Του Κώστα Πρώιμου
Ενδεχομένως στην πολιτική μνήμη ορισμένων να έχει χαραχτεί για τα καλά η απρόβλεπτη αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη ως νεοεκλεγέντα πρωθυπουργού κατά την καθιερωμένη ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2019. Ορμώμενος και από μια ελαφρά συγγένεια από το γενεαλογικό δέντρο του πατέρα του Κώστα με τους Βενιζέλους της Κρητικής Πολιτείας, ο νεότερος Μητσοτάκης ενώπιον των δύο πρώην πρωθυπουργών και προέδρων της ΝΔ, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, αποτόλμησε να παρουσιάσει τον εαυτόν του ως τον σύγχρονο συνεχιστή του έργου του τότε πανίσχυρου πολιτικού ανδρός του 20ου αιώνα.
Βάζοντας ασφαλώς στο κάδρο όχι την αναβίωση Βαλκανικών Πολέμων προκειμένου η χώρα να σταθεί και πάλι στα πόδια της ούτε εκστρατείες στη Μικρά Ασία, παρά την πολυπόθητη ανάπτυξη, ο πολλά υποσχόμενος τότε Κυριάκος Μητσοτάκης έπεισε την κοινή γνώμη με την αμέριστη συνδρομή των συστημικών ΜΜΕ πως πράγματι η χώρα μετά από τις μνημονιακές της περιδινήσεις μπορεί και πρόκειται να αλλάξει σελίδα. Υπάρχουν ομοιότητες στη διπλωματία που εφάρμοσε ο πολλάκις πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος με την εξωτερική πολιτική που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης με χαρακτηριστική ευλάβεια; Ας εστιάσουμε στην τότε κίνηση του Βενιζέλου να παρέχει στρατιωτική βοήθεια με έμψυχο υλικό κατά του Κόκκινου Στρατού προκειμένου να πέσει η πολυπόθητη Κριμαία στα χέρια των Γάλλων και των συμμάχων τους.
Επειδή σε πολλές περιπτώσεις προφανώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται είτε σαν φάρσα είτε σαν παρωδία ας αναδείξουμε την πρώτη ομοιότητα:Τι έσπευσε να κάνει με τρομερή προθυμοποίηση ο Κυριάκος; Να παράσχει ανυπολόγιστο στρατιωτικό υλικό και δη αφαιρώντας το από νευραλγικές νησιωτικές περιοχές του «ακριτικού Αιγαίου» στο καθεστώς Ζελένσκι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκειμένου να αποδείξει την πίστη του στις δυτικές δυνάμεις προχώρησε και σε ανερμάτιστες παράλογες πολιτικά τοποθετήσεις λέγοντας πως βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία και τοποθετούμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Αν ανατρέξουμε να παραδειγματιστούμε από το παρελθόν θα διαπιστώσουμε πως ο «προκάτοχός» του Βενιζέλος ως πολέμιος των Ρώσων έχασε καθώς οι Μπολσεβίκοι επικράτησαν των ξένων δυνάμεων της Αντάντ και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια καθώς διαπίστωσε με τον χειρότερο τρόπο πως εν προκειμένω είχε τοποθετηθεί στη λάθος πλευρά της Ιστορίας. Το παρόμοιο σκηνικό σήμερα με τον εν εξελίξει πόλεμο στην Ουκρανία ξεκαθαρίζει σιγά-σιγά και απομένει να δούμε οσονούπω αν θα υπάρξουν και ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη χώρα μας από την παράλογη από ένα σημείο και έπειτα στάση κατά των Ρώσων από την υπάρχουσα πολιτική ηγεσία.
Ομοιότητα δεύτερη
Με τον Ερντογάν ως εκφραστή της «γαλάζιας πατρίδας» και τους Τούρκους να ξεσαλώνουν στην κατεχόμενη Κύπρο, ας μην ξεχνάμε πως ακόμη και δυνάμεις των κυανοκράνων του ΟΗΕ τραμπουκίστηκαν από τους Τουρκοκύπριους μόλις τον περασμένο Αύγουστο στη νεκρή ζώνη με την Αθήνα να κρατά σιωπή ιχθύος και να απολαμβάνει ανέμελη τις πρωθυπουργικές της διακοπές από τόπον εις τόπον. Και να ήταν μόνο αυτό το περιστατικό! Η πολιτική ηγεσία των Τούρκων διαμηνύει σε όλους του τόνους πως η μόνη ορατή επίλυση του Κυπριακού ζητήματος είναι η δημιουργία δύο κρατών με τον ωστόσο λαλίστατο κατά Πούτιν κύριο Μητσοτάκη να σιωπά ανεξήγητα προς τις απαιτητές αξιώσεις της Άγκυρας. Ομοίως ενεργούσε δηλαδή δια της πολιτικής σιγής και ο Ελευθέριος Βενιζέλος που ενώ είχε τη δυνατότητα σύμφωνα με τους επικριτές του να διαπραγματευτεί για την επανένωση της Κύπρου ωστόσο δεν το έπραξε σβήνοντας ουσιαστικά και κάθε ελπίδα των προσφύγων Μικρασιατών τότε να επιστρέψουν στις εστίες τους. Φυσικά, ο Βενιζέλος πλήρωσε βαρύτατο προσωπικό και πολιτικό τίμημα στη συνέχεια.
Ομοιότητα τρίτη
Τι δεν επεδίωξε το 1928 ο Βενιζέλος; Ενόψει της υπογραφής του Ελληνοϊταλικού Συμφώνου δήλωσε στον Τύπο πως δεν πρέπει η Δωδεκάνησος να αποτελέσει αιτία και αφορμή ώστε να διαταραχθούν οι Ελληνοϊταλικές σχέσεις. Σας ψιλοθυμίζει κάτι αυτή η λογική διπλωματίας;
Τι δεν αποτολμά να κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Να ανακηρύξει τα δώδεκα ναυτικά μίλια στο Αιγαίο, κάτι που όμως σύμφωνα με το casus belli των Τούρκων θα τίναζε στον αέρα τις φαινομενικά «αναθερμασμένες» σχέσεις που διατηρούν οι δύο χώρες. Ποιος υπήρξε ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στη συνδιάσκεψη της Λωζάνης το 1923; Ο Ελευθέριος Βενιζέλος! Ποιος ανακινεί έντονα το θέμα της αναθεώρησης της μετά από εκατό σχεδόν χρόνια; Ο φερόμενος ως συνεχιστής του Κυριάκος Μητσοτάκης!
Σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχουν πολλές διαβολικές συμπτώσεις και ομοιότητες και στην παρασκηνιακή πολιτική εθνική γραμμή. Αναμένουμε οι συγκυρίες και οι αστάθμητοι παράγοντες να τις αναδείξουν προτού να είναι πολύ αργά για όλους μας.
