ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ: όχι ίδιοι, αλλά όμοιοι (η περίπτωση των συντάξεων)

Με αφορμή τον ξεσηκωμό των Γάλλων εργαζομένων ενάντια στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση Μακρόν που αυξάνει τα όρια της συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64, πικρή συζήτηση γίνεται στην Ελλάδα για τα δικά μας όρια συνταξιοδότησης που ανέβηκαν εδώ και μια δεκαετία στα 67 χρόνια, και σήμερα όχι μόνο δεν κουνιέται φύλλο για το συνταξιοδοτικό, αλλά ορισμένοι κύκλοι προετοιμάζουν περαιτέρω αύξηση του ορίου ηλικίας επισείοντας το δημογραφικό πρόβλημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, υποκριτικά, στηρίζει εκ του ασφαλούς τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία, την ώρα που επί κυβέρνησής του, με τον νόμο Κατρούγκαλου, οι συντάξεις μειώθηκαν δραματικά. Η λαθροχειρία που γίνεται εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ισχυρισμός ότι ο νόμος Κατρούγκαλου δεν αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης. Πράγματι, ο νόμος 4387/2016, δεν αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης. Δεν χρειάστηκε, καθώς αυτά είχαν ήδη αυξηθεί με τους νόμους 3863/2010 και 3865/2010 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, και εφαρμόστηκαν με τον νόμο 4093/2012 της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

Πέραν όμως του ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση ΣΥΡΙΖΑ δεν ακύρωσε τις προηγούμενες αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης, ο νόμος Κατρούγκαλου ήταν κυριολεκτικά λαιμητόμος για τις συντάξεις και τους συνταξιούχους.

Πιο συγκεκριμένα, παραθέτουμε σχετική ανάρτηση του Γιάννη Καραχάλιου στο facebook:

1. Θεσπίστηκε η βάρβαρη «προσωπική διαφορά» στερώντας από 1.000.000 συνταξιούχους τις αυξήσεις με βάση τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ που κατά ένα τμήμα τούς δικαίωσαν. Οι ίδιοι συνταξιούχοι ή οι κληρονόμοι τους θα εισπράξουν αυξήσεις ΜΟΝΟ εφόσον μηδενίσουν την προσωπική διαφορά!
2. Μειώθηκαν τα ποσοστά αναπλήρωσης, με συνέπεια όλες οι συντάξεις μετά τον Μάιο του 2016 να είναι κατά 20% χαμηλότερες από εκείνες πριν τη δημοσίευση του νόμου Κατρούγκαλου 4387/2016 (13-5-2016).
3. Νομιμοποιήθηκαν όλες οι προηγούμενες μνημονιακές περικοπές των συντάξεων με τους εφαρμοστικούς νόμους του α’ και β’ Μνημονίου (άρθρο 14 ν. 4387/2016).
4. Νομιμοποιήθηκε η οριστική κατάργηση των τριών Δώρων-Επιδομάτων (Χριστουγέννων, Πάσχα, Αδείας).
5. Επιβλήθηκε ο επανυπολογισμός όλων των «παλαιών» συντάξεων με βάση τα νέα μικρότερα ποσοστά αναπλήρωσης, με αποτέλεσμα τη δημιουργία τής «προσωπικής διαφοράς» που ουσιαστικά είναι μηχανισμός μείωσης των συντάξεων.
6. Αυξήθηκε ο «θεμελιωτικός» χρόνος για πλήρη εθνική σύνταξη από 15 (4.500 ΗΑ) σε 20 έτη (6.000 ΗΑ).
7. Νομοθετήθηκε η χορήγηση της πλήρους εθνικής σύνταξης των 384 € ΜΟΝΟ με 40 χρόνια εργασίας (12.000 ΗΑ) στο 62ο έτος ηλικίας ή με 20 χρόνια (6.000 ΗΑ) στο 67ο.
8. Καθιερώθηκε «εθνική σύνταξη πολλών ταχυτήτων» με πρώτα θύματα: τις χήρες/χήρους (μείωση της σύνταξης χηρείας από 70% στο 50% για όλους, ηλικιακός «κόφτης», «κόφτης» εθνικής σύνταξης όταν υπάρχουν περισσότερες συντάξεις) και τους ανασφάλιστους υπερήλικες (χορήγηση του επιδόματος με βάση το τεκμαρτό και όχι το πραγματικό εισόδημα) .
9. Επιβλήθηκε και για την εθνική σύνταξη η εξοντωτική ισόβια ποινή («πέναλτι») ύψους 30% για όσους εξέλθουν με μειωμένη σύνταξη στο 62ο έτος ηλικίας (6% μείωση για κάθε έτος πρόωρης φυγής και μέχρι πέντε έτη).
10. Καταργήθηκαν τα κατώτατα όρια των κύριων και επικουρικών συντάξεων.
11. Αυστηροποιήθηκαν απάνθρωπα οι συντάξεις χηρείας και διαζευγμένων καθώς και οι προϋποθέσεις της σύνταξης από διαδοχική ασφάλιση.
12. Θεσπίστηκαν αναπηρικές συντάξεις σε τέσσερις (4) κλίμακες (384, 288, 192 και 153€) ανάλογα με το ποσοστό αναπηρίας (80% και άνω, 67%-79,99%, 50%-66,99%, μέχρι 49,99%, αντιστοίχως)!
13. Τιμωρήθηκε εξοντωτικά η εργασία των συνταξιούχων με την πρωτοφανή παρακράτηση του 60% της σύνταξης! (Τώρα παρακρατείται το 30%).
14. Απαγορεύθηκε για επτά χρόνια (2015-2022) κάθε αύξηση στις συντάξεις.
15. Μειώθηκε σταδιακά (από το 2016) και τελικά καταργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2019 το ΕΚΑΣ, ο κοινωνικότερος θεσμός τού Ελληνικού Συνταξιοδοτικού Συστήματος!
16. Θεσπίστηκε η χορήγηση του επιδόματος των ανασφάλιστων υπερηλίκων με βάση το τεκμαρτό και όχι το πραγματικό εισόδημα, με συνέπεια οι μισοί και πλέον δικαιούχοι να χάσουν το επίδομα.
17. Θεσπίστηκε η ακραία νεοφιλελεύθερη αρχή για τον υπολογισμό τής σύνταξης με βάση τον μισθό ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του εργασιακού βίου, γεγονός που θα οδηγήσει, κυρίως μετά το 2028, σε συντάξεις ύψους 400-500 ευρώ.
18. Καταργήθηκαν τα οικογενειακά επιδόματα γάμου και τέκνου στις συντάξεις.
19. Μειώθηκε το εφάπαξ από το 2014 και μετά, αφού από 1-1-2014 και εφεξής το εφάπαξ στερείται της ανταποδοτικότητας και στον δικαιούχο καταβάλλονται ΜΟΝΟ οι άτοκες εισφορές!!
20. Θεσπίστηκε «κόφτης» στις δαπάνες για τις συντάξεις μέχρι το 2060, απαγορεύοντας αυτές να υπερβαίνουν το 2,5% του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009!
21. Αυξήθηκε από 4% σε 6% η εισφορά υπέρ ΕΟΠΥΥ για παροχές ασθενείας σε όλες τις κύριες συντάξεις και επιβλήθηκε νέα εισφορά 6% υπέρ ΕΟΠΥΥ σε κάθε επικουρική σύνταξη!

Και επιπλέον: Δεν κατάργησε καμία από τις προηγούμενες ρυθμίσεις – το αντίθετο – νομιμοποίησε τις αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης.

Η ίδια η κυβέρνηση Μητσοτάκη δια του νόμου Βρούτση, αποδέχτηκε, θωράκισε και εδραίωσε τον νόμο Κατρούγκαλου, κλείνοντας τα όποια νομικά κενά που αυτός είχε, αποδεικνύοντας ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση επί μνημονίων ήταν μια κοινή και ενιαία πολιτική.

Κατόπιν αυτών, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχει ανταγωνιστική πολιτική ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ στο ασφαλιστικό, στα όρια συνταξιοδότησης, αλλά και στο ύψος των συντάξεων;

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν εφαρμόστηκαν παραπλήσιες, όμοιες, και συμπληρωματικές πολιτικές από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πηγαίνοντας ένα ακόμα βήμα παραπέρα, ιδιωτικοποιεί την επικουρική ασφάλιση στο δρόμο της πλήρους ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος.

Αρκεί αυτό για να επιλέξουν οι εργαζόμενοι να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ;

Ή μήπως διαχρονικά και αποδεδειγμένα, η επιλογή του “μικρότερου κακού” οδηγεί πάντα, μα πάντα, στο “μεγαλύτερο κακό”;

Το γεγονός ότι ο νόμος Κατρούγκαλου “πονούσε” τον ΣΥΡΙΖΑ κατά την εφαρμογή του, ενώ ο νόμος Βρούτση “ευχαριστεί” τη ΝΔ, δεν είναι τίποτα διαφορετικά από μια φαιδρή απόπειρα να εφευρεθούν διαφορές ανάμεσα σε όχι ίδιες, αλλά πάντως όμοιες πολιτικές.