Σχεδόν 25 σχολικοί χώροι στην καρδιά της Αθήνας καταρρέουν καθημερινά εδώ και χρόνια, όμως τίποτα δεν αλλάζει. Σε όλα τα παραπάνω σχολεία, η κτιριακή κατάσταση έχει περιέλθει σε τέτοιο χάλι που τα καθημερινά περιστατικά τα οποία συμβαίνουν θέτουν ακόμα και σε κίνδυνο τη ζωή των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας και φυσικά των μαθητών.
Τελευταίο περιστατικό αυτό στις 22 Νοεμβρίου όπου στο 2ο Πρότυπο Λύκειο συνέβη άλλο ένα περιστατικό αποκόλλησης σοβάδων, αυτή τη φορά σε αίθουσα του 4ου ορόφου. Οι γονείς των μαθητών του εν λόγω σχολείου σημειώνουν πως από τύχη δεν τραυματίστηκε κάποιος μαθητής, αφού εκείνη την ώρα η αίθουσα ήταν άδεια. Το αποτέλεσμα ήταν να σφραγιστούν την ίδια μέρα πέντε αίθουσες του 4ου ορόφου, προκειμένου να ελεγχθούν, ανάμεσά τους και το ένα από τα δύο εργαστήρια πληροφορικής.
Το σφράγισμα πέντε αιθουσών για άγνωστο χρονικό διάστημα σε σχολείο 480 μαθητών, το οποίο μάλιστα φιλοξενεί σε τρεις αίθουσες μαθητές του γειτονικού Καλλιτεχνικού σχολείου, δυναμιτίζει ακόμα περισσότερο το -ήδη ασφυκτικό- στεγαστικό πρόβλημα των δύο σχολείων. Να σημειωθεί ότι ο σύλλογος γονέων έχει απευθύνει από τον περασμένο Ιούνιο σειρά ερωτημάτων σχετικά με την καταλληλότητα του κτιρίου, χωρίς να απαντηθούν ποτέ.
Σημειώνεται πως την περασμένη φορά που έπεσαν σοβάδες σε τάξη του συγκεκριμένου σχολείου, προκρίθηκε η πιο οικονομική λύση του να ξυστεί η μόνωση και να μείνει το ταβάνι με γυμνό μπετόν. Όπως σημειώνουν οι γονείς του εν λόγω σχολείου: «Αναφερόμαστε σε σχολικές αίθουσες και όχι σε αποθήκες!».
H κινητοποίηση επτά συλλόγων γονέων και κηδεμόνων έξω από δημαρχείο
Η πτώση σοβάδων στο 2ο Πρότυπο Λύκειο Αθηνών ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έφερε την ίδια μέρα επτά συλλόγους γονέων και κηδεμόνων σε κινητοποίηση έξω από το δημαρχείο.
Οι ενώσεις των γονέων σημειώνουν πως πριν ξεκινήσει η φετινή χρονιά δεν πραγματοποιήθηκαν βασικές εργασίες συντήρησης στα ευπαθή σχολεία του κέντρου, εργασίες όπως μονώσεις ταρατσών, επισκευή ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, συντηρήσεις ή αντικαταστάσεις των κιγκλιδωμάτων, καθαίρεση σαθρών επιχρισμάτων, αποκατάσταση ζημιών τμημάτων εμφανούς σκυροδέματος, κατασκευή σκιάστρων κ.λπ.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ συχνά να πλημμυρίζουν προαύλια, να πέφτουν σοβάδες από τα ταβάνια, να τρέχουν τα νερά στις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις κ.ά. Ακόμα σοβαρότερες ανάγκες, όπως ο αναγκαίος πρωτογενής προσεισμικός έλεγχος, η πυροπροστασία και η αναβάθμιση των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων δεν αντιμετωπίζονται. Οι τρομαχτικές ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό καθαριότητας και φύλαξης έχει αφήσει τα σχολεία εντελώς αφημένα στην τύχη τους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τοποθετήθηκαν κάμερες σε σχολεία της Αθήνας -αφού φάνηκε πιο δύσκολο και κοστοβόρο στον Δήμο να τοποθετήσει νυχτερινό φωτισμό ή φύλακες, χωρίς όπως καταγγέλλουν οι σύλλογοι γονέων να έχει υπάρξει ενημέρωση και συζήτηση μαζί τους (πρόκειται για το 16ο Γυμνάσιο-Λύκειο και το συγκρότημα που στεγάζει το 40ο νηπιαγωγείο, το 18ο Δημοτικό και το 56ο Γυμνάσιο Αθηνών).
Η εξέλιξη της κινητοποίησης των γονιών στις 20 Νοεμβρίου έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Αρχικά απετράπη η είσοδος στους γονείς ενώ στη συνέχεια στρατεύτηκαν ομάδες των ΥΜΕΤ με πλήρη εξάρτηση για να τους κρατήσουν έξω από το κτίριο. Οι γονείς ενημερώθηκαν ότι το θέμα των κτιριακών υποδομών των σχολείων δεν είναι επείγον για να συζητηθεί από το υπηρεσιακό Δημοτικό Συμβούλιο.
Ο αντιδήμαρχος Υποδομών Φοίβος Αξιώτης, δεν εμφανίστηκε καν στο δημοτικό συμβούλιο για να δώσει απαντήσεις, όπως ούτε κι απερχόμενος δήμαρχος. «Οι συνεδριάσεις μετά τις εκλογές έχουν καθαρά υπηρεσιακό χαρακτήρα», είπε στην ίδια συνέλευση ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας, παροτρύνοντας του γονείς να παραδώσουν τα υπομνήματα τους στον επόμενο δήμαρχο Τελικά, μετά από αρκετή φασαρία και φωνή, μπήκαν οι εκπρόσωποι των επτά ενώσεων συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, αλλά για άλλη μια φορά έφυγαν με ψαλιδισμένες ελπίδες.
To χαρακτηριστικό παράδειγμα του δημοτικού σχολείου που σχεδίασε ο Πικιώνης
«Τακτοποιούσαμε πρόσφατα το αρχείο του συλλόγου και είδα τα ίδια θέματα να αναφέρονται 20 χρόνια πριν. Ο Κώστας Μπακογιάννης πάντως, δεν έκανε απολύτως τίποτα. Εξαφάνισε την προηγούμενη μελέτη αποκατάστασης του σχολείου, έταξε καινούρια και τίποτα δεν έγινε» λέει στο «Κοσμοδρόμιο» η Δάφνη Σινάνη, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στο 14ο ιστορικό αλλά χιλιοταλαιπωρημένο δημοτικό σχολείο Αθηνών και προσθέτει: «Η ΑΜΚΕ “Δημήτρης Πικιώνης” συμμετείχε στην προηγούμενη μελέτη αποκατάστασης του σχολείου κι είχε ζητήσει να έχει επίβλεψη και συμβουλευτικό ρόλο στις όποιες εργασίες έτσι ώστε να γίνουν σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου κτιρίου. Το ότι μπορεί ο Δήμος να τους αντιμετωπίζει ή να τους βαφτίζει “εμπόδιο”, οφείλεται, ίσως, στο γεγονός πως ζητάνε συγκεκριμένα υλικά και συγκεκριμένες εργασίες που ξεφεύγουν από την πεπατημένη των εργολάβων που συνήθως αναλαμβάνουν αυτές τις εργασίες- τσιμέντο και πλαστικό χρώμα παντού βασικά!»
Σύντομη παρένθεση: το 14ο δημοτικό σχολείο Αθηνών χτίστηκε το 1932 από τον διάσημο Έλληνα αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Το 1991 χαρακτηρίσθηκε διατηρητέο αφού θεωρήθηκε τυπικό παράδειγμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1930. Θεωρείται επίσης το βασικό σημείο αναφοράς του αρχιτεκτονικού ρεύματος του μοντερνισμού στην Ελλάδα. Το μεγάλο του ατού είναι ότι βρίσκεται σε ένα αξιοζήλευτο φυσικό περιβάλλον. Κτισμένο στους πρόποδες του Λυκαβηττού, πατά σ’ ένα έντονα επικλινές έδαφος και περιτριγυρίζεται από πεύκα.
Πριν από έναν μήνα περίπου, εκτός από τη βαθιά εγκατάλειψη του σχολείου και την αποτυχία άλλης μίας κίνησης αναγέννησης του από τη δημοτική αρχή της Αθήνας, άλλο ένα πρόβλημα χτύπησε την πόρτα του σχολείου. Μία από τις αίθουσες του πολύ μεγάλης έκτασης σχολικού κτιρίου, «έπεσε θύμα» ομάδας εξωσχολικών, οι οποίοι της έβαλαν φωτιά προκαλώντας της εκτεταμένη ζημιά.
Η κ. Σινάνη περιγράφει τα γεγονότα που ακολούθησαν: «Μετά τη φωτιά ο Δήμος, έστειλε τον εργολάβο της 1ης δημοτικής κοινότητας για να ελέγξει την κατάσταση. Έκτοτε έχουν εγκατασταθεί στο σχολείο και κάνουν εργασίες. Βάφουν τάξεις, στηρίζουν ταβάνια, καθαρίζουν μούχλα. Διαπιστώσαμε τουλάχιστον δύο σημεία σε ταβάνια που πραγματικά ήταν έτοιμα να πέσουν. Όλα αυτά όμως γίνονται χωρίς να έχει εκπονηθεί κάποια συνολική μελέτη και χωρίς τη συνδρομή της ΑΜΚΕ Πικιώνης, παρότι έχει ζητήσει να συμμετέχει συμβουλευτικά αφιλοκερδώς».
Σημειώνεται πως το θέμα της αποκατάστασης του σχολείου είναι όντως περίπλοκο μιας και ως διατηρητέο που είναι, για την ανακαίνιση του χρειάζεται και η σύμφωνη του υπουργείου Πολιτισμού, παρόλα αυτά, κανένας δήμαρχος ως τώρα, δεν έχει δείξει την απαιτούμενη πυγμή για να μην οδηγηθεί το σχολείο σε μια κατάσταση μη αναστρέψιμης βλάβης.
Μέσα σε όλα τα άλλα, τα βράδια το σχολείο βυθίζεται ολόγυρα στο σκοτάδι και δεν έχει καθόλου φύλαξη. Οι πολλοί αστυνομικοί και τα μέλη της φρουράς του πρωθυπουργού -σ.σ. μένει σε διαμέρισμα στον Περιφερειακό-, οι οποίοι βρίσκονται μόλις στα 50 με 100 μέτρα απόσταση από την πάνω είσοδο του σχολείου 24 ώρες το 24ωρο, δεν πήραν είδηση τον βανδαλισμό του. Κι αυτό είναι μια πολύ χαρακτηριστική κατάσταση που περιγράφει την απαξίωση που δείχνει η ίδια η κυβέρνηση απέναντι στα δημόσια σχολεία. Τα πρωινά βέβαια, οι ίδιοι αστυνομικοί, στέκονται με τα όπλα σε εμφανή θέση, έξω από την πόρτα του σχολείου.
Σύμφωνα με την κ. Σινάνη, ο πρόχειρος τρόπος με τον οποίο γίνονται σε αυτή τη φάση οι εργασίες μέσα στο πολλαπλώς λαβωμένο σχολείο -από ιδιώτη εργολάβο και χωρίς μελέτη- θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, σε επανεκκίνηση των ίδιων προβλημάτων, σε δύο χρόνια από τώρα.
Όπως σημειώνει η ίδια: «Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως βάφουν τους χώρους με πλαστικό, κάτι που κατηγορηματικά έχει πει ο αρχιτέκτονας της ΑΜΚΕ πως είναι ακατάλληλο υλικό για αυτό το κτίριο, γιατί έτσι εγκλωβίζεται η υγρασία του Λυκαβηττού στους τοίχους. Σκεφτείτε πως την καμένη τάξη, την έβαψαν χωρίς να καθαρίσουν τους τοίχους με σωστό τρόπο πρώτα. Ακόμα έχει μια μυρωδιά αιθάλης και μπογιάς. Επίσης, μετά από πάρα πολύ κυνηγητό από τον Διευθυντή του σχολείου, έχει έρθει ηλεκτρολόγος που αλλάζει κι επισκευάζει σταδιακά καλωδιώσεις και φώτα, κυρίως εξωτερικά. Κάποια προσωρινή βελτίωση θα υπάρξει, αλλά έπρεπε να μεσολαβήσει η φωτιά.
Γενικώς αυτό που διαπιστώνουμε είναι πως δεν υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός, κανένας επιβλέπων μηχανικός του Δήμου, κανένας που να υπογράφει μια πραγματογνωμοσύνη, μια βεβαίωση, κάποιο τέλος πάντων έγγραφο. Κάποιος υπεύθυνος, κάποια υπηρεσία που να φέρει την ευθύνη της καταλληλότητας του κτιρίου. Ο διευθυντής, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς τελικά υποδεικνύουν στα συνεργεία τι χρειάζεται να γίνει, χωρίς όμως να έχει κανένας μας επαρκή γνώση για να επιβλέπει τις εργασίες. Προφανώς επίσης, αυτός ο…. οργασμός εργασιών των τελευταίων βδομάδων είναι, φαντάζομαι, και γιατί πρέπει να ξοδευτούν τα χρήματα της ιδιωτικής εργολαβίας πριν αλλάξει το δημοτικό συμβούλιο. Προσεισμικός έλεγχος, έλεγχος πυρασφάλειας, ηλεκτρολογικός κλπ. δεν έγινε πάντως επί δημαρχίας Μπακογιάννη, σε κανένα σχολείο, ούτε φυσικά σε μας».
