Του Απόστολου Διαμαντή
Απόψε η κα Σακελλαροπούλου γιορτάζει τα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης και της δημοκρατίας, υποτίθεται, με μια όμως εξόχως αντιδημοκρατική πράξη: κάλεσε τους πάντες, τα θύματα στο Μάτι και τους πλημμυροπαθείς, αλλά αρνήθηκε να καλέσει τους γονείς των νεκρών παιδιών στα Τέμπη! Ωραία δημοκρατία. Καλούμε αυτούς που συμπαθούμε δηλαδή και όσους αντιπαθούμε τους αφήνουμε εκτός του πάρτυ.
Και για να δούμε που ακριβώς βρίσκεται αυτή η δημοκρατία της μεταπολίτευσης σήμερα.
– Οι εργαζόμενοι δεν έχουν πια συλλογικές συμβάσεις, ούτε οκτάωρο, ούτε αργίες.
– Οι δημόσιοι υπάλληλοι διορίζονται με μισθούς πείνας 600 – 800 ευρώ και φτάνουν μετά βίας στο χιλιάρικο. Και δεν μπορούν φυσικά να κάνουν οικογένεια και παιδιά.
– Οι τιμές πετάνε στα ύψη και ο μισθός τελειώνει στις 15 του μηνός.
– Στέγη δεν υπάρχει καν και τα ενοίκια είναι απλησίαστα, με αποτέλεσμα οι νέοι να μένουν στους γονείς τους.
– Δουλειά δεν βρίσκεις πουθενά, δεν διορίζεσαι εάν είσαι πτυχιούχος, πουθενά κανείς δεν σε προσλαμβάνει παρά μόνον εάν έχεις γερό μέσον και το πιθανότερο είναι να καταλήξεις σερβιτόρος ή ντελιβεράς ή μετανάστης.
– Η Βουλή λειτουργεί τυπικά, αλλά ουσιαστικά οι βουλευτές διορίζονται από τον πανίσχυρο πρωθυπουργό, ο οποίος έχει τον ρόλο του μονάρχη. Αποφασίζει μόνος του.
– Εφημερίδες ουσιαστικά δεν υπάρχουν, ούτε κανάλια, ούτε ραδιόφωνα, καθώς σε ποσοστό 90% ελέγχονται από την κυβέρνηση που τα χρηματοδοτεί.
– Η εκπαίδευση είναι διαλυμένη, καθώς οι πλήρως ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές από Αφρική και Ασία έχουν προκαλέσει χάος στα σχολεία, τα οποία δεν χρηματοδοτούνται καν και καταρρέουν.
– Ασφάλεια δεν υπάρχει και οι πολίτες είναι έρμαια των περιστάσεων, καθώς αστυνομία δεν υπάρχει και δεν εμφανίζεται παρά μόνον για να καταγράψει τα θύματα.
– Οι αγρότες έχουν εγκαταλειφθεί πλήρως και ο τουρισμός έχει καταστρέψει τελείως τα νησιά και τις τουριστικές περιοχές.
– Μαζικές πυρκαγιές καταστρέφουν τεράστιες εκτάσεις ετησίως, ακόμα και μέσα στην Αττική.
– Η Τουρκία έχει καταφέρει να αμφισβητήσει στην πράξη τη συνθήκη της Λωζάννης και η κυβέρνηση απλώς παρακολουθεί την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, χωρίς να πράττει το οτιδήποτε.
Σ΄αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε, μετά από 50 χρόνια μεταπολίτευσης. Νομίζω, εάν ανατρέξει κανείς στο 1973, πριν τη μεταπολίτευση δηλαδή, μάλλον νοσταλγικά θα σκεφθεί το παρελθόν αφού, δυστυχώς, ακόμα και ο Παττακός μοιάζει πλέον σαν αγγελούδι μπροστά στους σημερινούς πολιτικούς μας άρχοντες που κατέστρεψαν τη χώρα.
