Η σκανδαλοπαρέλαση δείχνει πως ολόκληρο το σύστημα νοσεί, και νοσεί βαθιά. Η διάγνωση είναι εύκολη, αλλά ο αλλεπάλληλος «βομβαρδισμός» από τα κάθε είδους μίντια δημιουργεί ένα τεράστιο και λίαν βολικό νέφος. Ο χειρισμός των συμπτωμάτων και της αρρώστιας (σκάνδαλα – πολυοργανική κρίση συστήματος – τραντάγματα) έχει γίνει «επιστήμη». Σε τέτοιο βαθμό που το άρρωστο σύστημα έχει αναπτύξει μηχανισμούς ενσωμάτωσης και χειρισμού ακόμη και των ίδιων των συμπτωμάτων της ασθένειας και των διαδικασιών σήψης, αλλά και των καταγγελιών ή αντιδράσεων προς αυτά. Φτάνοντας στο σημείο να ενσωματώνει (ή και να εξαγοράζει…) κινήματα, ανθρώπους, κόμματα που στεντόρεια κατάγγελλαν το system.
Γι’ αυτό, πρώτη αντίδραση στην σκανδαλοπαρέλαση (στην οποία πάντα πρωταγωνιστούν σημαίνοντα στελέχη και παράγοντες της «καλής κοινωνίας», του κράτους, των θεσμών, των σωμάτων ασφαλείας) είναι η «έκπληξη». «Πέφτω από σύννεφα», «δεν το περίμενα» και άλλα τέτοια. Σε πολύ σύντομο διάστημα γίνεται γνωστό ότι πολλά από αυτά που συμβαίνουν είναι εντελώς συνηθισμένα, τα γνώριζαν όλοι και όλες από καιρό, τα ανέχονταν – αν δεν τα γιγάντωναν κιόλας. Και πως το μόνο που τους απασχολούσε ήταν να μην πέσουν πάνω σε καμιά «στραβή» και την πληρώσουν οι ίδιοι.Για παράδειγμα, η Ε.Ε. έχει μετατραπεί σε έναν υπερεθνικό κόμβο επικύρωσης, νομιμοποίησης και συγκάλυψης μιας καμπάνιας πανευρωπαϊκής λεηλασίας προς το συμφέρον μεγάλων επιχειρηματικών κολοσσών. Το νομοθετικό της έργο είναι η προσαρμογή όλων των εθνικών νομοθεσιών στις ανάγκες των «υπερλεωφόρων» του ψηφιακού καπιταλισμού, των αναδιαρθρώσεων και της συγκεντροποίησης κεφαλαίου υπέρ των μεγαπαικτών. Πλάι σε αυτήν τη «λειτουργία» έχει θεσπιστεί μια γιγάντια γραφειοκρατία που ζει για την αναπαραγωγή της, και πλάι της ένας γαλαξίας λομπιστών και ΜΚΟ που μόνο στις Βρυξέλλες υπολογίζονται σε πάνω από 50.000 ανθρώπους! Το μόνο που κάνουν αυτοί είναι να μεσολαβούν και να πιέζουν για «διευκολύνσεις» κάθε είδους για την επιχείρηση ή/και τα συμφέροντα που διαμεσολαβούν.
Τα ποσά που αναφέρονται στο λεγόμενο Qatargate είναι αστεία (μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ), ενώ ο χορός και ο τζίρος για τα big deals φτάνει σε εκατοντάδες εκατομμύρια ή ακόμα και δισεκατομμύρια ευρώ. Ορισμένοι απολογητές του συστήματος (και μάλιστα στην τωρινή του εκδοχή), αφού πέσουν από τα σύννεφα, ομνύουν στην δυνατότητα του συστήματος να αυτοκαθαρθεί, μέσα πάντα από τους ίδιους τους θεσμούς του. Λένε ψέματα και το ξέρουν καλά.
Η Ε.Ε. θεσμοθετεί πάντα στο όνομα της πλήρους ελευθερίας της αγοράς. Μάλιστα κατηγορεί εθνικές κυβερνήσεις για παρεμβατισμό και «αθέμιτο ανταγωνισμό» όταν δεν απελευθερώνουν πλήρως την αγορά, ή όταν π.χ. επιδοτούν τους πολίτες σε περίπτωση καταστροφής, ενεργειακής κρίσης κ.λπ. Αυτό είναι το πρώτο σκάνδαλο, πολύ μεγαλύτερο από την κομπίνα που στήθηκε με το Qatargate από τους ειδικούς του είδους, κι έχει έντονη ελληνική χροιά (δεν είναι μόνο η κυρία Καϊλή που προσδίδει άρωμα ελληνικότητας…). Κι ακόμη μεγαλύτερο από το νέο, με πρωταγωνίστρια την κυρία Σπυράκη. Διότι αποτελεί «ρουτίνα» να πληρώνονται οι επιτόπιοι, υποτίθεται, συνεργάτες των ευρωβουλευτών ενώ βρίσκονται αλλού. Απλώς, όπως λέγαμε στην αρχή, το θέμα είναι να μην σε πιάσουν στα πράσα…
Δεύτερο τεράστιο σκάνδαλο, μπροστά στο οποίο ωχριούν αυτά που συζητιούνται σήμερα, αλλά θεωρείται περίπου… φυσιολογικό: η τρομερή ληστεία που γίνεται με τη αύξηση των επιτοκίων των τραπεζών και την αρπαγή των περιουσιών των δανειοληπτών. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, η Ε.Ε. απαγορεύει κάθε εθνική-κρατική παρέμβαση. Οι τράπεζες, το χρηματιστικό κεφάλαιο και η κλεπτοκρατική χρηματιστική ολιγαρχία πρέπει πάντα να διασώζονται, να ενισχύονται και να είναι στο απυρόβλητο. Αυτοί άλλωστε είναι η «σημαία» του system.
Μιλήσαμε για ελληνική χροιά στο συγκεκριμένο σκάνδαλο. Αυτό που βλέπουμε είναι η ένα μικρό μέρος του παγόβουνου, των ανταγωνισμών που συμβαίνουν και των μεγεθών που έχουν μπει στο «χορό». Αξίζει να σημειωθεί ότι η κυρία Καϊλή ανήκει στη νέα γενιά αμοραλιστών ακρο-κεντρώων (δηλαδή αυτών που σθεναρά προώθησαν όλες τις νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις και τα προτάγματα της παγκοσμιοποίησης), ξεκινώντας από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ και διατηρώντας δεσμούς και με τη Ν.Δ. προσφάτως. Όμως ήδη έχουν «φωτογραφηθεί», πέρα αυτής, ο κ. Μαργαρίτης Σχοινάς, ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος και άλλοι παράγοντες, που είτε μετέχουν σε διάφορες ύποπτες ΜΚΟ, είτε έχουν σχέσεις με καταριανές υποθέσεις. Αν κάποιος ψάξει καλά, θα δει πως ορισμένες υποθέσεις των υποκλοπών αφορούν σχέσεις με καθεστώτα του Κόλπου, ή θα μάθει πόσοι και πώς κάνουν deals με αυτά τα συμφέροντα ενώ κόπτονται για τα «δικαιώματα», ή καλύπτονται πίσω από «φιλανθρωπίες» και χορηγίες…
Μην έχετε καμία αμφιβολία πως και με αυτό το ευρωενωσιακό σκάνδαλο θα μοχλευτούν εξελίξεις και στο εσωτερικό της πολιτικής μας σκηνής. Οι αναδασμοί είναι μεγάλοι και το 2023 πλησιάζει. Το βέρτιγκο συνεχίζεται.
