Ορισμένες νέες προσομοιώσεις σε υπολογιστές, έρχονται να ανατρέψουν όλα όσα γνωρίζαμε για τον Άρη, καθώς όπως φαίνεται από αυτές, τα στενά συμπιεσμένα στρώματα πάγου θα μπορούσαν να παράγουν τις ίδιες αντανακλάσεις που θα προκαλούσε και το υγρό νερό, αμφισβητώντας έτσι την πιθανότητα ύπαρξης μιας λίμνης νερού θαμμένης κάτω από το νότιο τμήμα του Άρη.
Το 2018, το Mars Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, χρησιμοποίησε το όργανο MARSIS για να εντοπίσει αυτό που έμοιαζε με μια λίμνη νερού πλάτους 20 χιλιομέτρων, θαμμένη βαθιά κάτω από 1.5 χιλιόμετρο πάγου, σε μια περιοχή που ονομάζεται Planum Australe. Παρόμοια στοιχεία ήλθαν στο φως για δεκάδες άλλες λίμνες, αλλά ορισμένες είναι τόσο κοντά στην επιφάνεια που φαινόταν αδύνατο να υπάρχει εκεί νερό σε υγρή μορφή.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επιφάνεια του Άρη είναι πολύ κρύα και η ατμοσφαιρική πίεση ιδιαίτερα χαμηλή για να επιστρέψει στο υγρό νερό να παραμείνει πολύ κοντά στην επιφάνεια. Ωστόσο υπάρχει μια περιοχή όπου οι συνθήκες της θερμοκρασίας και της πίεσης θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ύπαρξη αλμυρών λιμνών, με τη βοήθεια βέβαια ενός φυσικού αντιψυκτικού.
Το φυσικό αυτό αντιψυκτικό έχει τη μορφή του υπερχλωρικού μαγνησίου και του υπερχλωρικού ασβεστίου, μια χημική ένωση που βρέθηκε στην επιφάνεια του Άρη από την αποστολή Phoenix της NASA το 2008. Όταν θα διαλύονταν στο νερό, θα μείωναν το σημείο πήξης του στους – 68 βαθμούς και μείον 75 βαθμούς Κελσίου αντίστοιχα, πολύ κοντά στην θερμοκρασία των -68 βαθμών στη βάση του παγοκαλύμματος. Ως εκ τούτου δεν είναι πολύ δύσκολο να υπάρξουν τοπικές συνθήκες θερμοκρασίας, πίεσης και υπερχλωρικού άλατος που συμβάλλουν στη διατήρηση υγρού νερού στον Άρη.
Περαιτέρω ενδείξεις για την ύπαρξη τέτοιων λιμών προέκυψαν από την μέτρηση των κυματισμών του επιφανειακού πάγο. Το νερό μειώνει την τριβή μεταξύ ενός στρώματος πάγου και του πετρώματος από κάτω, επιτρέποντας στο στρώμα πάγου να ρέει ταχύτερα πάνω στο πέτρωμα. Αυτή η αύξηση του ρυθμού ροής οδηγεί σε κοιλώματα και κορυφές στον επιφανειακό πάγο, κάτι που παρατηρείται στο Planum Australe.
Παρά τις όλες αυτές ανακαλύψεις, πολλοί επιστήμονες είναι επιφυλακτικοί. Η παρουσία υγρού νερού θα ήταν μια σπουδαία ανακάλυψη που θα απαιτούσε αποδείξεις. Πλέον μια ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Cornel προσφέρει νέα ευρήματα που παρέχουν μια εναλλακτική εξήγηση για τις απεικονίσεις στα όργανα.
Δεν μπορώ να πω ότι είναι αδύνατο να υπάρχει νερό εκεί κάτω, αλλά δείχνουμε ότι υπάρχουν πολύ απλούστεροι τρόποι για να έχουμε τις συγκεκριμένες παρατηρήσεις χωρίς να χρειαστεί να φτάσουμε τόσο μακριά, χρησιμοποιώντας μηχανισμούς και υλικά που ήδη γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εκεί, ανέφερε ο Daniel Lalich του Πανεπιστημίου Cornell.
Ένα μεγάλο σώμα νερού, λένε οι ερευνητές, είναι σε θέση να αντανακλά στο όργανα την υπογραφή του όπως θα έκανε και στη Γη. Ωστόσο οι επιστήμονες πρέπει να είναι επιφυλακτικοί στο να υποθέτουν ότι αυτό που ισχύει για τη Γη ισχύει και για άλλους πλανήτες, όπου οι συνθήκες δεν είναι οι ίδιες.
Η ομάδα του Lalich έτρεξε χιλιάδες προσομοιώσεις για να ελέγξει αν πολλαπλά στενά συμπιεσμένα στρώματα πάγου θα μπορούσαν να μιμηθούν το σήμα μιας λίμνης. Κάθε προσομοίωση διαφοροποιούσε τόσο το πάχος των στρωμάτων πάγου όσο και τη σύστασή τους . Διαπίστωσαν ότι, σε πολλαπλές περιπτώσεις, τα σφιχτά στρώματα πάγου που εναποτέθηκαν πριν από πολύ καιρό μπορούν να παράγουν φωτεινές ανακλάσεις στα όργανα ακριβώς όπως αυτές που ανιχνεύονται από το MARSIS.
Η αναλυτική έρευνα είναι διαθέσιμη στον εν λόγω σύνδεσμο
Οι ασυνήθιστα φωτεινές αντανακλάσεις ραντάρ κάτω από το στρώμα του νότιου πόλου του Άρη είχαν αρχικά ερμηνευθεί ως ενδείξεις παγετώδους υγρού νερού. Ωστόσο, σε αντίθεση με τη Γη, οι συνθήκες κάτω από τους πάγους του Άρη είναι πολύ ψυχρές για να δημιουργηθεί ή να διατηρηθεί το λιωμένο νερό. Σε αυτή την εργασία, χρησιμοποιούμε προσομοιώσεις ανακλαστικότητας ραντάρ για να δείξουμε ότι οι ισχυρές ανακλάσεις μπορούν αντ’ αυτού να προκληθούν από παρεμβολή μεταξύ σκονισμένων στρωμάτων πάγου που απέχουν μεταξύ τους περισσότερο από την ανάλυση του ραντάρ.
Πηγή: Techmaniacs
