Έχει ίνδαλμα τον Κώστα Σημίτη, έχει γεμίσει με πατενταρισμένους πασόκους την κυβέρνηση και τη διοίκηση, και είναι και πρωθυπουργός!
Του Παναγιώτη Λιάκου
Είναι απορίας άξιον που οι πασόκοι, θορυβημένοι από το σφόλι που έφαγαν στις ευρωεκλογές, προβαίνουν σε κινήσεις πανικού, όπως η προκήρυξη εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη νέας προεδρίας. Χάνουν το δάσος και δεν βλέπουν ούτε το δέντρο. Δείχνουν ότι εστιάζουν στα επουσιώδη, αντί να έχουν τα μάτια, τη μύτη και τα χέρια απλωμένα πάνω στην ουσία του πράγματος. Επιμένοντας στα δευτερεύοντα, προδίδουν την ίδια τη φύση του κόμματός τους, το οποίο δεν φτιάχτηκε για λαούς, πατρίδες και λοιπά εθνικοαπελευθερωτικά και κοινωνικά «οράματα» (τα οποία τους φαντάζουν πιο ακραία και μεταφυσικά κι από ταινία με ούφο και δράκουλες), αλλά για την εξουσία. Τι να τις κάνεις τις ιδέες, αν δεν βαστάς γερά την κουτάλα με την καπατσοσύνη ενός επιδέξιου σοσιαλιστού; Τι να τον κάνεις τον μετασχηματισμό της κοινωνίας χωρίς τη λεζάντα του αφεντικού, τη δικτύωση, τα νιτερέσα με το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο κι όλα τα άλλα συστατικά της νεοελληνέζικης συνταγής, η οποία παράγει χρέος και ξεφτιλίκια σαν τα Ίμια και την υπόθεση Οτσαλάν;
Μία είναι η λύση και το ΠΑΣΟΚ να μένει κραταιό και αντάξιό του αρχηγό να αναδείξει: ο Κυριάκος Μητσοτάκης να γίνει νέος πρόεδρος. Όχι στα ρεπό του από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά κάθε μέρα. Οι πασόκοι, με δικαίωμα λόγου και ψήφου στα κομματικά όργανα, να αναγνωρίσουν με δημόσια γραπτή διακήρυξη ότι δεν υφίστανται πλέον διαφορές με τη Ν.Δ. και να ενωθούν. Να ανακηρύξουν ηγέτη τους, εφ’ όρου ζωής, σε ειδική τελετή στη Χαριλάου Τρικούπη, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να του απιθώσουν στην κεφαλή πράσινο εννεάκτινο στέμμα ωσάν το έμβλημα του Κινήματος.
Το σπαθί με το οποίο θα τον χρίσουν ηγέτη της τεράστιας, στρογγυλής σοσιαλιστική τράπεζας να έχει σφυρηλατηθεί σε εργοστάσιο της Siemens και να έχουν ψάλει από πάνω του, για να το φορτίσουν με τις επωδούς τους, οι ταμίες της πασοκάρας. Το τελετουργικό κείμενο θα είναι αποσπάσματα από τις εγγραφές των χορηγιών που έχει λάβει κατά καιρούς το κόμμα.
Η σεμνή τελετή να λήξει με το «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ». Άντε με το καλό!
