Του Μανώλη Κοττάκη
Οι μεγάλοι ηλεκτρονικοί πίνακες που υπάρχουν στα γραφεία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στο Πεντάγωνο και δείχνουν σε real time την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό αρχιπέλαγος αναβοσβήνουν διαρκώς από προχθές το βράδυ.
Τουρκικά πολεμικά έχουν περικυκλώσει το ιταλικό ερευνητικό πλοίο που ποντίζει για λογαριασμό των Αθηνών και της Λευκωσίας το καλώδιο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου και στην ουσία ενώνει με έναν τρόπο την ελληνική με την κυπριακή ΑΟΖ.
Στην επίμαχη περιοχή πλησίον της νήσου Κάσου έχουν σπεύσει και ελληνικά πολεμικά πλοία για να προστατέψουν το ιταλικό πλοίο, στην πραγματικότητα όμως την άσκηση ελληνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Πολλοί αιφνιδιάστηκαν και μιλούν για ξαφνική ένταση. Ξαφνική κλιμάκωση. Λάθος. Όποιος παρακολουθεί προσεκτικά τους Τούρκους γνωρίζει ότι πριν από μια μεγάλη πολιτική διαπραγμάτευση προηγείται μια μεγάλη κρίση, η οποία έχει ως τελικό αποτέλεσμα την αποκόμιση κερδών χωρίς να πέσει κανονιά.
Το μέγα κέρδος της γείτονος από τα Ίμια ήταν η γκριζοποίηση ελληνικού εδάφους. Το μέγα κέρδος της από το «Ορούς Ρέιτς» ήταν το δόγμα Γεραπετρίτη ότι περιοριζόμαστε στα 6 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα, καθετί άλλο, ειδικώς τα 12 μίλια, «είναι εθνικισμός». Το μέγα κέρδος από τους πυροβολισμούς στον Έβρο είναι η χαλάρωση της υπεράσπισης των συνόρων στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης.
Το μέγα κέρδος από την κρίση που άρχισε προχθές στην Κάσο και θα κλιμακωθεί στην ανατολική Μεσόγειο πιθανόν όλο το καλοκαίρι είναι η επί του πεδίου νομική έγερση όλων των θεμάτων που θα τεθούν τον Σεπτέμβριο στο τραπέζι του απευθείας διαλόγου μεταξύ Μητσοτάκη – Ερντογάν στη Νέα Υόρκη.
Το Κυπριακό και η επώδυνος λύση του στην οποία πρέπει να συμπράξει η ελληνική κυβέρνηση μέσα από μια πενταμερή διάσκεψη θα είναι η πρώτη εστία δοκιμασίας, αλλά όχι η μόνη. Στο μέτρο που το Κυπριακό θα επηρεάσει τον διαμοιρασμό του ενεργειακού πλούτου της Μεσογείου με παρότρυνση της Δύσης είναι βέβαιον ότι θα απασχολήσει ευθέως και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ήδη οι γείτονες διοχετεύουν προς τα έξω ότι ένα από τέσσερα βασικά σενάρια του πολιτικού διαλόγου θα είναι και η συνεκμετάλλευση του πλούτου του Αιγαίου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και μετά τη λέξη συνεκμετάλλευση ακολουθεί η λέξη συγκυριαρχία, η οποία ήδη υπάρχει στο τραπέζι.
Οι Τούρκοι εδώ και καιρό μας δοκιμάζουν διαρκώς. Δεχθήκαμε τον απευθείας διάλογο εφ’ όλης της ύλης σε επίπεδο πολιτικών ηγετών, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, γεγονός πρωτοφανές μεταπολιτευτικά. Μπήκαμε σε συζήτηση μαζί τους για τα θαλάσσια πάρκα στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα. Ήμασταν χλιαροί στο άκουσμα της είδησης ότι η Μονή της Χώρας γίνεται και αυτή τζαμί μετά την Αγία Σοφία. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης δέχθηκε και παρακάθισε σε δείπνο με τον Ερντογάν κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Άγκυρα. Ήμασταν απαθείς ως Ελλάς όταν μάθαμε ότι η Άγκυρα «κατεβάζει» μειονοτικό κόμμα στη Θράκη, με το οποίο αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάννης και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Οι δοκιμασίες είχαν και προσωπικό χαρακτήρα. Τον περασμένο Δεκέμβριο, όπως αποκαλύψαμε την προηγούμενη Κυριακή και ουδείς τόλμησε να το διαψεύσει, η Προεδρία της Δημοκρατίας αποδέχθηκε το αίτημα των μυστικών υπηρεσιών Ερντογάν να πραγματοποιηθεί έλεγχος ασφαλείας στο Προεδρικό Μέγαρο πριν από τη μετάβασή του εκεί για να συναντηθεί με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο ορισμός της ατιμωτικής πράξης.
Προχθές ο Ερντογάν αποκάλυψε δημοσίως -χωρίς να διαψευστεί από την ελληνική κυβέρνηση- ότι έθεσε στον πρωθυπουργό θέμα για μέλος της κυβέρνησής του, τον υπουργό Άμυνας Νίκο Δένδια, και τον «διέταξε» να μην ομιλήσει στη Λευκωσία στο πνεύμα της πρόσφατης παρέμβασης του υπουργού του. Γεγονός που συνέβη, γιατί ο δικός μας του το υποσχέθηκε!
Άμα ο Τούρκος σε δοκιμάζει για να δει αν μπορεί να έχει λόγο στην κυβέρνησή σου και πώς στήνονται οι καρέκλες στο Προεδρικό σου Μέγαρο, τι είναι άραγε αυτό που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα πράξει αύριο το ίδιο στο πεδίο από τον Έβρο έως την Κάσο και από τη Ροδόπη έως την Κύπρο;
Η μόνη που δεν πέρασε το τεστ δουλικότητας με τη σημαία και τον Ατατούρκ ήταν η… Βανδή. Σε πολλά νησιά του βόρειου Αιγαίου που έχουν πνιγεί από Τούρκους τουρίστες σε κάθε «event», που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι, αυτή η σημαία κυματίζει. Με τον Ατατούρκ! Τι ψάχνουμε λοιπόν;
Θέλω να είμαι αισιόδοξος, αλλά τα γεγονότα δεν μας αφήνουν. Η αίσθηση ότι ζούμε την ατίμωση βήμα βήμα αυξάνεται. Και αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι όλες τις μεγάλες διευθετήσεις το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τις επιχειρεί όταν οι ΗΠΑ δεν έχουν ηγεσία και είναι σε προεκλογική εκστρατεία, η αίσθηση αυτή μεγαλώνει. Ειδικώς τώρα που οι ΗΠΑ ζητούν άδεια από τον Ερντογάν για διέλευση υποβρυχίων του ΝΑΤΟ μέσω των Στενών του Βοσπόρου για την κλιμάκωση του πολέμου της Ουκρανίας.
Τώρα είναι που θα επενδύσουν στην «ελληνοτουρκική φιλία» και -γιατί όχι;- στη μετατροπή της Ελλάδας σε χώρας δορυφόρου της Τουρκίας στο πλαίσιο της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ ως ενιαίου ζωτικού χώρου Τουρκίας – Ελλάδας – Κύπρου.
Και η ειρωνεία της ιστορίας: Στην ανατολική ακτή της αγαπημένης μου Κάσου, αυτή που βλέπει προς Τουρκία, κάποιοι στο παρελθόν «έστησαν» χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος ιστορικός λόγος ένα άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Επειδή του άρεσε να… κολυμπά εκεί. Είμαι βέβαιος ότι σύντομα θα βρει δικαίωση αυτό το άγαλμα. Νομίζω λίαν συντόμως…
