To 1996 οι Roger Penrose και Stuart Hameroff σε μια δημοσίευσή τους με τίτλο ‘Orchestrated reduction of quantum coherence in brain microtubules: A model for consciousness‘, διατύπωσαν την ιδέα ότι η ανθρώπινη συνείδηση προκύπτει από τα κβαντικά φαινόμενα που παραγματοποιούνται σε μικροσωληνίσκους στον εγκέφαλο.
Oι μικροσωληνίσκοι είναι οι μεγαλύτερες δομές του κυτταρικού σκελετού και υπάρχουν σε όλα τα είδη των ευκαρυωτικών κυττάρων. Είναι σωληνοειδείς δομές με διάμετρο 250 Å με βασικές δομικές μονάδες τις πρωτεΐνες α- και β-τουμπουλίνη. Οι μικροσωληνίσκοι είναι πολωμένοι, με αποτέλεσμα το ένα άκρο (+) να πολυμερίζεται και να αποπολυμερίζεται ταχύτερα, παρουσιάζοντας δυναμική αστάθεια. Δεδομένου ότι η συνείδηση δεν μπορεί να εξηγηθεί διαμέσου μιας υπολογιστικής διαδικασίας, θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο μη υπολογίσιμο στοιχείο στη λειτουργία του εγκεφάλου, κι αυτό σύμφωνα με τους Penrose και Hameroff, θα μπορούσε να είναι η κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης της κβαντικής φυσικής.
Σχεδόν κανείς(*) δεν πήρε σοβαρά την ιδέα τους, δεδομένης της σχετικά μεγάλης θερμοκρασίας και του θορύβου στον ανθρώπινο εγκέφαλο, που τον κάνουν ‘αφιλόξενο’ στην κβαντική φυσική.
Όμως, πριν από ένα μήνα δημοσιεύθηκε μια νέα μελέτη (Ultraviolet Superradiance from Mega-Networks of Tryptophan in Biological Architectures), σύμφωνα με την οποία οι Penrose και Hameroff φαίνεται να είχαν δίκιο: υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οι μικροσωληνίσκοι εμφανίζουν πραγματικά πραγματικά κβαντικά φαινόμενα.
Περισσότερες λεπτομέρειες για το ζήτημα παρουσιάζει η Sabine Hossenfelder στο βίντεο που ακολουθεί:
(*) Η εργασία των Hameroff and Penrose εμφανίζεται στην βιβλιογραφία μιας ασυνήθιστης δημοσίευσης του Δημήτρη Νανόπουλου του 1995(!), σχετικής με την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου με τίτλο ‘Theory of Brain Function, Quantum Mechanics and Superstrings‘.
