Είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η κυβερνώσα πτέρυγα πασχίζει ματαίως να κατασκευάσει κάποιον “εχθρό”, για να κρατηθεί στη θέση της. Όμως η προσπάθεια δεν αποδίδει. Όπως είναι η πρώτη φορά που και η αντιπολίτευση, αποδεκατισμένη, βρίσκεται βυθισμένη στα υπαρξιακά της αδιέξοδα και δεν ξέρει καλά καλά τι θέλει. Γι’ αυτό και το εκλογικό σώμα παραμένει -λίγες εβδομάδες πριν από τις κάλπες- ασυγκίνητο…
Στην εκ κεντροαριστερών αντιπολίτευση ειδικά η αφασία που επικρατεί, θυμίζει πάντως το (αρχαίον αλλά πάντα επίκαιρο) “ουδέν κακόν αμιγές καλού”…
Οι μηχανισμοί του Μαξίμου κάνουν ο,τι μπορούν για να εμφανίσουν ως μπαμπούλες τους πολιτικούς τους αντιπάλους την ώρα που όλοι αυτοί όμως όχι μόνο δεν έχουν κατά νου να συνεργαστούν αλλά (σχεδόν κατά κυριολεξία) δεν λένε ούτε καλημέρα μεταξύ τους
Ο κ. Μητσοτάκης πολύ θα ήθελε βέβαια να μπορεί κάποιος εξ αυτών να σηκώσει (κάπως) εκλογικό κεφάλι ή και να προέκυπτε ενδεχόμενο συνεργασίας τους. Θα ήταν βούτυρο στο ψωμί του για να τρομάξει τους αμφιταλαντευόμενους, δυσαρεστημένους, νεοδημοκράτες και να πιάσουν τόπο τα διλήμματά του.
Και θα το ήθελε όχι μόνο για να συγκρατήσει τις εκ δεξιών διαρροές (που έχουν παγιωθεί) αλλά και για να τις αντισταθμίσει από το “κέντρο”…
Από την άλλη πλευρά όλες αυτές οι εχθροπραξίες στους κόλπους της κεντροαριστεράς θα μπορούσε να έχουν προεκλογικό και προσωρινό χαρακτήρα με ημερομηνία λήξης την 9η Ιουνίου. Είναι όμως έτσι;
Αρκετοί λένε ότι ανάλογα με τους συσχετισμούς της εκλογικής βραδιάς το θέμα των συγκλίσεων θα τεθεί εκ νέου επί τάπητος. Με βάση όμως τα δρώμενα -στο προσκήνιο και παρασκήνιο- η κατάσταση πιο πολύ παραπέμπει στο “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αν καταφέρει να είναι δεύτερος, η “επιβίωση” Κασσελάκη κάθε άλλο παρά δεδομένη θεωρείται. Ο πήχης είναι στο 17% και ο …Βρούτος οργανώνεται και καιροφυλακτεί.
Για το ΠΑΣΟΚ, δεν γίνεται καν συζήτηση. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Ν. Ανδρουλάκη η τρίτη θέση κι ας λέει από τώρα αμυνόμενος “μα, μπορεί να είμαι ο μόνος που ενώ οι άλλοι θα πέφτουν, θα ανεβάσω το ποσοστό μας…”
Όσο για Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας και τα άλλα κόμματα του χώρου, αυτές οι κάλπες είναι crash test για το αν θα επιβιώσουν. Όλα τα υπόλοιπα…
Εν κατακλείδι, ούτε τη δυνατότητα εναλλακτικής κυβερνητικής προοπτικής είναι σε θέση να προσφέρουν αλλά ούτε και να έρθουν πιο κοντά μεταξύ τους. Επομένως ποιος άλλος «εχθρός» απομένει για τον κ. Μητσοτάκη, την ώρα μάλιστα που όλοι οι δείκτες, στην κοινή γνώμη, για την πορεία της χώρας είναι στο κόκκινο; Ας κοιτάξει τον …καθρέφτη του.
