πρόεδρο. Ο Τζο Μπάιντεν, ήδη από την πρώτη θητεία του, προκαλούσε περισσότερο οίκτο και φόβο στους ενημερωμένους πολίτες, παρά σεβασμό και θαυμασμό.
Τον λυπούνται επειδή συμπεριφέρεται σαν ανοϊκός υπερήλικας, που κάποιοι τοποθέτησαν (πληρώνοντας αδρά τα κραταιά ΜΜΕ και τους «διαμορφωτές άποψης») στο περίβλεπτο πόστο του και τον κρατούν εκεί μέχρι να κάνει και το τελευταίο θέλημά τους.
Ταυτόχρονα φοβούνται τι θα μπορούσε να διαταχθεί από τους εντολοδόχους του να πράξει, έχοντας απολέσει τον έλεγχο των νοητικών λειτουργιών του. Άλλωστε, θα ήταν παράδοξο να δημιουργεί ιδιαίτερα θετικά συναισθήματα η γνώση πως κατέχει τους κωδικούς εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές ένα πρόσωπο που εδώ και χρόνια χρειάζεται νοσηλεία για σειρά νευρολογικών προβλημάτων.
Πριν από λίγες ώρες διαψεύστηκε από τον Λευκό Οίκο η φημολογία ότι ο Τζο Μπάιντεν πάσχει από Πάρκινσον και δόθηκαν διαβεβαιώσεις ότι είναι υγιής, κάτι που σίγουρα δεν αποδεικνύεται με τη συμπεριφορά του και τις ομιλίες του, όποτε εμφανίζεται δημόσια.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι ΗΠΑ, μια χώρα με πληθυσμό περίπου 334.000.000 ανθρώπων, τεράστια οικονομική και στρατιωτική ισχύ, βρίσκονται σε βαθιά παρακμή. Αν άκμαζαν, σίγουρα θα είχαν βρει κάποιο νεότερο πρόσωπο με νοητική διαύγεια και σωματική υγεία να αναλάβει τα καθήκοντα του προέδρου.
Κι όμως, αυτός ο κολοσσός έχει καταντήσει να εξαρτάται από τα καπρίτσια του κ. Μπάιντεν και των χειριστών του.
Μέσες άκρες, ανάλογα προβλήματα και ελλείμματα ηγεσίας αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιπες χώρες του πολιτισμικού συνόλου το οποίο αποκαλείται «Δύση».
Γι’ αυτό, άλλωστε, πολλοί λαοί στην Ευρώπη αλλά και μεγάλη μερίδα Αμερικανών πολιτών θεωρούν ότι ήρθε η στιγμή για δραστικές αλλαγές σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο.
Αν δεν καλυφθούν σύντομα τα κενά, θα τα καλύψει η φύση…
