H απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αποστείλει στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας είναι μια κίνηση υψηλού ρίσκου. Μια κίνηση που όπως είπαμε από την αρχή, θα κριθεί στην πορεία και από τα ανταλλάγματα που ενδεχομένως θα πάρει η Ελλάδα από τους δυτικούς συμμάχους μας.
Είναι μια απόφαση που βεβαίως θα κριθεί από την Ιστορία και από τους Έλληνες πολίτες που θα την κρίνουν και θα την αποδεχθούν ή όχι.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, 6 στους 10 Έλληνες θεωρούν ότι είναι μια επικίνδυνη κίνηση η αποστολή όπλων. Μπορεί να είναι κι έτσι, μπορεί πάλι να υπάρχει μια συσπείρωση του κόσμου προς την κυβέρνηση, μια συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, όπως συμβαίνει σε κάθε πόλεμο.
Όμως, η απόφαση αυτή θα κριθεί πολύ σύντομα και σε άλλα επίπεδα, κυρίως δε στις σχέσεις της χώρας μας με τη Ρωσία. Όχι στη λογική του «ξανθού γένους» που όλο έρχεται να μας σώσει κι όλο μένει στη θέση του. Όχι στη λογική ανόητων ρωσόφιλων ή πληρωμένων πρακτόρων που βλέπουν ότι η Ρωσία ως ορθόδοξη χώρα θα μας συνδράμει επειδή κι εμείς είμαστε ορθόδοξοι.
Ούτε στην ανόητη λογική παλαιοκομμουνιστών που βλέπουν τον Πούτιν ως τον συνεχιστή της σοβιετικής αυτοκρατορίας ή που ριγούν μόλις ακούνε μπαλαλάϊκες.
Η θέση της Ελλάδας, τουλάχιστον ως προς την αποστολή όπλων, θα κριθεί στις μελλοντικές ρωσο-ελληνικές σχέσεις σε όλα τα επίπεδα. Και οικονομικά και γεωπολιτικά.
Αυτό σημαίνει ότι δε μπορεί να είσαι εχθρός με μια από τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες χώρες του κόσμου η οποία τυγχάνει να βρίσκεται και στην αυλή σου.
Δε μπορεί να είσαι εχθρός μελλοντικά με μια Ρωσία που συνορεύει με την Τουρκία και που ο Ερντογάν χρησιμοποιεί καλά το παιχνίδι της διπλωματίας ώστε να έχει καλυμμένα τα νώτα του.
Δε μπορείς να είσαι σε μόνιμη κόντρα με τη Μόσχα όταν έρχονται εκατομμύρια ρούβλια μέσω του τουρισμού.
Ούτε μπορείς να είσαι απέναντι από μια χώρα που απειλεί όλη την Ευρώπη μέσω της δύναμής της στην ενέργεια.
Με κάποιο τρόπο οι ελληνορωσικές σχέσεις θα πρέπει να βελτιωθούν. Όχι να προσδεθούμε στο ρωσικό άρμα, άλλωστε έχουμε εδώ και δεκαετίες επιλέξει στρατόπεδο.
Αλλά στο πώς θα έχουμε μια ανεκτή, φιλική, διπλωματική σχέση και έναν ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας προκειμένου να επιλύονται ζητήματα που ανακύπτουν.
Η οξύτατη ανακοίνωση της εκπροσώπου του ρωσικού ΥΠΕΞ, κ. Ζαχάροβα, εκ πρώτης όψεως είναι προσβλητική για την Ελλάδα. Ωστόσο, δείχνει και την πλήρη διάρρηξη των σχέσεων των δύο χωρών και κυρίως το γεγονός ότι κλείνουν οι δίαυλοι επικοινωνίας με το Κρεμλίνο.
Κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο από πολλές απόψεις.
Τι θα γίνει αν ο Πούτιν δεν πέσει, όπως επιδιώκουν οι δυτικοί, και συνεχίσει την πολιτική του στην περιοχή;
Τι θα γίνει αν η Ρωσία επισήμως αναγνωρίσει το ψευδοκράτος της Κύπρου ως «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»;
Τι θα γίνει αν οι σχέσεις Πούτιν – Ερντογάν αποκτήσουν τέτοιο βάθος ώστε σε μια αναπόφευκτη σύρραξη Ελλάδας – Τουρκίας, η Ρωσία πάρει επίσημα θέση υπέρ του εχθρού ενθυμούμενη τη στάση μας στο Ουκρανικό;
Τι θα συμβεί στους χιλιάδες ομογενείς μας στην Ουκρανία αλλά και στη Ρωσία μετά την τελική επικράτηση του Πούτιν, αργά ή γρήγορα; Θα κινδυνεύσουν ή όχι από μια εχθρική απέναντί μας Ρωσία;
Κι εν πάση περιπτώσει το ξαναρωτάμε: Πήρε κάποιο αντάλλαγμα ο Μητσοτάκης από τους δυτικούς προκειμένου να διαταράξει οριστικά τις σχέσεις με τη Ρωσία;
Διότι το επαναλαμβάνουμε: Άλλο να στείλεις ανθρωπιστική βοήθεια; Άλλο να περιθάλψεις Ουκρανούς πρόσφυγες. Άλλο να βγάλεις ανακοινώσεις καταδίκης της ρωσικής ιμπεριαλιστικής εισβολής.
Κι άλλο να στείλεις όπλα που θα σκοτώσουν Ρώσους.
Και όταν στέλνεις όπλα οφείλεις να γνωρίζεις ότι οι διπλωματικές σου σχέσεις διακόπτονται. Δεν υπάρχουν μέσες λύσεις κι επιλογές.
Μην απορήσουμε, λοιπόν, αν η ρωσική αρκούδα μας εκδικηθεί με αντίμετρα, μόνο κατά της Ελλάδας. Και τότε η κατάσταση θα ξεφύγει. Και τότε κανείς δεν εγγυάται το μέλλον της χώρας μας και τη θέση της στην ευρύτερη περιοχή, όταν έχεις έναν θυμωμένο εχθρό τέτοιας ισχύος.
Κι όταν έχεις έναν σκληρό παίκτη όπως ο Πούτιν να συμμαχεί με έναν ημίτρελο Ερντογάν.
Καλό είναι να τα σκεφτεί καλά αυτά η ελληνική διπλωματία, κι όχι να άγεται και να φέρεται στις ορέξεις των ισχυρών δυτικών.
Η Ελλάδα είναι μια μικρή, αδύναμη χώρα που έχει ανάγκη από έξυπνη διπλωματία ώστε να έχει επιλογές πολιτικής.
Όταν κλείνεις μια πόρτα και σπας και τα μούτρα του άλλου, θα πρέπει να ξέρεις ότι και ο άλλος θα σε εκδικηθεί. Κι αν είναι πανίσχυρος, τότε η εκδίκηση δε θα είναι απλά ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
