Του Κώστα Πρώιμου
Πόσοι ψηφοφόροι του Ανδρέα να έχουν απομείνει; Αναφέρομαι στους ατόφιους και πιστούς θαυμαστές του, όσους ζουν και έχουν περάσει τα εβδομήντα. Θυμάται κανείς τι γινόταν αρχές του ’80 στη γενική αντιπροσωπεία της ΒΜW; Ή στα κτίρια των αντιπροσώπων του αντιπάλου δέους; Της Mercedes; Πουλούσαν αμφότεροι οι «αυτοκινητάδες» αμάξια πολλών εκατομμυρίων δραχμών λες και ήταν μαρουλάκια της λαϊκής. Εκείνες τις χρυσές εποχές αν και ο ήλιος είχε «πράσινο χρώμα» δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο του Έλληνα η λέξη δάνειο. Μάζευαν σε μια τσάντα τα εκατομμύρια λαός και Κολωνάκι και βουρ για το τουτού! Βέβαια έπρεπε να περιμένουν μήνες καθώς ήταν τόσο μεγάλη η ζήτηση που δεν προλάβαιναν ούτε να τα παραγγείλουν ούτε να τα εκτελωνίσουν. Τι να την κάνεις όμως τη BMW αν δεν είχες και μια παράνομη συντροφιά να την απολαύσεις και συνάμα να εντυπωσιάσεις. Και πώς θα χτυπήσουν τα ντέρτια και οι καημοί κόκκινο αν δε φτιαχτούν και του παραδείσου τα μπουζούκια να την πας; Τα πακέτα Ντελόρ αντί να ενισχύσουν την αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή, την εγχώρια βιοτεχνία και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα (για τη βιομηχανία ούτε λόγος) τελικά ενίσχυσαν τα λουλούδια στα πανέρια, την τεράστια φοροδιαφυγή και πολλά φτωχά κορίτσια της αλλοδαπής και της ημεδαπής, όμως που ενώ δεν είχαν στον ήλιο μοίρα χάρις στα πολιτικά δρώμενα του πράσινου ήλιου προικίστηκαν δεόντως.
Αναμφισβήτητα, σε εκείνο το ορίτζιναλ ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα ήταν γάτες με πέταλα. Καταρχάς υπήρχε ειλικρίνεια μεταξύ κατεργαραίων. Τι πήγαινε να πει δεξιός; Αν σε έστελνε ο κατάλληλος άνθρωπος στον «πράσινο» υπουργό κάπου θα σε έβαζε 9πμ-2μμ να πατάς σφραγίδες και να παίρνεις τη μισθάρα σου. Ε, πώς κύριοι; Έτσι έβγαιναν τα τρελά εκλογικά ποσοστά εκείνες τις δεκαετίες; Κανονικά ένα πρωί ο Ανδρουλάκης που πανηγυρίζει σαν χάνος μόλις μια δημοσκόπηση «αβαβά» τον δείξει μισή μονάδα επάνω, εκεί γύρω στο 13% θα έπρεπε απλά να συνειδητοποιήσει τη θέση του και να τους πει στη Χ. Τρικούπη πως πάει για τσιγάρα και να μην ξαναγυρίσει.
Ήταν μπροστά ο Ανδρέας για την εποχή του. Δεν καθόταν ήσυχος και ήδη υπήρξε στο ξεκίνημά του (προ Χούντας) πιο δημοφιλής ακόμη και από τον πατέρα του Γεώργιο! Τότε δεν υπήρχαν τα «νούμερα» της παραδημοσιογραφίας στα σόσιαλ μίντια και τα κανάλια της διαπλοκής ώστε να σου φιλοτεχνήσουν ένα πολιτικό ή ηγετικό προφίλ μουσαντένιο σαν τα Armani παντελόνια της Αγιά Βαρβάρας. Εκείνη την εποχή ή ήσουν ή δεν ήσουν! Και ο Ανδρέας ήταν. Λέτε να μην ήξερε με ποιους είχε να κάνει; Σε ποιον λαό απευθυνόταν; Απλά ο άνθρωπος την είδε Ρομπέν των Δασών και αντί να μοιράσει το κοινοτικό χρήμα μόνο στους γκλαμουρομίζερους των βορείων προαστίων και του Κολωνακίου όπως συνέβη με το σχέδιο Μάρσαλ, ο άπαιχτος και ατρόμητος το σκόρπισε με γενναιοδωρία και στη λαϊκάτζα! Έτσι, για να περάσουμε φίνα και καλά οι περισσότεροι από εμάς έστω για λίγα χρόνια. «Φάγανε στη μάπα» οι μακρινοί μας πρόγονοι τους Πέρσες, Ρωμαίους, Βησιγότθους, Οστρογότθους, Τούρκους, Ιταλούς, Γερμανούς, ε ήταν ώρα έστω και αργά να αποζημιωθούμε. Ορθό το μότο του Ανδρέα και παρακαλώ δεν το εφάρμοσε μόνο στον λαό του αλλά και στην προσωπική του ζωή: «Και αν δεν τη γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε;».
Για λίγο εμφανίστηκε από το πουθενά ο Κώστας Μητσοτάκης του 1-1-4. Είχαν θορυβηθεί βλέπετε οι μεγαλοαστοί και κάποιος χωρίς πολιτικούς συναισθηματισμούς ως στυγνός επαγγελματίας και ρεαλιστής έπρεπε να αποκαταστήσει εκ νέου την τάξη. Να φέρει την πλέμπα στα συγκαλά της, να γυρίσουν οι αρουραίοι στις τρύπες τους! Δεν τα πήγε και τόσο καλά, οι εξελίξεις ήταν τόσο ραγδαίες και οι κακές για το συνάφι του συγκυρίες, βάλε και τις προδοσίες, τελικά τον έστειλαν πρόωρα σπίτι του. Έπειτα σκέφτηκαν τον Σημίτη. Δεξιότερος των δεξιών επί της ουσίας αλλά ένοικος της Χαριλάου Τρικούπη «στα χαρτιά» αν και μόνιμος κάτοικος Αναγνωστοπούλου – καθέτου της θρυλικής πλατείας.
Κάποιος έπρεπε να αποτελειώσει το έργο του μπαμπά Μητσοτάκη και να επιστρέψει στους πραγματικούς δικαιούχους το χρήμα που είχε μαζέψει ο λαουτζίκος και σκορπούσε αλόγιστα και προκλητικά. Μέχρι και νομιμοφανή πυραμίδα έστησαν, το μέγα σκάνδαλο του χρηματιστηρίου! Έτσι θα μας άφηναν; Όλοι ίσα και όμοια; Για πάντα; Απορώ πώς ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος άντεξε τόσα χρόνια καθώς παρέλαβε ένα υπερωκεάνειο γεμάτο τρύπες στη μέση του πουθενά. Ήρθε και ο ΓΑΠ σαν παλιό ανέκδοτο και «χιλιοακουσμένο», είδε, έβαλε το κεφάλι του στη λαιμητόμο και απήλθε. Να και ένας πρωθυπουργός που παραιτήθηκε, θα λένε οι ιστορικοί του μέλλοντος!
Σαμαράς-Βενιζέλος (δε λογαριάζουμε κάτι παρενθέσεις με Παπαδήμους) και μετά η απόλυτη και τελευταία μπλόφα ελπίδας για τους αμέτρητους πληβείους πριν το χάος: Ο Αλέξης Τσίπρας! Κατάλαβε πως σε τούτη τη ζωή και δη στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας η προϋπηρεσία σε σχολικές καταλήψεις δεν πιάνεται! Τον έστειλαν και αυτόν αδιάβαστο και μη σας γράψω πως και πολύ κράτησε.
Για τα καλύτερα που ήρθαν και τα άριστα που έπονται μας κρατούσαν ως έκπληξη τον Κυριάκο! Δεν πρόκειται να γράψει το χεράκι μου τίποτα αρνητικό γι’ αυτόν σε τούτο το κείμενο…
Καλή τύχη σε όλους μας, καθώς ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα και κυρίως… Προσδεθείτε!
