«Ο κόσμος είναι έγχρωμος, αλλά η πραγματικότητα είναι ασπρόμαυρη» (Βιμ Βέντερς)
Του Απόστολου Αποστόλου*
Ποιος είπε ότι τα χρώματα είναι μόνο για τη βαφή ή για ψυχολογικά τεστ; Ε, λοιπόν, όχι, στο εξής τα χρώματα θα χρησιμοποιούνται για τα τιμολόγια ρεύματος. Από το 1947 ο Ελβετός ψυχολόγος Μαξ Λούσερ ανέπτυξε τη θεωρία των «χρωμο-τεστ», η οποία εξερευνούσε την ψυχολογία των χρωμάτων και συγκεκριμένα πώς τα χρώματα μπορούν να πυροδοτήσουν συναισθηματικές διεγέρσεις, αποκρίσεις.
Πολύ πριν ο Γκαίτε είχε προσεγγίσει τα χρώματα με μια διαισθαντική προσέγγιση. Και να λοιπόν που το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ζήλεψαν τον Γκαίτε όταν ο τελευταίος άρχισε έναν αγώνα αμφισβήτησης της οπτικής του Νεύτωνα, διατυπώνοντας την άποψη ότι τα χρώματα γίνονται αντιληπτά από πολλούς παράγοντες και όχι μόνο σε συνάρτηση με το φως. Φαίνεται πως κάπως έτσι και το αρμόδιο υπουργείο στον παραδαρμό με την τσέπη μας από τα τιμολόγια ενέργειας ανταποκρίνεται σε μια δική του άποψη περί των χρωμάτων και των τιμολογίων ενέργειας ως μια νέα αποπειρατική πρόταση, περισσότερο για να θολώσει τα νερά αναφορικά με την αισχροκέρδεια παρά να διαφωτίσει.
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα το αρμόδιο υπουργείο Ενέργειας, τα χρώματα μπαίνουν για τα καλά στη ζωή μας και κυρίως στην τσέπη μας, γιατί θα μας απασχολούν για τους τύπους τιμολογίων ρεύματος. Ειδικότερα, τα τέσσερα είδη τιμολογίων με τους χρωματισμούς τους έχουν τις ιδιαιτερότητές τους. Διαλέγεις το μπλε χρώμα; Ζητάς σταθερή τιμή χρέωσης για όλη την περίοδο της σύμβασης. Διαλέγεις το πράσινο χρώμα; Εισέρχεσαι σε ένα ειδικό τιμολόγιο κοινό για όλους τους παρόχους και ψάχνεις τη σύγκριση των τιμών. Προτιμάς το κίτρινο χρώμα; Επιλέγεις κυμαινόμενο τιμολόγιο. Η επιλογή σου είναι το πορτοκαλί χρώμα; Τότε πας στη δυναμική τιμολόγηση.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) βάζει τους καταναλωτές σε διαδικασία «χρωμο-τεστ» ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι τους στέλνει και σε έναν ιδιότυπο ενεργειακό χρωματιστό τζόγο; Επίσης, σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό τον κ. Σκυλακάκη, η ενίσχυση θα είναι 60 ευρώ τον μήνα και θα πολλαπλασιάζεται με τις βαθμοημέρες για κάθε περιοχή.
Οι βαθμοημέρες θέρμανσης (heating degree days) -άλλος ένας νέος τρόπος που επιθυμεί να ελέγξει το άσκοπο του ξοδεμού της ενέργειας- αποτελεί ένα μέτρο που θα συγκρίνει τους βαθμούς θερμοκρασίας. Δηλαδή τον αριθμό των ημερών της εξωτερικής θερμοκρασίας και την απαιτούμενη θερμοκρασία άνεσης (baseline comfort temperature). Πρόκειται δηλαδή για υπολογισμούς σχετικά με την κατανάλωση ενέργειας που απαιτείται για τη θέρμανση των κτιρίων. Που σημαίνει ότι σε όλο αυτό το απίθανο μπέρδεμα εισέρχεται και η Μετεωρολογική Υπηρεσία. Αποτελεί πια γεγονός, όλα τα άκλητα και ανεπίγραφα μέτρα η κυβέρνηση της Ν.Δ. θα τα εφαρμόσει.
Όλο αυτό φαίνεται να αποτελεί μια παραδρομή από κάθε νοητή συσχέτιση και προχωρά χωρίς ενδοιασμούς σε ένα κωμειδύλλιο παραλογισμού. Τελικά ο Έλληνας πολίτης στέγνωσε από τον πολύ παραλογισμό των κυβερνητικών μέτρων, από την ποσοτική τιμή της αβελτηρίας των ειδημόνων και από την αμετρία του εξυπνακισμού των καρεκλοκένταυρων υπουργών.
Τα παραπάνω οδήγησαν την πολιτική σε έναν ανέκκλητο μηδενισμό και σε μια ύψιστη παραλογικότητα. Οι μυαλοπώλες της Ν.Δ. θυσίασαν τη λογική στην ακατάπαυστη αιώρηση των συμφερόντων. Και ως εκ τούτου η λογική έπρεπε να προσαρμοστεί σε υποκατάστατα και σε τύπους επιφανειακών διλημμάτων. Αλλά να θυμίσουμε εδώ αυτό που ισχυριζόταν ο Βιτγκενστάιν: «Στη λογική δεν υπάρχουν υποκατάστατα». Πίσω λοιπόν από τα χρωματιστά τιμολόγια ρεύματος κρυσταλλώνονται τα ορμητήρια των παρόχων ενέργειας. Υπάρχει όμως κάτι το μη ελεγχόμενο. Οι πολίτες από την πολυχρωμία των τιμολογίων του ρεύματος και από τους αυξημένους λογαριασμούς να πάθουν σε πρώτη φάση το σύνδρομο Ίρλεν και σε δεύτερη κάτι πιο σοβαρό. Ίσως τους σώσει η αχρωματοψία.
*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
