Της Ελένης Προκοπίου
Προ ημερών μάθαμε από τον Τύπο ότι βρέθηκαν και άλλα οστά στα περιβόητα «οικόπεδα» περισυλλογής μπάζων από τον χώρο της τραγωδίας των Τεμπών, οστά τα οποία ανήκουν σε θύματα που δεν έχουν καν ταυτοποιηθεί.
Όμως ο υπερυπουργός της κυβέρνησης Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε ότι ο ελληνικός λαός έχει πολύ σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί και δεν ενδιαφέρεται για τα Τέμπη. Εκτός αυτού η κυβέρνηση δια των εκπροσώπων της κατακεραύνωσε τους πάντες για προσπάθεια εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών για μικροκομματικά οφέλη πράγμα που είναι «ό,τι πιο χυδαίο και προσβλητικό για τις οικογένειες των θυμάτων» που φτάνει μάλιστα «σε σημείο τυμβωρυχίας».
Ο υπουργός και οι λοιποί εκπρόσωποι αυτής της κυβέρνησης μιλούν λοιπόν για λογαριασμό και του λαού και των γονέων, κατηγορούν μάλιστα εμμέσως τους γονείς για «τυμβωρυχία».
Αυτοί οι οποίοι είχαν σε λειτουργία επί χρόνια το σιδηροδρομικό δίκτυο χωρίς σηματοδότηση, χωρίς τηλεδιοίκηση και κανόνες ασφαλείας.
Αυτοί οι οποίοι αδιαφόρησαν για τις γραπτές προειδοποιήσεις των αρμοδίων για σφοδρή πιθανότητα μείζονος σιδηροδρομικού δυστυχήματος.
Αυτοί οι οποίοι εξέθεσαν εν γνώσει τους επί μεγάλο χρονικό διάστημα, σε κίνδυνο ζωής έναν μεγάλο αριθμό προσώπων και δεν έκαναν τίποτε για να αποτρέψουν το αποτέλεσμα, τον θάνατο τόσων ανθρώπων αν και είχαν νομική υποχρέωση να το αποτρέψουν.
Αυτοί οι οποίοι είναι υπαίτιοι του δυστυχήματος των τραίνων.
Αυτοί οι οποίοι έλαβαν μέρος με διάφορους τρόπους και σε διάφορους χρόνους, στη συγκάλυψη όλων των συνθηκών του δυστυχήματος από την πρώτη κιόλας νύχτα.
Αυτοί οι οποίοι αλλοίωσαν τον χώρο του δυστυχήματος των Τεμπών.
Αυτοί οι οποίοι προκάλεσαν δολίως απώλεια αποδεικτικών στοιχείων.
Αυτοί οι οποίοι παραποίησαν τα ηχητικά ντοκουμέντα των συνομιλιών του ΟΣΕ που αφορούν τη μοιραία νύχτα.
Αυτοί οι οποίοι κατέστρεψαν κρίσιμα στοιχεία καθιστώντας αδύνατη ή δυσχερή την αξιοποίηση των όποιων ευρημάτων.
Αυτοί οι οποίοι έδωσαν εντολή να γίνει «αναδιαμόρφωση του χώρου», παραβιάζοντας την ακεραιότητα του χώρου του δυστυχήματος.
Αυτοί οι οποίοι δήθεν «ανασήκωσαν» τους συρμούς και δήθεν «απομάκρυναν» τα βαγόνια ενώ έκαναν εκχωμάτωση 300 (για άλλους 500) κυβικών μέτρων χώματος.
Αυτοί οι οποίοι έδωσαν εντολή για την απομάκρυνση των χωμάτων και το «μπάζωμα» του χώρου.
Αυτοί οι οποίοι έκαναν επίστρωση με πίσσα και χαλίκια σε μεγάλη έκταση.
Αυτοί οι οποίοι έθεσαν σε πλειστηριασμό το παράνομο κατασχεμένο φορτίο ξυλολίου.
Αυτοί οι οποίοι αγόρασαν αυτό το παράνομο φορτίο.
Αυτοί οι οποίοι τοποθέτησαν και φόρτωσαν το παράνομο, εύφλεκτο, επικίνδυνο φορτίο στην αμαξοστοιχία της γραμμής.
Αυτοί οι οποίοι είχαν την ευθύνη των δρομολογίων του σιδηροδρόμου και στη Λάρισα και στη Θεσσαλονίκη τη μοιραία νύχτα.
Όλοι αυτοί είναι πρόσωπα συγκεκριμένα με συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο που με τις συγκεκριμένες πράξεις και τις συγκεκριμένες παραλείψεις τους οδήγησαν σ’ αυτό το ζοφερό αποτέλεσμα και μετέτρεψαν ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα σε κρατικό έγκλημα.
Όλοι αυτοί παραβίασαν πρωτίστως το ανώτερο, απαραβίαστο και αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα του ανθρώπου, το «δικαίωμα στη ζωή»: το δικαίωμα στη ζωή όλων των θυμάτων, ένα δικαίωμα που η Πολιτεία είχε την υποχρέωση να προστατεύει.
Το κρατικό αυτό έγκλημα όμως δεν απορρέει μόνο από το ότι δεν έτυχε προστασίας η ανθρώπινη ζωή των θυμάτων αλλά και από το μεταγενέστερο γεγονός ότι όλες αυτές οι πράξεις έλαβαν χώρα ενώ υπήρχαν αγνοούμενοι επιβάτες και επιβάτες που δεν είχαν αναγνωριστεί, με αποτέλεσμα σήμερα πάνω από ένα χρόνο μετά το συμβάν, να ανευρίσκονται οστά ανθρώπων πεταμένα σε διάφορα οικόπεδα δηλαδή άνθρωποι αγνώστου αριθμού παραμένουν μέχρι σήμερα άταφοι!
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έδιναν μεγάλη σημασία στην ταφή των νεκρών. Ο νεκρός έπρεπε να ταφεί, να ριχτεί πάνω του χώμα -όπως και σήμερα- για να μην περιπλανιέται η ψυχή του γύρω από τα «Ύδατα της Στυγός» για εκατό χρόνια. Οι Αθηναίοι έθαψαν ακόμη και τους νεκρούς Πέρσες στη μάχη του Μαραθώνα όπως μας λέει ο Παυσανίας. Αυτό το ιερό καθήκον διακηρύσσει η Αντιγόνη η οποία υπό το βάρος του χρέους της ταφής του αδελφού της, εξεγείρεται ενάντια στον Κρέοντα.
Αυτό το τελευταίο ιερό καθήκον προς αυτούς τους ανθρώπους παραβιάστηκε βάναυσα. Το έγκλημα αυτό είναι πέρα από το ποινικό δίκαιο, πέρα από τον νόμο, πέρα από το κράτος δικαίου. Είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που μετατρέπει την κοινωνία μας σε κοινωνία βαρβαρότητας δηλαδή σε απουσία κοινωνίας.
Είναι λοιπόν καθολική απαίτηση του ελληνικού λαού και του κάθε ατόμου χωριστά να δοθεί απάντηση στη βαρβαρότητα και στη χυδαία προσβολή της ανθρώπινης αξίας.
Ο αγώνας που δίνουν οι οικογένειες των θυμάτων για την απόδοση δικαιοσύνης είναι υπόθεση όλων μας.
