Το πρώτο βήμα έγινε τον Μάρτιο του 2005 όταν στο πλαίσιο της “ανασυγκρότησης του κόμματος, την επικαιροποίηση του καταστατικού και την εκλογή νέων οργάνων” η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ μετονομάστηκε σε Εθνικό Συμβούλιο και γραμματέας εξελέγη (τι ειρωνεία) η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.
Με σύνθημα «μια εσωτερική επανάσταση, για αλλαγή», ο Γ. Παπανδρέου είχε δώσει στον εαυτό του το δικαίωμα να “διορίζει” τα 150 από τα συνολικά 300 μέλη του Εθνικού Συμβουλίου. Πάλι καλά που τα υπόλοιπα 150 ήταν αιρετά.
Ο Κασσελάκης πρότεινε τώρα και αυτός εν όψει του καταστατικού συνεδρίου την κατάργηση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και την αντικατάστασή της από το “Εθνικό Συμβούλιο Μελών” (ΕΣ.ΥΜ.), το οποίο θα αποτελείται από 201 μέλη. Και μέχρι στιγμής το μόνο που μάθαμε είναι τους …ex officio που θα συμμετέχουν.
Η δεύτερη ειρωνεία είναι ότι -σε εκείνο του οργανωτικό μόρφωμα του 2008- νέος γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου είχε εκλεγεί ο Γιάννης Ραγκούσης, ο οποίος σήμερα (στον ΣΥΡΙΖΑ) είναι κάθετα αντίθετος σε όλα αυτά.
Διαδοχικά τότε καταργήθηκε και το Εκτελεστικό Γραφείο (ως δήθεν …κακόηχο) τη θέση του οποίου πήρε το Πολιτικό Συμβούλιο. Τώρα και στον ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης εισηγείται το τέλος της Πολιτικής Γραμματείας και την αντικατάστασή της από το Πολιτικό Συμβούλιο Μελών. Θα αποτελείται, λέει, από 21 μέλη που θα είναι κι αυτά όλα ex officio…
Αναλογικά είχαν γίνει αλλαγές και στην ενδιάμεση κομματική πυραμίδα με τις νομαρχιακές επιτροπές, τις τοπικές οργανώσεις κοκ που μετονομάστηκαν και αλλοιώθηκαν. Το ίδιο επιχειρεί και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας τη δική του “επανάσταση” με κατάργηση των νομαρχιακών επιτροπών και αντικατάστασή του από “περιφερειακά” όργανα. Το μόνο που έχει απομείνει είναι να “αντιγράψει” τον ΓΑΠ και στην δημιουργία υπερ-οργάνου “συντονιστών” που είχε τότε επικεφαλής τον Ρέππα…
Για την ιστορία, πάντως, όλα αυτά όχι μόνο δεν άντεξαν στον χρόνο και την ελληνική πραγματικότητα αλλά και δεν έσωσαν τον Παπανδρέου όταν μετά τα οργανωτικά καμώματα made in USA ήρθαν και τα ζόρικα…
