H κατάθεση πρότασης μομφής (ή δυσπιστίας κατ’ άλλους) από τον ΣΥΡΙΖΑ και η στήριξη από το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ (συνοδευόμενη από την πρωτοφανή αντίφαση να συναινεί στην πτώση της κυβέρνησης χωρίς να ζητά όμως εκλογές), φέρνει ξανά την πολιτική (λέμε τώρα) στο προσκήνιο της συζήτησης.
Τώρα αν αυτό είναι καλό θα το κρίνει ο κόσμος. Διότι με 100 νεκρούς τη μέρα, με την τσέπη άδεια και με την οργή για τις πρόσφατες εικόνες ντροπής να είναι νωπή, δεν ξέρουμε αν ο λαός θα ακολουθήσει τους τακτικισμούς των κομμάτων.
Άλλωστε, όλες οι προτάσεις μομφής μάλλον γίνονται εκ του ασφαλούς. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να πέσει, καθώς οι 157 βουλευτές της ΝΔ (τουλάχιστον) είναι μπετόν αυτή τη στιγμή.
Η αξιωματική αντιπολίτευση θα προσπαθήσει να εισπράξει τη δυσαρέσκεια από τη συνεχώς αυξανόμενη κυβερνητική φθορά, ενώ το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ θα επιχειρήσει να πείσει ότι δεν αποτελεί τον μπαλαντέρ στο ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης με τους δύο μεγάλους, αλλά την εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Άγνωστο πάντως πως θα το καταφέρει, όταν ενώ Μητσοτάκης και Τσίπρας θα κονταροχτυπιούνται στη Βουλή ο Ανδρουλάκης θα παρακολουθεί τη μάχη από το γραφείο του (εκνευρισμένος επειδή ο Τασούλας δεν τον άφησε να μιλήσει στη διπλανή αίθουσα για να δικαιολογήσει στο πανελλήνιο τις παλινωδίες του) στέλνοντας γραμμή στον Κατρίνη μέσω sms για να παρεμβεί.
Τακτικισμοί, τακτικισμοί, τακτικισμοί, λοιπόν. Γιατί πολύ απλά ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για πολιτικές αντιπαραθέσεις που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.
Γιατί οι πολίτες θα γυρίσουν την πλάτη στις πολιτικές σκιαμαχίες εντός της Βουλής. Θα κλείσουν τα αυτιά τους στην αντιπαράθεση υψηλών τόνων που θα επιχειρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξει.
Και αυτό θα το κάνουν γιατί τα προβλήματα είναι σοβαρότερα από τους υποψήφιους προστάτες του λαού. Από εκείνους δηλαδή που υπόσχονται λύσεις στα προβλήματα, σωτήριες παρεμβάσεις και απλά θέλουν να χαϊδεύουν τα αυτιά των χειροκροτητών τους.
Μετά την Κυριακή όλα θα είναι τα ίδια, τίποτε δεν θα αλλάξει. Ο Μητσοτάκης θα μας ξαναγράψει στα παλιά του (που δεν έχει) τα παπούτσια. Ο Τσίπρας θα πιστέψει ότι ξεγέλασε και πάλι τον λαό και ο Ανδρουλάκης θα κοιταχτεί στον καθρέπτη του για να δει αν μεγάλωσε η σκιά του (ή το μπόι του).
Εκλογές δεν θα γίνουν όσο το Μαξίμου πιέζεται. Ενδεχομένως να μη γίνουν την άνοιξη και να οδηγηθούμε στο φθινόπωρο. Όμως, επειδή η κυβέρνηση βράζει δεν θα γλιτώσει από έναν ανασχηματισμό. Θα είναι εκλογικός ανασχηματισμός, δηλαδή θα φύγουν όλα τα απολιτίκ παρτάλια και οι άχρηστοι και θα μπουν περισσότερο ταλιμπάν της κεντροδεξιάς και κάποιοι που θα σηματοδοτούν το άνοιγμα προς το κέντρο.
Οι οποίοι θα τρέξουν μέχρι τις κάλπες, μπας και πείσουν τον δεξιό ψηφοφόρο να ξαναψηφίσει Νέα Δημοκρατία, αλλά και τον κεντρώο να μην επιστρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ ή να μην πάει στον Ανδρουλάκη.
Για κάποιους μήνες θα έχουμε ουσιαστικά μια κυβέρνηση… ομάδα αυτοκτονίας και θα έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο αμέσως μόλις ανακοινωθούν τα ονόματα των νέων υπουργών και υφυπουργών.
Αλλά ακόμη και αυτή η κίνηση δείχνει την πλήρη περιφρόνηση της κυβέρνησης στους πολίτες. Με δικές της γκάφες και τραγικές ελλείψεις έφτασε τη χώρα στον πάτο. Το να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα απέραντο προεκλογικό πεδίο απλά θα κάνει χειρότερη την κατάσταση τόσο για την ίδια, όσο και για τον κόσμο.
Και πιθανότατα καλύτερη για τον Τσίπρα, ίσως και για τον Ανδρουλάκη. Διότι η ιστορία έχει δείξει, ότι όταν μια κυβέρνηση παίρνει την κάτω βόλτα, δύσκολα επανέρχεται σε ορθή πορεία.
Συνεπώς, φίλτατε Κυριάκο, συμβιβάσου με την πραγματικότητα, εγκατέλειψε τους ανώφελους ελιγμούς και κάνε το χατίρι του Αλέξη, αφήνοντας έτσι και τον Νίκο κάθιδρο να κοπιάζει να αντιληφθεί τι εστί πολιτική κι όχι φουσκωμένες δημοσκοπήσεις.
Διαφορετικά, όπως πολλάκις έχουμε γράψει, το 19% του ’12 θα φαντάζει θρίαμβο.
