Παρατηρείται μάλιστα το εξής αξιοθαύμαστο: Όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από την 9η Ιουνίου, τόσο η αμνησία, στα όρια της λήθης, δείχνει να κερδίζει έδαφος. Το αντιστρόφως ανάλογο δηλαδή από αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει. Συμπεριφέρονται σα να πρόκειται για μια πληγή που με την πάροδο του χρόνου θα επουλώνεται και όχι σα γάγγραινα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε σηψαιμία.
Συμπληρώνεται σε λίγο ένας μήνας από το σοκ των ευρωεκλογών και εάν δεν το πάρει κανείς στα πολύ σοβαρά θα διασκεδάσει αφόρητα ακούγοντας, για παράδειγμα, είτε τον Κασσελάκη να συνεχίζει να αποκαλεί, άρτι επιστρέψας για μια ακόμη αφορά από τις ΗΠΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ “κυβερνητικό κόμμα”, είτε τον Ανδρουλάκη να κομπορρημονεί ότι “με εμένα το ΠΑΣΟΚ πήγε σε άλλη πίστα…”
Όπως τις καυτές ημέρες του καλοκαιριού πρέπει να βρέχει κανείς το κεφάλι για να συνέλθει, μήπως είναι χρήσιμο και στους δυο να κάνουν πάλι μια “βουτιά” στα αποτελέσματα της κάλπης και να τα μελετήσου καλύτερα; Θα είναι, ναι, μια ψυχρολουσία, αλλά αναγκαία…
Παρεμπιπτόντως στη χθεσινή του συνέντευξη στο Mega o N. Ανδρουλάκης υποστήριξε με πλήρη σοβαρότητα (;) ότι “το ΠΑΣΟΚ έχει ρυθμίσει τα χρέη του”. Θέλει, αλήθεια, να εξηγήσει και στο ευρύ κοινό πώς ακριβώς έχει γίνει αυτό και εάν οι ρυθμίσεις αυτές εξυπηρετούνται κανονικά; Θα είναι ένα πολύτιμο μάθημα…
Σε κάθε περίπτωση και εν μέσω γενικής παρακμής και απαξίωσης, οι πολιτικοί σωτήρες του σήμερα ας προσπαθήσουν τουλάχιστον να ανακτήσουν -πριν πάνε παρακάτω- σοβαρότητα. Εάν δεν θέλουν τα κόμματα των οποίων ηγούνται να κλείσουν οριστικά και μια ώρα αρχύτερα τον κύκλο τους. Έτσι κι αλλιώς όπως και η φύση η πολιτική απεχθάνεται το κενό. Οπότε…
