«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο καινούργιος παλεύει να γεννηθεί. Ζούμε στην εποχή των τεράτων» (Αντόνιο Γκράμσι)
Προφανώς, αυτό το απόφθεγμα είχε στο μυαλό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν αναφέρθηκε στα περί πολιτικής τερατογένεσης σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους Έλληνες πολίτες με στόχο να αποτρέψει ενδεχόμενη παλινόρθωση του Τσίπρα.
Πρόκειται για ατυχέστατο παραλληλισμό, καθώς στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί.
Κι αν ο κύριος Μητσοτάκης είχε κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη θα απέφευγε τις… τερατολογίες.
Δυστυχώς, οι φωστήρες του Μαξίμου δεν τον προστάτεψαν και τον εξέθεσαν για μια ακόμη φορά ανεπανόρθωτα.
Αφήνοντάς τον να βαυκαλίζεται, ότι δεν είναι κι αυτός άθυρμα της εποχής των τεράτων που βιώνει η Δύση κυρίως από το 2008 και εντεύθεν.
Μια εποχή ενορχηστρωμένη και καθοδηγούμενη από τους αδηφάγους αναρχοκαπιταλιστές, που χειραγωγούν ανεμπόδιστοι πολιτικούς και κοινωνίες, με μοναδικό γνώμονα την αύξηση των κερδών τους.
Εξ ου και η αναπόφευκτη απόγνωση των λαών, οι οποίοι ανήμποροι να καλυτερεύσουν τις ζωές τους, αναγκάζονται να ψηφίζουν ανίκανα πολιτικά τέρατα, εξαπατώμενοι ότι έτσι θα δουν φως στο τούνελ.
Το είδαμε να συμβαίνει στην Ελλάδα με τα γνωστά αποτελέσματα.
Το βλέπουμε τώρα να εκτυλίσσεται σε Ιταλία και Σουηδία, όπου εκ των πραγμάτων, θα υπάρξουν αντίστοιχα τερατώδη παρεπόμενα.
Διότι πώς να το κάνουμε. Δε γίνεται να ψηφίζεις ανεπαρκή πολιτικά μειράκια που μπερδεύουν το μπόι τους με τη σκιά τους. Με επακόλουθο, ένεκα της έλλειψης ηγετικών δεξιοτήτων, να σκιάζονται μπροστά στα άπληστα αναρχοκαπιταλιστικά κοράκια, ικανοποιώντας όλες τις νοσηρές επιθυμίες τους στον δρόμο προς την υλοποίηση της νέας τάξης πραγμάτων που πασχίζουν να εγκαθιδρύσουν με Θεά τους τη διαβόητη υπεραξία και έτερον ουδέν.
Όπου δε θα υπάρχουν έθνη-κράτη με ήθη και έθιμα.
Δε θα υπάρχει εθνική ταυτότητα, αλλά ένα ετερόκλητο πολυπολιτισμικό συνονθύλευμα με ερμαφρόδιτα στοιχεία, σε ρόλο «χρήσιμου ηλίθιου» των βρικολάκων του αναρχοκαπιταλισμού.
Δε θα υπάρχει το μοντέλο της παραδοσιακής οικογένειας και της μεσαίας τάξης που απαρτίζουν τη ραχοκοκαλιά των εθνών-κρατών και την ασπίδα προστασίας απέναντι στο έρεβος της αιμοβόρας υπεραξίας.
Όλα αυτά δηλαδή, που έχουν τεθεί σε εφαρμογή εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια.
Το πειραματόζωο «Η Ελλάς» προΐσταται ως «φωτεινό» παράδειγμα.
Ακολουθούν η Ιταλία και η Σουηδία, με την κατρακύλα να συμπαρασέρνει όλη τη Δύση.
Κι όσοι ανόητοι συστημικοί παπαγάλοι σπεύσουν να πουν ότι επιστρέφει δριμύτερο το σκότος του φασισμού, ας αναθεωρήσουν.
Διότι δεν υφίσταται ούτε αριστερή στροφή όπως δήθεν έγινε στην Ελλάδα, ούτε ακροδεξιά όπως δήθεν γίνεται σε Ιταλία και Σουηδία.
Υπάρχει μονάχα λαϊκή εξαθλίωση και παρακμή του δυτικού πολιτισμού με τα αυτονόητα αδιέξοδα που τροφοδοτούν και γιγαντώνουν την εποχή των τεράτων.
Αυτό το κενό είδε ο Πούτιν και αποφάσισε να κάνει την κίνησή του, αυταπατημένος κι αυτός ότι δύναται να εκμεταλλευτεί την περίσταση για να πετάξει το τυράκι της αναβίωσης της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, μπας και ξεχάσει ο ρωσικός λαός το μαύρο του το χάλι.
Και μη μας πουν τα πουτινάκια ότι η Ρωσία του Πούτιν είναι παράδειγμα προς μίμηση. Απλώς το καθεστώς του διαφέρει στα σημεία. Ήτοι, δεν κάνουν κουμάντο οι ολιγάρχες αλλά ο ίδιος. Εντούτοις, για να είμαστε δίκαιοι, έχει κρατήσει ζωντανή την εθνική ταυτότητα, εξοβελίζοντας στο πυρ το εξώτερο τις πολυπολιτισμικές και ερμαφρόδιτες παπάτζες. Απαιτούμενη κίνηση για να πουλήσει στον δύσμοιρο ρώσικο λαό την πομφόλυγα της επαναφοράς της κραταιάς ρωσικής αρκούδας.
Πιθανόν να κάνει τα ίδια κι ο Ερντογάν, μήπως και απεγκλωβιστεί κι αυτός από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει.
Μιλάμε για μεγάλους ηγέτες. Ογκόλιθους…!!!
Όσο για την Κίνα. Παρά τη δικτατορία της, εφαρμόζει πιστά την περίφημη προσταγή «αν περιμένεις αρκετά στην όχθη του ποταμού, θα δεις τα πτώματα των εχθρών σου να περνούν επιπλέοντας από μπροστά σου», του μεγάλου στρατηγού της, Σουν Τσου, επιχειρώντας να μείνει ουδέτερη καθώς βλέπει ολοκάθαρα που οδηγεί το χάος πέραν των συνόρων της.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα στην εποχή των τεράτων.
Και είναι ηλίου φαεινότερο, ότι αν στο άμεσο μέλλον δεν ξεπροβάλει μια φωτεινή ηγεσία η οποία θα αποκαταστήσει στο ακέραιο τον παραπαίοντα δυτικό πολιτισμό (καλώς ή κακώς αποτελεί υπόδειγμα. Άλλωστε η Ανατολή δε μπορεί να ηγηθεί της νέας εποχής γιατί έχει διαρρήξει εντελώς τις σχέσεις τις με τη δημοκρατία), τότε τα τέρατα θα κατασπαράξουν λαούς και χώρες, με τον αδιανόητο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο να ακονίζει τα μαχαίρια του.
