Του Μανώλη Κοττάκη
Οι δημοτικές εκλογές παρουσιάζουν, παραδόξως, εξαιρετικές ομοιότητες με τις εθνικές εκλογές. Τον Μάιο και τον Ιούνιο ασχολούμασταν με το σχέδιο «Δήμητρα» του Γιάνη Βαρουφάκη, με το παράλληλο νόμισμα του Ευκλείδη Τσακαλώτου, με το ενοικιαζόμενο σπίτι του Γιάννη Ραγκούση και με την παρενόχληση του ευρωβουλευτή Γεωργούλη. Φωνάζαμε εμείς τότε ότι άλλα είναι τα μεγάλα θέματα που θα μας απασχολήσουν μετεκλογικά, αλλά ήμασταν μόνοι, πολύ μόνοι. Χαλούσαμε τη… μανέστρα. Επιβεβαιωθήκαμε, όμως.
Μετά τον Ιούνιο, η ατζέντα που άνοιξε περιελάμβανε την άμεση έναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου υπό υψηλή συμμαχική εποπτεία, τη δέσμευση για τη νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, την εξαγγελία νομιμοποίησης χιλιάδων παράνομων μεταναστών, τη φορολόγηση ελεύθερων επαγγελματιών και πολλά άλλα. Αντί να συζητούμε για τις ζωές μας, συζητούσαμε (μόνο) για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πανηγυρίσαμε δεόντως το αποτέλεσμα, αλλά η πραγματικότητα μας εκδικείται.
Τα ίδια συμβαίνουν και τώρα. Ακριβώς. Η ίδια χορογραφία. Πάμε για δημοτικές εκλογές και ασχολούμαστε με τον Κασσελάκη. Καλά καλά δεν κάθισε στην καρέκλα του και οι δημοσκοπήσεις μετρούν τη μείωση του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ και της δημοτικότητάς του. Αλλά -τι περίεργο!- μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, δημοσκόπηση για το ποιος εκλέγεται δήμαρχος ή περιφερειάρχης από τον πρώτο γύρο με το 43% που νομοθέτησε η κυβέρνηση, ευελπιστώντας ότι θα καθαρίσει το παιχνίδι, δεν υπάρχουν! Δεν δημοσιεύονται. Δεν μεταδίδονται! Σιωπή. Διότι, όπως μου λένε φίλοι που πολιτεύονται ως υποψήφιοι σύμβουλοι στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με συγκεκριμένους υποψηφίους, ο κόσμος τούς γυρίζει την πλάτη και δεν δείχνει διάθεση να παραλάβει τα φυλλάδιά τους – των φιλοκυβερνητικών υποψηφίων! Το κλίμα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μουδιασμένο – για να μην πω, σε ορισμένες περιπτώσεις, βαρύ. Η μπόρα δεν ξεσπά μόνο και μόνο γιατί οι αντίπαλοί τους επελέγησαν από το… πανέρι!
Και, μέσα σε όλα, έχουμε και τους συμμάχους να αφήνουν να «διαρρεύσει» σε σαββατιάτικες εφημερίδες ότι τώρα ανακάλυψαν -αφού έβαλαν το χεράκι τους με τον τρόπο που αυτοί γνωρίζουν στο να γίνει το πολιτικό σκηνικό σκόνη και θρύψαλα- ότι θέλουν να αναστήσουν τον δικομματισμό!
Αλλά, όταν εμείς γράφαμε ότι το οργανωμένο παιχνίδι των δύο είναι προτιμότερο από το ασύντακτο χάος των πολλών, κάποιοι έκαναν τους έξυπνους. Τώρα, που δεν μπορούν να ελέγξουν τίποτε ή, εν πάση περιπτώσει, δυσκολεύονται, έχουν βάλει κάτω τα κομμάτια του παζλ και προσπαθούν για την επανασυγκόλλησή τους. Με μία διαφορά: όπως στη ζωή, έτσι και στην πολιτική το γυαλί που ραγίζει συνήθως σπάει. Δεν επανασυγκολλάται εύκολα. Ωστόσο, για να έχετε μέτρο σύγκρισης του πώς παίζεται το παιχνίδι, σας καλώ να θυμηθούμε τι ακριβώς έγινε στις εθνικές εκλογές με το σύστημα των μέσων ενημέρωσης και των δημοσκοπήσεων και τι γίνεται και τώρα. Οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους. Στις εθνικές εκλογές, οι εταιρίες δημοσκοπήσεων δεν είχαν καμία συμμετοχή στη χορογραφία του αποτελέσματος. Τη βασική δουλειά την έκανε η πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ. Ρόλο περιφερειακό μόνο είχε το πέμπτο τμήμα του Αρείου Πάγου, που στον πρώτο γύρο απέκλεισε σχεδόν όλα τα δεξιά κόμματα, για να προστατευτεί η Νέα Δημοκρατία στα νώτα της, ενώ σκοπίμως διαφημίστηκαν και μερικά από τα νεοεμφανιζόμενα κόμματα για να δημιουργηθεί σύγχυση. (Ο δικαστής που όρθωσε ανάστημα στην αντισυνταγματική απαγόρευση συμμετοχής κομμάτων στις εθνικές εκλογές και κατήγγειλε παρέμβαση ανώτατου παράγοντα για να επηρεαστεί το φρόνημά του βρίσκεται σήμερα στο εξωτερικό, κλινήρης!) Στον δεύτερο γύρο επετράπη ελευθέρως η συμμετοχή όλων των δεξιών κομμάτων, με στόχο την αλληλοεξόντωσή τους, και τα μέσα ενημέρωσης που τα δόξαζαν στον πρώτο γύρο μετά τα λιθοβολούσαν! Το αποτέλεσμα, γνωστό: οκτακομματική Βουλή.
Δείτε τι ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης άλλαξαν ριζικά γραμμή στο μέσον της διαδρομής και, από εκεί που δόξαζαν τον κύριο Κασσελάκη για να εκλεγεί στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα το… στρίβουν και τον αναδεικνύουν ως το βασικό… θέμα των δημοτικών εκλογών. Οι τοπικές κοινωνίες δεν έχουν προβλήματα. Ούτε ζητήματα αντιπλημμυρικών έργων έχουν ούτε ζητήματα ανεμογεννητριών έχουν (προχθές, διάβασα στο Ptolemeos.gr, είχε κλείσει η Εγνατία προς Κοζάνη για τη μεταφορά γιγαντιαίας ανεμογεννήτριας) ούτε ζητήματα διαχείρισης απορριμμάτων έχουν ούτε ζητήματα κατανομής των έργων έχουν. Το… πόπολο μπορεί να καταναλώσει άφθονο Κασσελάκη με ορεκτικό τον Τάιλερ.
Εν προκειμένω, υπάρχουν δύο πολιτικά ζητήματα: το πρώτο έχει να κάνει με την επιβεβαίωση της πολιτικής κυριαρχίας της Ν.Δ. Η κυβέρνηση μέχρι τώρα, σε διάφορες στροφές, έχει δείξει πως δεν διαθέτει το απαιτούμενο θάρρος για τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε, όπως αυτή βεβαίως τις εννοεί. Μίλησε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης για κατάργηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας – υπό το φως των αντιδράσεων, το πήραν πίσω. Μίλησε ο υφυπουργός Οικονομικών για αύξηση των φορολογικών συντελεστών των ελεύθερων επαγγελματιών – τον «άδειασε» ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. (Το γεγονός ότι πρώτος άνοιξε το θέμα ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη, λέγοντας «όλα, και η φορολογική κλίμακα των ελεύθερων επαγγελματιών, είναι στο τραπέζι», ποιος το θυμάται; Aσήμαντο!) Μίλησε ο υπουργός Μετανάστευσης για νομιμοποίηση 300.000 μεταναστών. Τον «άδειασε» ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Άνοιξε το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων ο ίδιος ο πρωθυπουργός – μετά τις αντιδράσεις της Εκκλησίας αλλά και της βάσης της Νέας Δημοκρατίας, στις καλένδες το θέμα. Κάτι πήγε να πει ο υπουργός Εργασίας για άμεση μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, αναιρέθηκε κι αυτό – μετατέθηκε για το 2025. Τι να τις κάνει τις δημοσκοπήσεις για τα ποσοστά του Κασσελάκη ο ψηφοφόρος, λοιπόν, όταν, ανεξαρτήτως του αν συμφωνεί η διαφωνεί με αυτά τα οποία εξαγγέλλει η κυβέρνηση, την παρατηρεί να έχει 158 έδρες στο Κοινοβούλιο αλλά όχι για την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ιδού το πρώτο θέμα.
Πάμε και στο δεύτερο. Η κυβέρνηση έχει βάλει έναν πήχη στους υποψηφίους της, αυτόν του 43 % για άμεση εκλογή από τον πρώτο γύρο. Κανείς δεν μιλά αυτή τη στιγμή, πλην ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων, για άμεση εκλογή από τον πρώτο γύρο. Αν αυτό επιβεβαιωθεί στην κάλπη -δεν σπεύδουμε να προκαταλάβουμε το αποτέλεσμα-, αν οι υποψήφιοι της Ν.Δ. κινηθούν μεταξύ 34%-37% και πάμε στον δεύτερο γύρο, ανεξαρτήτως τελικών νικητών, δικαιώθηκε η ρύθμιση; Δικαιώθηκε ο πολιτικός στόχος; Ή, στην πραγματικότητα, από τον πρώτο γύρο θα έχει σταλεί ένα μήνυμα, ανεξαρτήτως του τι θα γίνει τελικά στον δεύτερο γύρο; Βλέπετε, λοιπόν, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν είναι μια χαρούμενη εκδρομή. Προφανώς και η Νέα Δημοκρατία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εκτός απροόπτου, θα κερδίσει τις περισσότερες Περιφέρειες, αλλά το αποτέλεσμα θα εμπεριέχει σαφέστατα μηνύματα και για αυτήν.
Και κάτι τελευταίο: είναι μεγάλη προσβολή για τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να επισκέπτονται ως πολιτικοί κοτζαμπάσηδες τις έδρες Περιφερειών υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας για να υποστηρίξουν ασθμαίνοντες υποψηφίους, των οποίων οι υποψηφιότητες αντιμετωπίζουν προβλήματα. Οι τοπικές κοινωνίες γνωρίζουν και αναλόγως θα απορρίψουν ή θα εγκρίνουν τις υποψηφιότητες των περιφερειαρχών της Νέας Δημοκρατίας. Δεν χρειάζονται κανέναν να τις πάρει από το χέρι και να τις πάει στις κάλπες. Την τελευταία εβδομάδα μόνο, ο υπουργός Επικρατείας Μάκης Βορίδης επισκέφθηκε την Τρίπολη, την Κέρκυρα, και την Κοζάνη. Είναι, άραγε, σίγουροι οι «εκεί» ότι αυτές οι επισκέψεις -που υπογραμμίζουν το πρόβλημα-, ότι η παρουσία του υπουργού τούς κάνει απαραιτήτως καλό; Ή μήπως προκαλεί τους τοπικούς πληθυσμούς; Σε κάθε περίπτωση, απέχει πολύ από τη φιλελεύθερη αντίληψη της Νέας Δημοκρατίας για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
