Του Strange Attractor
Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις; Τρίχες κατσαρές.
Υπάρχουν και παραϋπάρχουν άσχετα αν το Μαξίμου κάνει τα πάντα για να τις σβήσει.
Βοηθούντος και του ότι όλοι οι μεγαλόσχημοι opinion makers, όπως ο Αυτιάς, ο Πορτοσάλτε, η Τατιάνα, ο Εισαγγελάτος, κ.ά. είναι σε διακοπές.
Θα γυρίσουν όμως και θα τρέμει η γη…
Ειδικά αν δεν ξεπαραδιαστεί διά μίαν ακόμην φοράν ο πυλώνας της παράταξης… Πέτσας.
Μέχρι τότε όμως, κουτσά στραβά, το τρισμέγιστο σκάνδαλο της επισύνδεσης αρχηγού κόμματος της αντιπολίτευσης από τον Κυριάκο και τις υπΕρεσίες του παραμένει στην κορυφή.
Συζητιέται παντού, όχι μόνο στα καφενεία και στις ξαπλώστρες της επικρατείας, αλλά ακόμη και στα πιο έγκυρα ΜΜΕ του εξωτερικού.
Διότι όπως και να το κάνουμε, ένα τέτοιο σκάνδαλο κανονικά (σε μια ευνομούμενη χώρα) θα έριχνε την κυβέρνηση, άσχετα με το τι λένε τα παπαγαλάκια και ο «δημοσιογραφικός» συρφετός που έμεινε πίσω, θυσιάζοντας τα μπάνια του, προκειμένου να σώσει ό,τι σώζεται με περισπούδαστα άρθρα για τον «σμιλεμένο ευλαβή μονομάχο», και για τις φιλολαϊκές παροχές που ετοιμάζει για το φθινόπωρο.
Το έδαφος όμως τρίζει κάτω από το Μαξίμου.
Ακόμη και ο παραδοσιακός φίλος της οικογένειας (εξ αγχιστείας κοντοσυγγενείς με την ευρεία έννοια) Μπένι, ακόμη και ο θρύλος της παράταξης Προκόπης, ακόμη και ο Κύρτσος.… έχουν να λένε πως στη ΝΔ δεν είναι όλα καλά, επικρατεί αναβρασμός, υπάρχουν νομικά και θεσμικά θέματα… ενώ άλλοι λένε πως ήδη ετοιμάζεται η διάδοχος κατάσταση, και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς.
Κι άλλοι, πιο προχώ πολιτικά, όπως π.χ. ο Αντώναρος, αφήνουν υπονοούμενα για «άρωμα γυναίκας», επιβεβαιώνοντας εν μέρει κάτι περίεργες φήμες που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες σε δημοσιογραφικά γραφεία και ξένες πρεσβείες, και έχουν να κάνουν με την… Έλενα Ράπτη!
Λέτε; Θα το δούμε… αν και πιο πιθανή είναι η περίπτωση εκείνου του γόνου από τας Σέρρας, που πολλοί (πάρα πολλοί) γνωρίζοντες μιλάνε για αυτόν, περιγράφοντάς τον ως τον νέο και εν δυνάμει Εθνάρχη, που θα μας σώσει με τη βοήθεια του Θεού από το μητσοτακέικο και τον υφέρποντα σαμαρισμό.
Αμήν…
Προς το παρόν όμως η κυβέρνηση μπουρδουκλώνεται από μόνη της.
Θέλει να αγιάσει και δεν μπορεί.
Όπως για παράδειγμα το περιστατικό εκείνο στον Έβρο, με τους 38 πρόσφυγες πολέμου (από χώρες χωρίς πόλεμο), που τη μια δεν υπήρχαν, και την άλλη, ως διά μαγείας υπήρχαν.
Και με ένα κοριτσάκι νεκρό, που τη μια ήταν κατά το Μαξίμου φακ νιουζ των συριζαίων, την άλλη όμως το παραδέχτηκε μέχρι και ο αρμόδιος υπουργός!
Κβαντοφυσικές καταστάσεις δηλαδή…
Οι «πρόσφυγες» δεν υπήρχαν μέχρι που τους είδαν οι αστυνομικοί!
Εδώ μπαίνει η αρχή της επαλληλίας κβαντικών καταστάσεων, η οποία περιγράφει κάτι το εξαιρετικό σε σχέση με τη φύση και τη συμπεριφορά της ύλης, καθώς και των δυνάμεων που ισχύουν σε υποατομικά επίπεδα.
Η επαλληλία μας λέει, πως όταν δεν ξέρουμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται ένα σωματίδιο, τότε αυτό βρίσκεται συγχρόνως σε κάθε πιθανή κατάσταση.
Είναι παντού και πουθενά!
Μέχρι να το παρατηρήσουμε…
Η παρατήρηση είναι αυτή που το καθορίζει, και το περιορίζει σε μια συγκεκριμένη κατάσταση ύπαρξης.
Το 1935, ο Schrodinger πρότεινε ένα νοητικό πείραμα για να δείξει πως η επαλληλία θα είχε εφαρμογή στον κανονικό κόσμο, τον δικό μας δηλαδή.
Το κλασικό πλέον πείραμα του Schrodinger έχει ως εξής:
Τοποθετούμε μια ζωντανή γάτα σε ένα σιδερένιο αδιαφανές κουτί, μαζί με ένα φιαλίδιο που περιέχει κάποιο δηλητηριώδες αέριο. Στο κουτί υπάρχει επίσης μια μικρή ποσότητα μιας ραδιενεργούς ουσίας. Αν ένα άτομο της ουσίας διασπαστεί, θα ενεργοποιηθεί ένας μηχανισμός με ένα σφυρί, που με τη σειρά του θα σπάσει το φιαλίδιο, απελευθερώνοντας το αέριο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η γάτα θα πεθάνει ακαριαία.
Ο παρατηρητής δεν έχει τρόπο να γνωρίζει αν κάποιο άτομο της ραδιενεργούς ουσίας διασπάται ή όχι, και άρα δεν ξέρει αν σπάει το φιαλίδιο ή όχι. Συνεπώς δεν γνωρίζει αν η γάτα ζει ή πέθανε.
Επειδή ακριβώς δεν γνωρίζουμε τι γίνεται μέσα στο κουτί, η γάτα είναι ζωντανή και νεκρή ταυτόχρονα. Έτσι τουλάχιστον μας λέει η επιστημονικότατη αρχή της επαλληλίας.
Μόνο αφού ανοίξουμε το κουτί και δούμε με τα μάτια μας την κατάσταση της γάτας, μόνο τότε λοιπόν η γάτα γίνεται ή ζωντανή ή νεκρή!
Αυτό μάλλον συνέβη και με τους Σύρους «πρόσφυγες» (από τη Σομαλία).
Υπήρχαν και δεν υπήρχαν…
Όπως και η Αιλάδα μας.
Υπάρχει και δεν υπάρχει.
Εξαρτάται ποιος είναι ο παρατηρητής.
Κάποιος χειροκροτητής, κάποιος μετακλητός, κάποιος παραδοσιακά μητσοτακικός που αναμένει διορισμό, ή απλά κάποιος γενικά ανένταχτος, που χωρίς κομματικές παρωπίδες βλέπει τα χάλια μας κι ανησυχεί;
Τι ακριβώς ισχύει;
Θα το βρει η υπΕρεσία, όπως θα ‘λεγε κι ο φίλος μου ο Μήτσος, που 3 χρόνια τώρα μελάνιασαν τα χέρια του από τα αυθόρμητα παλαμάκια, κι ακόμη να διοριστεί πουθενά ο καψερός…
Ας πρόσεχε!
