Με όλες τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν, από εβδομάδα σε εβδομάδα, τα ποσοστά να υποχωρούν όλο και πιο πολύ και να βρίσκεται ήδη κάτω από το φράγμα του 30%, το κυβερνών κόμμα βρίσκεται σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να θυμίζει και “Τιτανικό”. Σίγουρα πάντως αυτή τη στιγμή η τάση δεν είναι αναστρέψιμη. Όπως εξηγούν μάλιστα οι ειδικοί αναλυτές, είναι η πρώτη φορά που εν όψει εκλογών η ψήφος διαμαρτυρίας ενδέχεται να μην έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά να στραφεί προς οπουδήποτε.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το σκάνδαλο για τα emails των αποδήμων Ελλήνων -που έφτασε στην έκρηξη με τις τρεις “καρατομήσεις” της Παρασκευής- θεωρείται ως μια ακόμη κλωστή του “γαλάζιου” πουλόβερ που έχει αρχίσει να ξηλώνεται. Ακόμη και η ανοικτή διαμάχη της υπουργού τουρισμού Ολγας Κεφαλογιάννη με την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη για το θέμα της ποσόστωσης 45% ελληνικών τραγουδιών είναι μια επιπλέον ψηφίδα στο σκηνικό της ενδοκυβερνητικής αποσύνθεσης.
Όσον αφορά τις αποπομπές για το θέμα των emails, οι πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι αν και η σχετική εντολή δόθηκε από τον κ. Μητσοτάκη σε μια απέλπιδα προσπάθεια να “κλείσει” εδώ το θέμα και να μην συνεχίσει να σέρνεται φθείροντας κι άλλο την κυβερνητική παράταξη, μόλις τώρα άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και για την συγκεκριμένη υπόθεση.
Όπως μεταφέρουν πηγές από το παρασκήνιο, το Μέγαρο Μαξίμου “έκοψε” κατ’ αρχάς την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου από το γαλάζιο ευρωψηφοδέλτιο, υποχρεώνοντας την σε οικειοθελή αποχώρηση, γνωρίζοντας ότι δεν θα συναντήσει καμία εσωκομματική αντίδραση αφού ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός Αντ. Σαμαρά υπό τις πολιτικές φτερούγες του οποίου σταδιοδρόμησε, έχει σταματήσει -πικραμένος μαζί της- να της προσφέρει οποιαδήποτε κάλυψη και βοήθεια. Παράλληλα με την έξοδό της διευκολύνεται η εκλογική μάχη για άλλους υποψηφίους ευρωβουλευτές που θεωρούνται “πουλέν” μάλιστα του κ. Μητσοτάκη.
Από εκεί και πέρα το ενδιαφέρον πάντως είναι ότι οι άλλοι δύο καρατομηθέντες για το σκάνδαλο αποτελούν πρόσωπα στενά συνδεόμενα με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών Μιχάλης Σταυριανουδάκης ήταν προσωπική επιλογή του κ. Μητσοτάκη για τη θέση αυτή από τον Ιούλιο του 2019 καθώς -λόγω και Κρητικής καταγωγής- ανήκε στον πολύ κλειστό πυρήνα του μηχανισμού του. Γι’ αυτό άλλωστε και παρά τις πολλές αλλαγές στην ηγεσία του υπουργείου ο ίδιος είχε παραμείνει αμετακίνητος αναφέροντας απευθείας στο Μέγαρο Μαξίμου. Η δύναμη που αντλούσε μάλιστα ήταν τέτοια που από ένα σημείο και μετά δεν αντάλλασσε ούτε “καλημέρα” με τον Τάκη Θεοδωρικάκο που ήταν και ο πρώτος υπουργός Εσωτερικών. Με προσωπική απόφαση του Κ. Μητσοτάκη επίσης είχε ανανεωθεί μόλις πριν από είκοσι ημέρες η τοποθέτηση του Νίκου Θεοδωρόπουλου στη θέση του γραμματέα Αποδήμων της ΝΔ ο οποίος μάλιστα όλες αυτές τις ημέρες υποστήριζε παράλληλα με πάθος την κ. Ασημακοπούλου.
Καθώς λοιπόν και οι δύο αποτελούν στενά “δικούς του” ανθρώπους, η επιλογή του κ. Μητσοτάκη να χρεώσει σε αυτούς το σκάνδαλο αποδίδεται στην προσπάθεια του να μην ανοίξουν στόματα προκει μένου να μην προχωρήσει η αναζήτηση ευθυνών στα παραπάνω επίπεδα. Στην πραγματικότητα επιχειρείται να τεθεί ένα πέπλο κάλυψης για την υπουργό Εσωτερικών Νίκη Κεραμέως η οποία όμως εκ των πραγμάτων βρίσκεται και αυτή στη δίνη του κυκλώνα. Όχι μόνο διότι διαβεβαίωνε μόλις προχθές ότι δεν έχει φύγει “ούτε κουνούπι” από το υπουργείο Εσωτερικών αλλά επειδή έχει και την αντικειμενική πολιτική ευθύνη. Το ίδιο ισχύει και γα τον αναπληρωτή υπουργό Θ. Λιβάνιο ο οποίος επίσης έχει εμπλακεί στην υπόθεση και στις σχετικές δηλώσεις. Εκτός από την κ.Κεραμέως και τον κ. Λιβάνιο, σοβαρό θέμα ανακύπτει και για τον Μάκη Βορίδη λόγω των χειρισμών που είχαν γίνει και κατά τη δική του θητεία στο υπουργείο Εσωτερικών για την επιστολική ψήφο.
Για τον κ. Μητσοτάκη το ενδεχόμενο να αναγκαστεί να θυσιάσει και την κ. Κεραμέως στην επόμενη φάση της υπόθεσης θα ήταν πραγματικός κόλαφος αφού εκτός των άλλων παρενεργειών θα αποτελούσε και ένα ισχυρό προσωπικό πλήγμα για τον ίδιο και τις επιλογές με τις οποίες συγκρότησε την κυβέρνηση του και το περίφημο επιτελικό κράτος αφότου έγινε πρωθυπουργός.
Παράλληλα, ενώ διατυμπανίζεται ότι οι καρατομήσεις της Παρασκευής έγιναν προκειμένου να αναληφθούν οι ευθύνες, ορισμένες αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι στην πραγματικότητα αυτό έγινε στο πλαίσιο της προσπάθειας του Μεγάρου Μαξίμου να “προκαταλάβει” την πορεία της έρευνας -τόσο από την Δικαιοσύνη όσο και από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Μενουδάκο– και να την προσανατολίσει προς συγκεκριμένα και -σχετικώς “ανώδυνα”- συμπεράσματα γα να μην πάρει άλλες χειρότερες διαστάσεις η υπόθεση. Μάλιστα το σκάνδαλο δεν περιορίζεται μόνο στην διαρροή των προσωπικών δεδομένων αλλά απειλεί να τινάξει στον αέρα και όλη την ιστορία της επιστολικής ψήφου την οποία ο κ. Μητσοτάκης θέλησε να εμφανίσει ως κορυφαία και εμβληματική μεταρρύθμιση. Και μαζί με την επιστολική ψήφο, τίθεται αυτομάτως και ζήτημα διαφάνειας των επερχόμενων εκλογών, ευρωπαϊκών και εθνικών, για την χώρα μας.
Όσο κι αν επιχειρείται όμως κάτι τέτοιο, ήδη η κυβέρνηση βρίσκεται ενώπιον μιας γενικευμένης καχυποψίας από την πλευρά της κοινής γνώμης η οποία σε ποσοστά 77% και άνω της καταλογίζει μεθοδεύσεις συγκάλυψης σε όλες τις κρίσιμες υποθέσεις. Μάλιστα καταλυτικός αποδεικνύεται ο ρόλος, σε όλη αυτή την αλυσίδα, της τραγωδίας των Τεμπών και των μεθοδεύσεων που ακολουθήθηκαν για να απαλλαγεί ο πρώην υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλής. Σα να μην έφτανε αυτό, ακολούθησε τις προηγούμενες ημέρες σαν κερασάκι στην τούρτα η εισαγγελική πρόταση απαλλαγής του Ηλ. Μίχου για την 12χρονη στον Κολωνό ξεσηκώνοντας νέα κύματα κοινωνικής οργής και καταγγελίες για συγκάλυψη κυκλωμάτων παιδοβιασμών με άνωθεν πολιτική κάλυψη. Τώρα, ένα ακόμη σκάνδαλο μείζονος διάστασης που αφορά και την ίδια την δημοκρατική λειτουργία έρχεται να προστεθεί στη λίστα των προς συγκάλυψη υποθέσεων από το Μέγαρο Μαξίμου.
Ανδρέας Καψαμπέλης
