Τα αποθέματα του οξυγόνου στο νερό σε όλο τον κόσμο μειώνονται ραγδαία και οι επιστήμονες αναφέρουν ότι πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την υποστήριξη της ζωής στη Γη.
Όπως το ατμοσφαιρικό οξυγόνο είναι πολύ σημαντικό για εμάς, το διαλυμένο οξυγόνο του νερού είναι σημαντικό για τα υγρά οικοσυστήματα. Μια ομάδα επιστημόνων προτείνει η απώλεια του οξυγόνου του νερού να μπει στον κατάλογο των πλανητικών ορίων.
Η έννοια των πλανητικών ορίων εισήχθη το 2009 από μία ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τους Johan Rockström και Will Steffen. Οι ερευνητές προσδιόρισαν εννέα πλανητικά όρια, καθένα από τα οποία αντιπροσωπεύει μια βασική διαδικασία ή ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος της Γης, όπως το κλίμα, το νερό και η ποικιλομορφία της άγριας ζωής, το οποίο εάν ξεπεραστεί, θα μπορούσε να διαταράξει τη σταθερότητα του συνολικού συστήματος του πλανήτη.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον οικολόγο γλυκών υδάτων Kevin Rose ανησυχεί ότι ο κατάλογος αυτός παραβλέπει ένα από τα πιο σημαντικά όρια. Η συγκέντρωση του διαλυμένου οξυγόνου στο νερό μειώνεται για διάφορους λόγους τα τελευταία χρόνια. Τα θερμότερα νερά δεν μπορούν να συγκρατήσουν τόσο διαλυμένο οξυγόνο, ενώ οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου συνεχίζουν να αυξάνουν τις θερμοκρασίες του αέρα και του νερού πάνω από τους μέσους όρους τους με τα επιφανειακά νερά γίνονται όλο και λιγότερο ικανά να συγκρατήσουν αυτό το ζωτικό στοιχείο.
Το διαλυμένο οξυγόνο μπορεί επίσης να εξαντληθεί από την υδρόβια ζωή ταχύτερα από ό,τι αναπληρώνεται από τους παραγωγούς του οικοσυστήματος. Οι ανθίσεις φυκιών και οι βακτηριακές εκρήξεις που προκαλούνται από την εισροή οργανικής ύλης και θρεπτικών συστατικών με τη μορφή γεωργικών και οικιακών λιπασμάτων, λυμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων, απορροφούν γρήγορα το διαθέσιμο διαλυμένο οξυγόνο.
Στις χειρότερες περιπτώσεις, το οξυγόνο εξαντλείται τόσο πολύ που τα μικρόβια ασφυκτιούν και πεθαίνουν, παίρνοντας συχνά μαζί τους μεγαλύτερα είδη. Οι πληθυσμοί μικροβίων που δεν βασίζονται στο οξυγόνο τρέφονται στη συνέχεια με την αφθονία του νεκρού οργανικού υλικού, αυξάνονται σε πυκνότητα που μειώνει το φως και περιορίζει τη φωτοσύνθεση, ώστε να παγιδεύσουν ολόκληρο το υδάτινο σώμα σε έναν φαύλο, ασφυκτικό κύκλο που ονομάζεται ευτροφισμός.
Μια άλλη αιτία μείωσης του οξυγόνου είναι η αύξηση της διαφοράς στη πυκνότητα μεταξύ των επιπέδων του νερού εξαιτίας της ταχύτερης αύξηση της θερμοκρασίας των επιφανειακών υδάτων.
Οι συγγραφείς της μελέτης κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Η αναλυτική έρευνα είναι διαθέσιμη στον εν λόγω σύνδεσμο.
Πηγή: Techmaniacs
