Η τραγωδία με την πτώση και συντριβή του πυροσβεστικού αεροσκάφους Canadair, με θύματα δύο νεαρούς αξιωματικούς, προκάλεσε για ακόμη μια φορά την κατάχρηση της λέξης «ήρωας» από πολιτικούς και δημοσιολογούντες.
Η Ελλάδα, όπως έχει αποδειχθεί με τον πλέον δραματικό τρόπο, παράγει περισσότερους ήρωες από αυτούς που μπορεί να διαχειριστεί.
Δεν αναφέρομαι στους ήρωες της Επανάστασης του 1821, του Ελληνοϊταλικού πολέμου, της Εθνικής Αντίστασης ή όσους βρέθηκαν απέναντι στη χούντα.
Αναφέρομαι σε ήρωες, οι οποίοι δεν θα έπρεπε να είναι ήρωες, ούτε οι πράξεις τους να αποτελούν κατορθώματα συνοδευόμενα από δέος ή συγκίνηση. Ούτε να παρουσιάζονται σε ρεπορτάζ και αφιερώματα με ιδιαίτερη μουσική υπόκρουση.
Τα στελέχη των πυροσβεστικών δυνάμεων με περιορισμένα ή και πεπαλαιωμένα μέσα, χωρίς την ασπίδα της πρόληψης των πυρκαγιών, να βρίσκονται στα όρια της εξάντλησης.
Απλοί, ανεκπαίδευτοι πολίτες να δίνουν μάχη με τις φλόγες, χρησιμοποιώντας λάστιχα ποτίσματος ακόμα και κλαδιά προκειμένου να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί.
Το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό, εξουθενωμένο, σε ένα δημόσιο σύστημα υγείας το οποίο βρίσκεται προ πολλού στην εντατική.
Νέοι, με ηρωικές προσπάθειες να σώζουν συνταξιδιώτες τους από τα φλεγόμενο συντρίμμια βαγονιών, μετά από μετωπική σύγκρουση τρένων.
Καθημερινοί άνθρωποι να προσπαθούν να σώσουν εξαθλιωμένους μετανάστες που ακροβατούν μεταξύ ζωής και θανάτου σε ξηρά και θάλασσα.
Εργάτες να ζουν καθημερινά ένα δυσβάσταχτο έπος, προσπαθώντας να γυρίσουν σώοι και αρτιμελείς στους δικούς τους ανθρώπους.
Χωρίς κάποιοι από αυτούς να το καταφέρνουν.
Άνθρωποι που αναζητούν πατέντες για να σωθούν ή να σώσουν συμπολίτες τους από τους ορμητικούς χειμάρρους πλημμυρισμένων δρόμων.
Ήρωες…
Εργαζόμενοι να δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα προκειμένου να βγάλουν οικονομικά τον μήνα και να στηρίξουν την οικογένειά τους. Να μην χάσουν το σπίτι τους.
Και κάποιες οικογένειες να χάνουν το παιδί τους επειδή έβαλε το στήθος του εμπόδιο στα «τάγματα εφόδου».
Ηρωική προσπάθεια να βγει από το σπίτι του, για το παιδί με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό που κάποιες φορές οδηγεί στην αυτοθυσία.
Καθημερινή μάχη για τον εξαρτημένο και περιθωριοποιημένο, σε έναν κυκεώνα γραφειοκρατίας και -αρκετές φορές- αδιαφορίας.
Θέλει αρετή και τόλμη να είσαι άτομο με αναπηρία και να προσπαθείς να ζήσεις, να εργαστείς, να δημιουργήσεις.
Στόφα ήρωα χρειάζεται για να διαδηλώσεις τα δίκαια αιτήματα σου με κίνδυνο να κακοποιηθείς, διαπιστώνοντας ότι το παρελθόν -τα δύσκολα χρόνια των παππούδων και των γιαγιάδων σου- πιθανότατα θα είναι το μέλλον σου.
Ε, λοιπόν, όχι.
Δεν θέλουμε άλλους ήρωες. Δεν χρειαζόμαστε άλλες θυσίες στον βωμό του αυτονόητου.
