Σύμφωνα με το άρθρο 73 του Συντάγματος, «με υπογραφή 500.000 πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, μπορούν να κατατίθενται έως δύο ανά κοινοβουλευτική περίοδο προτάσεις νόμων στη Βουλή»
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Καθώς ώρα με την ώρα, μέρα με την ημέρα, εκτοξεύεται ο αριθμός των υπογραφών στο διαδικτυακό ψήφισμα για τα Τέμπη, διευρύνεται και η συζήτηση για τη νομική αξία του. Πέραν της αυτονόητης ηθικής και κοινωνικής…
Καταρχάς, όταν ξεκίνησε η σχετική πρωτοβουλία από τη Μαρία Καρυστιανού, στις 23 Μαρτίου 2023, ο αρχικός στόχος ήταν οι 150.000 υπογραφές. Χθες το βράδυ (29 Φεβρουαρίου 2024) είχαν ξεπεράσει το 1.200.000…
Γιατί τέθηκε ως κρίσιμο το όριο των 500.000 υπογραφών; Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 73 του Συντάγματος, «με υπογραφή 500.000 πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, μπορούν να κατατίθενται έως δύο ανά κοινοβουλευτική περίοδο προτάσεις νόμων στη Βουλή».
Η διάταξη αυτή δεν έχει ενεργοποιηθεί ποτέ έως τώρα, ούτε έχει κινηθεί ανάλογη διαδικασία, η οποία μάλιστα δεν έχει σχέση με δημοψήφισμα. Αφορά καθαρά ψήφιση νόμου από τη Βουλή.
Το νέο δεδομένο είναι ότι για πρώτη φορά συγκεντρώνεται ένας τέτοιος όγκος υπογραφών με αίτημα την ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας για κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας όταν προκύπτει θέμα ποινικής ευθύνης πολιτικών προσώπων.
Στο Σύνταγμα, ωστόσο, δεν προσδιορίζεται η περαιτέρω διαδικασία, ενώ ο προβλεπόμενος εφαρμοστικός νόμος δεν έχει εκδοθεί ακόμη. Το μόνο που αναφέρεται είναι ότι οι υπογραφές, «με απόφαση του προέδρου της Βουλής παραπέμπονται στην οικεία κοινοβουλευτική επιτροπή προς επεξεργασία και εν συνεχεία εισάγονται υποχρεωτικά προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια του Σώματος».
Προκύπτει, επομένως, όπως σημειώνουν και οι ειδικοί, ένα νομικό κενό. Ανυπέρβλητο; Όχι κατ’ ανάγκην. Πολλά είναι τα επιμέρους ζητήματα που πρέπει να λυθούν, αλλά, από την άλλη, υπάρχει το μείζον: Τα εκατομμύρια των υπογραφών. Όπως σημείωνε, μάλιστα, από την περασμένη εβδομάδα η στήλη φαίνεται να μην υπάρχει ταβάνι, καθώς τα στατιστικά λένε ότι ο τελικός αριθμός μπορεί να φτάσει στα 3.000.000!
«Οι υπογραφές θα σταλούν στον εισαγγελέα, ο οποίος ΟΦΕΙΛΕΙ αμελλητί να τις δώσει στη Βουλή για ψήφιση» έχει δηλώσει, από την πλευρά της, η Μ. Καρυστιανού.
Παράλληλα, είναι απαραίτητο το αίτημα να συνταχθεί νομοτεχνικά ως κείμενο νομοσχεδίου για αλλαγή του Ν. 3126/03 με τρόπο ώστε να μην προσκρούει στο άρθρο 86 του Συντάγματος αναφορικά με την ποινική δίωξη υπουργών.
Όπως και να ‘χει, τη στιγμή κατά την οποία τα εκατομμύρια των υπογραφών θα παραδίδονται στον Κ. Τασούλα, ποιος θα μπορεί να στρουθοκαμηλίζει; Και, πάνω από όλα, όταν είναι σαφής η επιθυμία των πολιτών «η Βουλή είναι υποχρεωμένη να τη ΣΕΒΑΣΤΕΙ», όπως τονίζει και η κυρία Καρυστιανού. Αν υπάρχει όντως βούληση, άλλωστε, τα κόμματα (όλα ή ορισμένα) μπορούν να υιοθετήσουν το αίτημα ως δικό τους. Ή μήπως -παρά τα μεγάλα λόγια- η άρση της βουλευτικής ασυλίας προσκρούει στο «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»;
