Του Χρήστου Μπολώση
Το ψέμα, λένε, έχει κοντά ποδάρια. Στην περίπτωση της Μεταπολιτεύσεως των αντιστασιακών και γενικώς των «ηρωικών μορφών», που «στέριωσαν» την έρμη τη δημοκρατία στην Ελλάδα μας, τα ποδάρια του ψέματος υπερέβησαν κάθε προσδοκία, αφού 50 χρόνια τώρα, αντί να κονταίνουν, ψηλώνουν.
Όμως και επειδή το άδικον ουκ ευλογείται (ευτυχώς από παροιμίες πάμε καλά και έχουμε για όλα τα γούστα και για όλες τις περιστάσεις), γι’ αυτό δειλά δειλά (μα πολύ δειλά δειλά) μερικές αλήθειες αρχίζουν να βγαίνουν με το σταγονόμετρο μεν, αλλά βγαίνουν.
Και επειδή το ρίξαμε πολύ στα μυστήρια, γίνομαι πιο σαφής.
Διαβάζω στις «Μικρές Ιστορίες» της «κυριακάτικης δημοκρατίας» της 2ας Ιουνίου ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε συνέδριο κύκλου ιδεών κατηγόρησε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ότι «ρισκάρισε τη θέση της χώρας στη διεθνή σκηνή, με την έξοδο από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το ’74, σε αντίθεση με τον Ανδρέα Παπανδρέου που δεν τόλμησε και ας το είχε ρίξει στο μπλα μπλα γι’ αυτό» (θυμάστε το «φεύγουν οι βάσεις που μένουν» του Χάρρυ Κλυνν;).
Τι θέλει άραγε να πει ο κ. Βενιζέλος;
Μήπως κάτι για το FIR, μήπως για κάτι άλλο;
Πάντως, κάτι θέλει να πει. Ε, ας το πει επιτέλους και να μη μας κρατάει σε αγωνία…
