Του Αερόπληκτου
Πριν από μερικούς μήνες ένα από τα πρώτα θέματα της δημοσιότητας ήταν η «απαγωγή» ανήλικου παιδιού στην Αθήνα από τον Νορβηγό πατέρα του, ο οποίος διέφυγε ανενόχλητος στην πατρίδα του από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης.
Όλα τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν έντονα με το ζήτημα για μερικές ημέρες, απορώντας πως κατάφερε ο απαγωγέας να μπει σε αεροπλάνο συνοδεύοντας ανήλικο παιδάκι χωρίς κανείς να ελέγξει τα στοιχεία της ταυτότητάς τους, μέχρι που έπαψαν να ενδιαφέρονται και το θέμα εξαφανίστηκε από τη δημοσιότητα.
Πολλοί τα έριξαν στην ανεπάρκεια της αστυνομίας, ενώ κατατέθηκε και επερώτηση στη Βουλή προς τον υπουργό Προ. Πο.
Σήμερα λοιπόν διάβασα ένα άρθρο για την υπόθεση αυτή σε έγκυρο και ειδικευόμενο σε νομικά ζητήματα σάιτ (Απάντηση σε Υπουργό Προστασίας του Πολίτη [σχετικά με την υπόθεση της απαγωγής του ανήλικου στη Νορβηγία]), όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται:
«Ο κ. Υπουργός, ερωτήθηκε μεταξύ άλλων για τα κάτωθι:
1. “Είχε φτάσει το σήμα αναζήτησης του παιδιού στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης; Και αν ναι, γιατί τους επετράπη η επιβίβαση δεδομένου ότι για να ταξιδέψει ένας ανήλικος χρειάζεται τη συναίνεση και των δύο γονέων;
2. Εφόσον έχει η ελληνική αστυνομία την ευθύνη αναφορικά με τον έλεγχο ταξιδιωτικών εγγράφων, διενεργήθηκε εν προκειμένω από αυτήν; Kαι αν ναι, πως κατάφερε να διαφύγουν με πλαστό διαβατήριο οι απαγωγείς με το παιδί και δεν έγιναν αντιληπτοί; Κατόπιν της καταγγελίας η αστυνομία, αφού έλαβε τις λίστες επιβατών, ενημέρωσε τις εταιρείες, έδωσε φωτογραφίες και στοιχεία;
Αντί απάντησης, τουλάχιστον σε αυτά τα βασικότατα ερωτήματα, ο κ. Υπουργός επέλεξε να κρυφτεί πίσω από την επικαλούμενη μυστικότητα της ποινικής προδικασίας, για την οποία ουδέποτε ερωτήθηκε και μας προσέφερε έναν «ταξιδιωτικό οδηγό» για χώρες εντός Συνθήκης Σένγκεν.
Αναφέρει λοιπόν ο κ. Υπουργός, ότι δεν διενεργήθηκε τακτικός έλεγχος ταξιδιωτικών εγγράφων από την Ελληνική Αστυνομία στο αεροδρόμιο Μακεδονία, επειδή οι δράστες της αρπαγής του ανηλίκου, είχαν προορισμό χώρα εντός των εσωτερικών συνόρων Σένγκεν.
Υπαινίσσεται δηλαδή, ο κ. Υπουργός, ότι ο δράστης οιασδήποτε κακουργηματικής πράξης, εφόσον επιλέξει ως χώρα διαφυγής του, έτερη χώρα εντός Σένγκεν, μπορεί να διαφύγει ελεύθερα και δεν υπάρχει ως προς αυτό ουδεμία ευθύνη;
Διότι εν προκειμένω, δεν ομιλούμε για ταξιδιώτες, οι οποίοι μεταβαίνουν από μια χώρα σε άλλη, αλλά για δράστες αρπαγής ανηλίκου, οι οποίοι δράστες θα έπρεπε να είναι καταζητούμενοι από τις Αρχές, αφού έχει κινητοποιηθεί ο μηχανισμός Amber Alert και διενεργείται κατά τον κ. Υπουργό, η αναζήτηση αυτών…
Να υπενθυμίσουμε ωστόσο στον κ. Θεοδωρικάκο, ότι το θέμα και οι επιμέρους πτυχές του, έχουν ήδη λάβει υπερβολικά μεγάλη δημοσιότητα, σε βαθμό που έχει φτάσει όχι μόνο να εκτίθενται οι θεσμοί και ο τρόπος δράσης των αρμοδίων οργάνων της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά έτι περαιτέρω, να ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΕΥΘΕΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΥΘΡΙΑΣΤΑ, η ίδια η κρατική της κυριαρχία και η δικαιοδοσία της ελληνικής Δικαιοσύνης, τόσο από τους ίδιους τους δράστες όσο και από τους ίδιους τους κρατικούς θεσμούς της Νορβηγίας!
Στο κείμενο της «απάντησής» του, ο κ. Υπουργός, αφού ως προελέχθη, παρέχει αρχικά αχρείαστες και ανούσιες διευκρινήσεις γενικά για τη Συνθήκη της Σένγκεν, τις οποίες κανείς δεν ζήτησε και για τις οποίες ούτε και ποτέ ερωτήθηκε σχετικώς ο ίδιος, συνεχίζει την «απάντησή» του, επισημαίνοντας ότι -γενικά κι αόριστα φυσικά πάλι- τα αστυνομικά όργανα ελέγχονται από το Υπουργείο του (;) και ότι, μέχρι τώρα, «δεν έχει ανακύψει οιοδήποτε ζήτημα αναφορικά με το χειρισμό της εν λόγω υπόθεσης από τις αρμόδιες αστυνομικές υπηρεσίες»!
Προσπαθεί να υπεκφύγει άραγε ο κ. Υπουργός και να αποπροσανατολίσει με την μη «απάντηση» του και την αναφορά του σε γνωστές διατάξεις και καταστάσεις;
Προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποσιωπήσει τις ευθύνες τόσο τις δικές του όσο και των υπηρεσιών του Υπουργείου του, μέσω των ανωτέρω προφάσεων;
Προσπαθεί άραγε να μην λάβει σαφή θέση επί των εκτιθέμενων ερωτημάτων, καθώς θα ήταν αναγκασμένος να απολογηθεί για την κατάντια της κρατικής ανεπάρκειας, που είχε ως αποτέλεσμα δράστες επαγγελματικά οργανωμένης αρπαγής τέκνου, να ταξιδέψουν σαν «κύριοι», με το απαχθέν ανήλικο και μάλιστα από το δεύτερο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, χωρίς να τους ελέγξει ή σταματήσει κανείς;
Και όλα αυτά είναι νόμιμα, καλώς καμωμένα και ουδέν μεμπτόν προέκυψε, επειδή οι δράστες διέφυγαν σε χώρα εντός Σένγκεν;
Είναι ανεκτή αυτή η απάντηση; Είναι συμβατή με την Αρχή της Νομιμότητας»;
Εύλογες οι απορίες των νομικών, όμως δυστυχώς σε αυτή την περίπτωση μάλλον έχει δίκιο ο υπουργός, και οι ευθύνες είναι αλλού. Εκεί που κανενός δεν πάει ο νους.
Όντως, όταν ο προορισμός είναι χώρα μέλος της ΣΕΝΓΚΕΝ, η αστυνομία δεν διενεργεί ελέγχους διαβατηρίων κτλ.
Οι μόνοι έλεγχοι ταυτοπροσωπίας που διενεργούνται σε επιβάτες, ανεξαρτήτως προορισμού, είναι εκείνοι που γίνονται στα gates πριν την αναχώρηση, για λόγους ασφάλειας αλλά και επειδή το εισιτήριο αποτελεί «συμβόλαιο» με όρους και προϋποθέσεις, από το προσωπικό των αεροπορικών εταιριών ή των εταιριών εξυπηρέτησης (handling agents).
Μέχρι πριν από ένα περίπου χρόνο οι έλεγχοι ταυτοπροσωπίας ήταν ενδελεχείς και συστηματικοί. Έκτοτε όχι.
Γιατί; Διότι με νόμο το υπουργείο Μεταφορών κατάργησε τις κρατικές αεροπορικές αρχές της ΥΠΑ στα αεροδρόμια.
Είναι οι αρχές (Αερολιμενικοί Έλεγχοι) που μεταξύ άλλων επόπτευαν την εφαρμογή ή μη των εκατοντάδων κανόνων της πολιτικής αεροπορίας στα αεροδρόμια από πλευράς των χρηστών τους. Μεταξύ αυτών και της υποχρέωσης για ελέγχους ταυτοπροσωπίας των επιβατών.
Μάλιστα σε περιπτώσεις παραβάσεων έκοβαν πρόστιμα εις βάρος των αεροπορικών εταιριών ύψους έως και 50.000 ευρώ, ανάλογα με την σοβαρότητα της παράβασης!
Εδώ όμως και καιρό, ελλείψει αυτών των ελέγχων τα αεροδρόμια «αυτορυθμίζονται» με τους χρήστες τους, που είναι κερδοσκοπικές ιδιωτικές εταιρίες οι οποίες κόβουν δρόμο σε οτιδήποτε τους κοστίζει σε χρόνο.
Ποιος θα τους ελέγξει; Κανείς.
Μάλιστα, η ΦΡΑΠΟΡΤ που λειτουργεί 14 αεροδρόμια, μεταξύ αυτών και εκείνο της Θεσσαλονίκης, δεν έχει καμιά νομική υπόσταση ούτε μπορεί να επιβάλλει τη συμμόρφωση με την τρέχουσα διεθνή και ελληνική νομοθεσία.
Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η εμπορική εκμετάλλευση. Τα ενοίκια, τα μισθώματα και τα τέλη που πληρώνουν τα αεροπλάνα. Από κει και πέρα τίποτα.
Αυτοί που θα μπορούσαν να ελέγξουν τις εταιρίες έπαψαν να υφίστανται με νόμο του κράτους.
Ναι, το κράτος κατάργησε τον εαυτό του προς όφελος των ιδιωτών.
Άρα ο φόβος που παροιμιακά φυλάει τα έρημα, έπαψε να υπάρχει.
Τι υπάρχει; Η ασυδοσία και η κερδοσκοπία.
Σε ένα μέρος όπου καραδοκούν δεκάδες εν δυνάμει επικίνδυνες καταστάσεις, και όπου ο χρόνος είναι χρήμα.
Έτσι, ο Νορβηγός έφυγε ανενόχλητος αφού κανένας δεν τον έλεγξε πριν από την αναχώρηση.
Απλά τα πράγματα. Νεοελληνικά.
