Αν κάποιος διάβασε τις μεγαλύτερες ελληνικές εφημερίδες (στο σύνολό τους φιλοκυβερνητικές), θα νόμισε ότι την επόμενη… εβδομάδα γίνονται στην Ελλάδα εκλογές. Όπως την προηγούμενη εβδομάδα υπερθεμάτιζαν της απόφασης Μητσοτάκη να γίνουν πρόωρες εκλογές το Φθινόπωρο, έτσι και αυτή την Κυριακή «επιχειρηματολογούσαν» γιατί ορθώς ο πρωθυπουργός σκέφτεται να κάνει εκλογές το 2023
Στο ναδίρ η αξιοπιστία Μητσοτάκη, και πολύ περισσότερο των μεγαλύτερων ελληνικών ΜΜΕ, τα οποία δεν κρύβουν πια ότι έχουν μετατραπεί σε«νεροκουβαλητές» και «βαποράκια» των -όπου φυσάει ο άνεμος- αλλοπρόσαλλων αποφάσεων του μεγάρου Μαξίμου.
Ευρισκόμενα στα χέρια «αφεντικών», τα οποία έχουν επενδύσει τα πάντα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και στο μοίρασμα του πακτωλού δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ του ευρω-πακέτου, τα μεγάλα «συστημικά» ΜΜΕ στηρίζουν εξόφθαλμα το μέγαρο Μαξίμου, ακόμα και όταν άλλα λέγει τη μια στιγμή και άλλα την άλλη. Ακόμα και με κίνδυνο τον εξευτελισμό τους και την κρίση αξιοπιστίας, στο αδιέξοδο της οποίας έχουν μπει εδώ και πολλά χρόνια.
Λέγει, διαρρέει ή αφήνει να εννοηθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι δεν τον βολεύει να πάει σε εκλογές κανονικά το 2023, επειδή ο χειμώνας εκτιμάται ότι θα είναι δύσκολος με πιθανό το ενδεχόμενο της εκλογικής πανωλεθρίας του; Το επαναλαμβάνουν σύσσωμα τα ΜΜΕ ως … παπαγαλάκια του Μαξίμου.
Αλλάζει γνώμη, αναδιπλώνεται και λέγει ότι δεν τον βολεύει να πάει το Φθινόπωρο σε πρόωρες εκλογές, σύσσωμα τα «συστημικά» ΜΜΕ της διαπλοκής τον αποθεώνουν και μάλιστα «επιχειρηματολογούν» υπέρ αυτής της απόφασής του.
Και μετά διερωτώνται γιατί ο κόσμος τους γυρίζει την πλάτη, πέφτουν οι πωλήσεις και υπάρχει κρίση αξιοπιστίας στα ΜΜΕ. Μα, γιατί τον κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Όπως το ίδιο έκαναν όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων λιτότητας, με τον κορονοϊό και τους δεκάδες χιλιάδες θανάτους, τα πενιχρά αποτελέσματα των οικονομικών πολιτικών της κυβέρνησης, την «ενεργειακή» κοροϊδία, την ακρίβεια, τα ελληνο-τουρκικά και σειρά άλλων ζητημάτων.
Ευτυχώς που υπάρχει και η Ντόρα Μπακογιάννη για να μας διαφωτίσει γιατί αυτή, όχι απλά η ανοχή, αλλά η απόλυτη στήριξη του Κ.Μητσοτάκη από τη διαπλοκή και γιατί ο πρωθυπουργός άλλαξε, πιθανώς, γνώμη και η χώρα θα πάει σε εκλογές το 2023. Φυσικόν. Είναι πολλά τα λεφτά που πρέπει να μοιραστούν στην «ολιγαρχία» του πλούτου και κάποια ψίχουλα βέβαια να πέσουν προς τα κάτω.
Μέχρι προ μηνών, το αφήγημα της κυβέρνησης ήταν ότι ο Κ.Μητσοτάκης είναι ένας «σοβαρός» και «συνεπής» πολιτικός και αποτελεί το «σύμβολο της σταθερότητας». Ως εκ τούτου, αφού έλεγε ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2023, δεν μπορούσε να φανεί ασυνεπής, διότι έτσι θα κέρδιζε πόντους ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στη συνέχεια, αφού στο μεταξύ ήδη από το μέσον του 2021 είχαν φεσώσει τους ευρωπαϊκούς λαούς και κυρίως τον ελληνικό με την πανάκριβη ενέργεια και τους θεαματικά φουσκωμένους λογαριασμούς του ρεύματος, και έβλεπαν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα χειροτερεύσει τα πράγματα, άλλαξαν άποψη. Έτσι προέκριναν τις πρόωρες εκλογές, πιθανώς τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο.
Την τελευταία εβδομάδα, όμως, άλλαξαν και πάλι άποψη. Αφού, λοιπόν, για καιρό τάιζαν τα φερέφωνά τους – ΜΜΕ με το σενάριο των πρόωρων εκλογών, και στο μεταξύ είχαν ανοίξει τους κρουνούς των κάθε λογής επιδομάτων και οι υπουργοί, βουλευτές και πολιτευτάδες της ΝΔ όργωναν Αθήνα και Επαρχία, στις εκλογικές περιφέρειές τους, τώρα το αφήγημα άλλαξε. Και τα ΜΜΕ – ντουντούκες του Μαξίμου άλλαξαν και αυτά τροπάρι.
Να σημειωθεί πως, πρακτικά, τα υπουργεία έχουν κατεβάσει ρολά και τίποτα δεν δουλεύει, αφού όλοι βρίσκονται σε προεκλογική τροχιά. Κοντολογίς, ολόκληρη η Ελλάδα έχει κατεβάσει ρολά. Εκτός από τα πελατειακά ρουσφέτια που δίνουν και παίρνουν.
Και το χειρότερο. Τα ΜΜΕ «επιχειρηματολογούν» γιατί ο Μητσοτάκης έχει δίκιο που θέλει να πάει σε εκλογές το 2023. Αυτοδιαπόμπευση, δηλαδή, αν ληφθεί υπόψιν ότι μια εβδομάδα πριν έλεγαν τα εντελώς αντίθετα. Και ουδείς … κοκκινίζει λιγάκι γι’ αυτό.
Όλα τα παραπάνω κάθε άλλο παρά δείχνουν αξιοπιστία του πρωθυπουργού και πολύ περισσότερο των ΜΜΕ. Πόσο μάλλον, αφού άπαντες εδώ και μήνες αναπαράγουν το γαϊτανάκι των εκλογών και μαδάνε τη μαργαρίτα, τη στιγμή που ο κόσμος -και η Ελλάδα- κάθονται πάνω σε αναμμένα κάρβουνα και ο λαός υποφέρει από την ακρίβεια.
Πέραν του Ταμείου Ανάκαμψης, που λέει και η Ντόρα, ύψους άνω των 30 δισ., και άλλων «επιδοματικών πολιτικών» με την … ευγενή -δήθεν- χορηγία της ΕΕ, για ρεύμα (αν και γι’ αυτό είναι άκρως αμφίβολο για πόσο καιρό ακόμα θα μπορεί να δίνει επιδόματα η κυβέρνηση), ακρίβεια, κ.λ.π., ο Κ.Μητσοτάκης προσπαθεί να εμφανιστεί ως … ευαίσθητος περί τα εθνικά θέματα.
Φοβάται, διαδίδει τώρα το Μαξίμου, ότι μια ακυβερνησία, με μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, ανάμεσα στις πρώτες και στις δεύτερες εκλογές μπορεί να ανοίξει την όρεξη της Τουρκίας. Άραγε, αυτή την εβδομάδα αντελήφθη ο Κ.Μητσοτάκης ότι η Τουρκία ακολουθεί επιθετικές πολιτικές έναντι της Ελλάδας; Τόσα χρόνια, ή εν πάση περιπτώσει, τους τελευταίους μήνες δεν το αντελήφθη; Νομίζει, επίσης, ότι του χρόνου, εάν πράγματι κυριολεκτεί ότι θα κάνει το 2023 εκλογές και δεν κοροϊδεύει το πόπολο, θα έχει πάψει η τουρκική επιθετική πολιτική;
Ποιον προσπαθεί να αποπροσανατολίσει, άραγε, με αυτά τα τρικάκια εθνικής ευαισθησίας; Είναι προφανές. Δεν κάνεις εκλογές μόνο όταν ξέρεις ότι δεν θα τις κερδίσεις. Και ο Κ.Μητσοτάκης βλέπει στις μυστικές δημοσκοπήσεις του μεγάρου Μαξίμου ότι δεν τις κερδίζει. Ούτε στον πρώτο ούτε στον δεύτερο γύρο. Προχωρεί, λοιπόν, βλέποντας και κάνοντας, με βάρκα την ελπίδα, και την ενδεχόμενη ανάκαμψή του, είτε λεηλατώντας ψήφους από το ΠΑΣΟΚ, είτε ελπίζοντας να χάσει λιγότερες ψήφους προς δεξιά – ακροδεξιά.
Κατά τα λοιπά, ιδού η απογοητευτική εικόνα του «συστημικού» Τύπου της προηγούμενης και αυτής της Κυριακής.
Το Πρώτο Θέμα μας «πληροφορεί» τώρα γιατί ο Μητσοτάκης θα πάει το 2023 σε εκλογές. Την προηγούμενη Κυριακή, όμως, άλλα έγραφε. «Στην τελική ευθεία για τις κάλπες».
Τα ίδια και το Βήμα. Τώρα κάνει λόγο για εκλογές το 2023, ενώ την περασμένη Κυριακή έγραφε για «όπλα του Μαξίμου στο δρόμο για την κάλπη».
Η Καθημερινή πιο προσεκτική έγραφε προ εβδομάδος για τις «μεταβλητές που θα κρίνουν την απόφαση του πρωθυπουργού για εκλογές το Φθινόπωρο» και τώρα γράφει για «δίμηνο παρασκήνιο του “Όχι”».
